Erotomania : epidemiologia i zarządzanie

Erotomania jest ogólnie klasyfikowana jako zaburzenie urojeniowe we współczesnych systemach klasyfikacyjnych (DSM-IV i ICD-10). Częstość występowania erotomanii nie jest znana, ale częstość występowania zaburzeń urojeniowych w ogóle wynosi około 15 przypadków na 100 000 populacji rocznie, przy stosunku liczby kobiet do liczby mężczyzn wynoszącym 3 : 1. Zidentyfikowano zarówno pierwotne, jak i wtórne typy erotomanii, przy czym te ostatnie wiążą się z dowodami na istnienie istotnego etiologicznie stanu organicznego lub psychiatrycznego. Etiologia pierwotnej erotomanii nie jest jeszcze w pełni poznana, ale badania neuroobrazowe, genetyczne i odkrycia psychopatologii ewolucyjnej pozwalają na głębsze i szersze zrozumienie tego schorzenia. Początkowe postępowanie w przypadku erotomanii wtórnej skupia się na leczeniu choroby organicznej lub psychiatrycznej leżącej u jej podłoża. Postępowanie w przypadku pierwotnej i wtórnej erotomanii obejmuje połączenie leczenia farmakologicznego, interwencji psychospołecznych i strategii zarządzania ryzykiem. W przeszłości powszechnie stosowano lek przeciwpsychotyczny pimozyd, przynajmniej w niektórych krajach (takich jak USA i Kanada), pomimo braku systematycznych badań dotyczących jego stosowania w tym zaburzeniu. W ostatnich latach pojawiły się doniesienia o pozytywnych wynikach terapeutycznych stosowania atypowych leków przeciwpsychotycznych (risperidon, klozapina), które dzięki lepszej tolerancji w porównaniu ze starszymi lekami, takimi jak pimozyd, mają nadzieję zwiększyć akceptację pacjentów, a tym samym poprawić wyniki kliniczne. Pomimo tego postępu, nadal istnieje duże zapotrzebowanie na kontrolowane badania kliniczne strategii terapeutycznych dotyczących pierwotnej erotomanii i zespołów pokrewnych.