Dragonfly
OczyEdit
Ważki mają niesamowity wzrok. Ich oczy złożone są bardzo duże i mają do 50,000 indywidualnych soczewek. Ich oczy owijają się wokół górnej części głowy. W rezultacie, mają szerokie pole widzenia: mogą widzieć prawie wszędzie na raz. Wzrok jest zdecydowanie ich najważniejszym zmysłem, używanym do łapania much i unikania ptaków.
Edycja lotu
W locie dorosła ważka może poruszać się w sześciu kierunkach; w górę, w dół, do przodu, do tyłu i z boku na bok. Mogą również zawisnąć całkiem dobrze w powietrzu, a następnie mogą wystartować z prędkością do 35 mph (56 km/h). Naukowcy odkryli, że ważki mogą poruszać każdym ze swoich czterech skrzydeł niezależnie, co daje im zdolności latania. Ważki wyginają i skręcają swoje skrzydła, aby wywołać małe wiry, które poruszają powietrze jeszcze szybciej nad górną częścią profilu, zmniejszając ciśnienie powietrza jeszcze bardziej niż większość latających zwierząt. To daje im dużą siłę nośną, nawet w obliczu silnych wiatrów.
Styl lotu różnych rodzin ważek jest jedną z ich cech wyróżniających. Daje on początek pewnym terminom, które są powszechnie używane przez obserwatorów ważek:
Jastrzębie (rodzina Aeshnidae). Należą do największych i najszybciej latających ważek. Dorosłe osobniki żyją głównie w powietrzu, a nawet łączą się w pary podczas lotu. Mają duże i silne skrzydła, mogą latać do przodu lub do tyłu lub zawisać jak helikopter. Skrzydła są zawsze rozciągnięte poziomo.
Skimmery lub okonie są bardzo dużą rodziną Libellulidae. Istnieje kilka stylów lotu wśród jej rodzajów. Rodzaj Sympetrum żyje na półkuli północnej i ma 50 gatunków. Rozmnaża się w stawach i przeszukuje łąki. Istnieje co najmniej 100 innych rodzajów.
Kruzaki (rodzina Macromiidae). Zazwyczaj przelatują nad zbiornikami wodnymi (i drogami) prosto w dół przez środek. Mają zielone oczy, które ledwie spotykają się na czubku głowy. Samicom z tej rodziny brakuje jajnika na końcu odwłoka i składają jaja zanurzając odwłok w wodzie, gdy przelatują.
TermoregulacjaEdit
Niektóre ważki dostosowują swoją pozycję spoczynkową, aby zapobiec przegrzaniu. W słoneczne dni mogą stosować pozycję podobną do dłoni, aby zapobiec przegrzaniu. Odwłok jest podniesiony, aż jego czubek wskazuje na słońce, minimalizując ich powierzchnię wystawioną na działanie ciepła. Pozycja ta nazywana jest postawą obelisku. Gatunki, które to robią nazywane są „perszeronami”; są to drapieżniki typu „siedź i czekaj”, które spędzają większość swojego czasu w bezruchu.