Gracze za kulisami: 10 Najlepszych Defensywnych Łapaczy w historii MLB

Łapacze to wyjątkowy zestaw graczy w baseballu. Wymaga się od nich, aby byli jednymi z najsprytniejszych i najbardziej zwinnych graczy na boisku, i choć otrzymują pozycję numer 2 w tabeli wyników, to z pewnością zasługują na pozycję Numero Uno w danym momencie. Dlaczego tak jest?

Łapacz kieruje duchem drużyny, zajmuje się miotaczami, tworzy i negocjuje strategie na miejscu, rozumie i analizuje każdą sytuację pod ręką. Dlatego łapacz musi być wszechstronny – nic dziwnego, że niektórzy z weteranów zespołu okazują się być najlepszymi defensywnymi łapaczami wszech czasów! Statystyki pokazują, że niektórzy z menadżerów MLB byli byłymi łapaczami w swoich zespołach.

Jeśli chodzi o wymienienie najlepszych łapaczy w historii MLB, należy zastanowić się i odłożyć na później kilka czynników, ponieważ wymienienie ich nie jest wcale łatwym zadaniem. Czynniki, które powinny być brane pod uwagę to ich popularność w lidze, procentowy wskaźnik skuteczności w grze, ich sprawność i znaczenie dla klubu.

Czytajcie dalej i rozkoszujcie się historią dziesięciu najlepszych łapaczy MLB wszech czasów!

#10. Brian Schneider

Posiadający w swojej karierze procent skuteczności łapania piłki na poziomie .9940, Schneider grał w MLB w latach 2000-2012, dla następujących drużyn MLB – Washington Nationals, Montreal Expos, New York Mets i Philadelphia Phillies.

Obecnie jest emerytowanym menedżerem i trenerem New York Mets, a także byłym trenerem łapania piłki w Miami Marlins. Schneider rozpoczął swoją karierę w Montreal Expos w 1995 roku i w krótkim czasie ugruntował swoją pozycję jako silny defensywny i ofensywny gracz, a nawet został wymieniony do drużyny All-Star w połowie sezonu.

Zadebiutował w MLB w 2000 roku jako defensywny zmiennik w San Diego Padres' Qualcomm Stadium. Pod koniec sezonu 2001, z powodzeniem zebrał średnią na poziomie .317 grając w 27 meczach i prowadząc 6 biegów, zdobywając 4 razy punkty.

W tym samym roku, Schneider zdobył swój pierwszy w karierze home run przeciwko Colorado Rockies. W 2002 roku, służył jako rezerwowy łapacz Michaela Barretta. Do 2003 roku, złapał większość meczów klubu, spędzając 841 inningów za tablicą i popełniając tylko 3 błędy na 709 szans.

Sezon 2004 pokazał wyniki Schneidera 112 hitów, 49 RBI i 12 home runów, a także udało mu się zatrzymać 47.8% base stealerów, co czyni go jednym z najlepszych łapaczy w baseballu.

W tym samym sezonie, ustanowił rekord jednego sezonu jako łapacz, zdobywając .998 fielding percentage. W 2005 roku został pierwszym catcherem Washington Nationals i zdołał wyrzucić 38% potencjalnych base stealerów.

W latach 2007-2009 służył dla New York Mets i Philadelphia Phillies, a w 2013 roku przeszedł na emeryturę.

#9. J.T Realmuto

via GIPHY

Gdy mowa o wszechstronnym łapaczu MLB, na myśl przychodzi nazwisko Jacoba Tylera Realmuto. Według FanGraphs jest w pierwszej piątce w pitch framing i scoring runs, a także wyrzucił 47% zawodników próbujących kraść.

Mimo, że ma dopiero 29 lat, zdobył już Silver Slugger Award, a w drodze po drugą. W ostatnich sezonach notował wyniki na poziomie .275/.328/.493, z 25 home runami w karierze i 83 RBI.

Realmuto jest jednym z największych łapaczy wszech czasów i od 2019 roku gra dla Philadelphia Phillies, a w 2014 roku grał dla Miami Martins. W bardzo krótkim czasie stał się All-Star.

W swoich wcześniejszych latach Amerykańskie Stowarzyszenie Baseballowe dało mu tytuł Narodowego Gracza Roku. Grał w Minor League w latach 2010-2014, zanim dołączył do MLB Miami Marlins w czerwcu 2014 roku. Swój pierwszy hit zaliczył przeciwko Tampa Bay Rays, uzyskując średnią zbiórek na poziomie .241 i 9 RBI.

Kwiecień 2015 roku przyniósł Realmuto awans na pozycję startera w miejsce Jarroda Saltalamacchii, a to, co czekało, zapierało dech w piersiach. Realmuto uzyskał stałą średnią punktową na poziomie .259/.290/.406, 10 home runów, 8 kradzieży baz i 47 RBI.

Nie tylko to, ale również zahipnotyzował swoich fanów rekordową prędkością sprintu base-runningowego wynoszącą 28,8 stóp na sekundę. Spośród wszystkich catcherów Major League, Realmuto miał najsilniejszą siłę ramienia 88,5, co zakończyło się przyznaniem mu nagrody Miami Marlins Rookie of the Year Award.

Stworzenie historii trwało do 2016 roku, gdzie utrzymał swój rekord najszybszego base-running sprintu, a także miał drugi najszybszy pop-time wśród wszystkich catcherów MLB. W 2017 roku zdobył nagrodę Jeff Conine Award oraz Marlin’s Heart and Hustle Award za pasję i uczciwość, jaką przejawia w swoich meczach.

Ponadto w kolejnym roku również grał fenomenalnie, wyrywając Marlins nagrodę MVP, wraz z utrzymaniem wszystkich rekordów, jakie do tej pory ustanowił.

W 2019 roku został przehandlowany do Philadelphia Phillies, a w trakcie sezonu rozegrał swój drugi mecz All-Star. W obronie udało mu się zatrzymać 47% base runnerów próbujących kradzieży, a w 2019 roku zdobył swoją pierwszą nagrodę Gold Glove Award.

#8. Yorvit Torrealba

Yorvit Adolfo Torrealba to wenezuelski były zawodowy baseballista, który grał dla następujących drużyn MLB-San Francisco Giants, Colorado Rockies, San Diego Padres, Toronto Blue Jays, Texas Rangers i Milwaukee Brewers.

Z procentem pola w karierze wynoszącym .9939, służył przez 13 lat w MLB, debiutując w głównej lidze z San Francisco Giants w 2001 roku. Zaczynając jako rezerwowy łapacz Giants, szybko zwrócił na siebie uwagę jako jeden z najlepszych łapaczy MLB, szczególnie ze względu na swoją zdolność do wyrzucania biegaczy bazowych.

Tylko w 2001 roku zaliczył 136 at-batów, 200 at-batów w 2002 roku i nadal służył jako rezerwowy łapacz Giants. Dołączył do Seattle Mariners w ich sezonie 2005 jako ich starter catcher.

Między nimi, podczas gdy dążył do przyłączenia się do Colorado Rockies, doznał urazów treningowych w swoim ramieniu, co było powodem, dla którego przegapił gry i możliwości. Jednak miał szczęście przeciwko Lanneta, który zmagał się z grą, a Torrealba dostał szansę gry z Rockies jako ich starter catcher.

Yorvit uderzył grand-slam, jeden z trzech w swojej karierze, przeciwko St Louis Cardinals, i zakończył sezon z .255 batting average i 47 RBI w maju 2007 roku, i wyrzucił 17% możliwych base-stealers.

A pod koniec 2007 roku, w grze, w której Rockies wygrał przeciwko San Diego Padres, Torrealba miał homered off Jake Peavey, co było godne pochwały osiągnięcie w jego karierze. W 2007 NL Championship Series, on uderzył 3 home runy i poprowadził Rockies do World Series.

Jego instancje łapania w całej karierze były godne pochwały, gdzie skompilował średni wynik pola .997 z tylko 17 błędami z 2587 szans; udało mu się wyrzucić 32% bazowiczów, którzy próbowali ukraść.

Później dołączył do San Diego Padres i dostał im procent pola .996. Następnie dołączył do Texas Rangers i w 2011 roku utrzymał średnią zbiórek na poziomie .273, trafiając 7 home runów, a w obronie zajął 3. miejsce w lidze, popełniając tylko 9 błędów.

#7. Yogi Berra

Jedna z legend MLB, Lawrence Peter (Yogi) Berra, 18-krotny All-Star, służył przez 19 sezonów jako zawodowy łapacz baseballu, a później przeszedł na emeryturę jako menedżer i trener. Głównie grał dla New York Yankees od 1946 do 1963, a następnie ’65.

Grał w 10 World Series Championships, co jest rekordem, ponieważ żaden inny gracz do tej pory nie grał w tak wielu. Jeśli chodzi o wyniki jego kariery, Berra miał średnią na poziomie .285, zaliczył 358 home runów i 1430 RBI.

Jest jednym z sześciu graczy, którzy trzykrotnie zdobyli nagrodę AL MVP. W świecie amerykańskiego baseballu jest nazwiskiem domowym, ponieważ turnieje nie mogły się doczekać, aby go zarejestrować, a w 1972 roku został nawet wybrany do Baseball Hall of Fame.

Zanim został baseballistą, służył w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych podczas II Wojny Światowej jako strzelec pokładowy i zdobył nawet Purpurowe Serce. Zadebiutował w barwach Jankesów w wieku 21 lat w roku 1946 i choć był niskim graczem (5 stóp 7 cali), był znakomitym uderzaczem i większym niż kiedykolwiek defensywnym łapaczem.

Po odejściu z Jankesów służył jako ich menedżer przez dziesięciolecia, a następnie w 1965 roku został trenerem New York Mets, gdzie służył również przez dekadę. Później trenował i zarządzał drużynami Houston Astros, AL i NL, z których dwie ostatnie wygrały World Series.

Ogółem trenował w 22 World Series, gdzie 13 razy drużyna trenowana przez niego wygrywała. Yankees uhonorowali go tablicą pamiątkową w Monument Park, a fani wybrali go do MLB All-Century Team. Później otworzył Yogi Berra Museum and Learning Center na kampusie Montclair State University w 1998 roku.

Yogi Berra zainspirował miliony jako jeden z najlepszych łapaczy w MLB i zmarł w wieku 90 lat we wrześniu 2015 roku. Strengel, menedżer z Hall of Fame, bardzo wysoko wypowiadał się o Berrze i nawet wspomniał, że w zapisach Berra osiągnął pozycję jako jeden z największych łapaczy MLB wszech czasów.

#6. Yasmani Grandal

via GIPHY

Z 8-letnim doświadczeniem w MLB i wciąż silnym biegiem, ta kubańska gwiazda baseballu rozpoczęła swoją podróż w 2012 roku. Ma procent fieldingu w karierze wynoszący .9943, a grał dla San Diego Padres, Milwaukee Brewers i Los Angeles Dodgers, a obecnie gra dla Chicago White Sox.

Yasmani Grandal jest jednym z najlepszych catcherów MLB dostępnych w tych dniach, nawet w wolnej agencji, i nie jest to zaskoczeniem. W 2019 roku, wśród tych, którzy mieli 400 plate appearances, Yasmani został sklasyfikowany jako 2. najlepiej trafiający catcher i trzeci najlepszy ogólnie defensywny catcher.

Grandal jest wszechstronnym graczem, który służył jako catcher przez sześć sezonów, a jego wydajność w ciągu ostatnich 5 sezonów, była fenomenalna. Jeśli rzucisz okiem na jego oceny OPS+ w ciągu tych sześciu sezonów, otrzymasz jasny obraz-111, 112, 118, 101, 121 i 119.

W sezonie 2019, zdobył .380 OBP i .468 slugging, prawie tak dobry jak wyniki Tommy’ego Phama i Francisco Lindora. Yasmani ustanowił również dwucyfrową liczbę homerów przez sześć sezonów z rzędu.

Nie tylko to, ale Grandal udowodnił również, że jest elitarnym pitch framerem zajmującym drugie miejsce w 2019 roku i trzecie najlepsze w ciągu ostatnich trzech sezonów. Według Wins Above Replacement, Grandal zdobył 20. miejsce w rankingu najlepszych graczy pozycyjnych.

Po wykazaniu stałej poprawy z Los Angeles Dodgers od 2015 do 2018 roku, Grandal zakończył sezon 2018 ze średnią battingu .241, 24 homers, 68 RBI, w 140 meczach.

Z Milwaukee Brewers, w sezonie 2019, batted na średniej .246/.380/.468 z 77 RBI i 28 home runs. W listopadzie 2019 roku podpisał kontrakt z Chicago White Sox i od tamtej pory gra z nimi.

#5. Ivan Rodriguez

Nazywany „Pudge”, ta legenda jest byłym łapaczem MLB. Grał głównie dla Texas Rangers, Florida Marlins (obecnie Miami Marlins), New York Yankees, Detroit Tigers, Washington Nationals i Houston Astros.

Jest jednym z najlepszych łapaczy w historii MLB, który otrzymał nagrodę AL MVP Award w 1999 roku i wygrał World Series z Florida Marlins w 2003 roku. Z liczbą 14 864 odłożeń w karierze jako łapacz, Rodriguez ustanowił rekord łapiąc swój 227. mecz przekraczając Carltona Fiska.

Ugruntował również swoją pozycję w karierze MLB zdobywając najwyższy procent złapanych kradzieży na poziomie 45,68%. Na podstawie jego niebywałej popularności w głosowaniu, w 2017 roku został wybrany do National Baseball Hall of Fame and Museum w Cooperstown.

Zaczął swoją karierę z Texas Rangers w 1991 roku i w krótkim czasie, w wieku 19 lat, stał się najmłodszym znanym łapaczem w historii MLB. W latach 1992-1995 Rodriguez grał w Puerto Rico Winter League, American League i Texas Rangers, osiągając średnią łapania na poziomie .298 wśród łapaczy i zdobywając tytuł Texas Rangers' Player of the Year.

Do połowy 2005 roku był jedynym graczem w ciągu ostatnich 35 lat, który wyrzucił 48% base stealerów. W 1996 roku Rodriguez ustanowił rekord MLB w ilości zdobytych podwojeń przez jednego łapacza, uzyskując ich 47 w sezonie i bijąc poprzedni rekord 42 Mickey’a Cochrane’a.

Przez dziewięć różnych sezonów Rodriguez przekroczył granicę 50%, jeśli chodzi o uniemożliwienie biegaczom zdobycia bazy.

„Jestem bardzo dumny z mojej gry defensywnej. To była główna część mojej gry” – ripostuje znany łapacz MLB – „Miałem dobrą karierę ofensywną, ale dla mnie nie ma nic lepszego niż wyrzucenie gościa próbującego kraść i zabicie rajdu drużyny przeciwnej. To właśnie po to przychodziłem na boisko, aby robić to każdego dnia.”

Był niski i krępy, 5’9″ i 205 funtów, ale ta postura dała mu możliwość blokowania płyty, utrudniając bazowym biegaczom dotarcie do celu.

Podczas swojej kariery jako łapacz w MLB, musiał radzić sobie z weteranami miotania składającymi się z graczy takich jak Nolan Ryan, Jose Guzman i Kevin Brown, a on sam uwielbia wsparcie, jakie otrzymywał od ekspertów.

„Pojawiłem się młodo i złapałem wielu weteranów miotania. Oni naprawdę nauczyli mnie, jak prowadzić świetną grę” – mówi łapacz – „Nie traktowali mnie jak dzieciaka. Czuli, że jestem tutaj, więc muszę być zdolny do wykonywania tej pracy.”

W sezonach ’96, ’98 i ’99, Rodriguez olśnił swoich mentorów i fanów, osiągając średnie z gry na poziomie .300, .321 i .332 odpowiednio w każdym sezonie. W sezonie ’99, zaliczył 35 home runów, 113 RBI, ukradł 25 baz i wybrał 10 biegaczy z bazy.

Gdy Florida Marlins poszli grać przeciwko Chicago Cubs w NL Championship Series, Rodriguez zaliczył 2 home runy, średnią .321 i 10 RBI, i stał się znany jako MVP NLCS. Pudge zdobył 13 Złotych Rękawic, najwięcej, ile kiedykolwiek zdobył łapacz.

#4. Gary Sanchez

Zawodowy łapacz baseballu z Dominikany, Sanchez gra dla New York Yankees od 2015 roku. Do czasu, gdy rozegrał zaledwie 53 mecze, zdobył uznanie jako AL Rookie of the Month i Player of the Month za sierpień 2016.

Nie tylko to, ale w 2017 roku został już uznany za All-Star i Silver Slugger, a obecnie jest jednym z najlepszych łapaczy w MLB. Trafił 100 home runów i ma tytuł najszybszego łapacza w historii MLB.

Dołączył do Jankesów w lipcu 2009 roku i sklasyfikowany jako siódmy najlepszy prospekt Jankesów, w 2010 roku awansował do gry dla Staten Island Yankees. Ukończył sezon ze średnią battingu .329/.393/.543, 8 home runami i 43 RBI, w 47 meczach.

Sanchez rozpoczął swoją podróż w MLB w październiku 2015 roku jako pinch hitter, gdzie wkrótce został włączony do 25-osobowego rosteru Yankees na AL Wild Card Game. Po tym, Sanchez wznowił grę dla AFL i otrzymał tytuł Most Valuable Player of the Fall Stars Game.

W 2016 roku, służył jako rezerwowy łapacz Brianowi McCannowi, a pod koniec sezonu, uzyskał średnią battingu .299, 20 home runów i 42 RBI w zaledwie 53 meczach. Zrobił również najlepszy średni czas pop do drugiej bazy w obronie wśród wszystkich łapaczy MLB w 2016 roku.

Sanchez zmierzył się z drobnym niepowodzeniem w 2017 roku z powodu szczepu na jego prawym mięśniu ramiennym i został włączony do 10-dniowej listy inwalidzkiej, opuściwszy 21 gier. Ale jak tylko wrócił, uderzył najtrudniejszy i najdalszy home run w swojej karierze przeciwko Baltimore Orioles.

Do końca sezonu 2017, w obronie, Sanchez miał siłę ramienia 87,8 i średnio 1,93 sekundy czasu pop do drugiej bazy, wśród wszystkich łapaczy MLB. Choć jego występ w sezonie 2018 był niewystarczający z powodu licznych kontuzji, którym był poddawany, wrócił silniejszy w sezonie 2019, trafiając swój 100. home run w karierze przeciwko Los Angeles Dodgers.

To przyniosło mu sławę jako najszybszemu łapaczowi w historii, który trafił 100 home runów, i drugiemu najszybszemu łapaczowi wszech czasów, który trafił 100 home runów. Obecnie jest posiadaczem największej liczby home runów w pojedynczym sezonie i wspina się na tę samą pozycję co Yogi Berra, jako drugi z wieloma 30 home runami w roku.

#3. Bengie Molina

Bengie Molina, pseudonim Big Money, inny wysoko ceniony defensywny łapacz MLB i rodzeństwo z trio Molina, ma wynik 0,9941 w karierze i grał w Los Angeles Anaheim Angels, San Francisco Giants, Toronto Blue Jays i Texas Rangers.

Przez 13 lat kariery w MLB, począwszy od 1998 do 2010 roku, Bengie Molina, będąc najstarszym z trójki rodzeństwa Molina, poprowadził drogę swoich młodszych braci Jose i Yadiera do bycia ekspertami w łapaniu w MLB.

W 2002 i 2003 roku Bengie Molina wygrał Złotą Rękawicę zarezerwowaną dla najlepszych łapaczy MLB wszechczasów. Po przejściu na emeryturę, służył jako kolorowy komentator w hiszpańskojęzycznej audycji radiowej St Louis Cardinals, i nadal zajmuje to stanowisko. Obecnie służy jako instruktor dla łapaczek Texas Rangers.

W 2000 roku rozpoczął pracę w Los Angeles Anaheim Angels jako ich stały łapacz i pozostał nim przez kilka sezonów aż do 2005 roku. Podczas World Series 2002, zdobył swój pierwszy pierścień mistrzowski przeciwko San Francisco Giants. Podczas gry w San Francisco Giants w latach 2007-2010, przez dwa lata z rzędu zdobywał nagrodę Willie Mac Award.

W 2010 roku dołączył do Texas Rangers i podczas gry w tej drużynie zdobył największe uznanie. W całej historii MLB, Bengie Molina jest pierwszym łapaczem, który uderzył wielkiego slama i trafił w cyklu w meczu 2010 Texas Rangers przeciwko Bostonowi.

#2. Jose Molina

Jeden z rodzeństwa potężnego trio braci Molina, Jose Molina, jest zdecydowanie jednym z dziesięciu najlepszych łapaczy wszech czasów. Z doskonałym bilansem 15 lat, począwszy od 1999 do 2014 roku, ten gwiazdor ma ustalony fielding percentage 0.9940.

Jose pokazał zdumiewającą wydajność w MLB grając w takich drużynach jak Chicago Cubs, New York Yankees, Toronto Blue Jays, Tampa Bay Rays i Los Angeles Angels. Jose Molina, w tym samym rankingu jako defensywny łapacz MLB, co jego rodzeństwo, dwukrotnie został mistrzem World Series przeciwko Anaheim Angels i New York Yankees, odpowiednio w 2002 i 2009 roku.

Znany jako były defensywny łapacz w MLB i naturalny w obsłudze pitch-framing i zarządzaniu pitching staffs, Jose jest również dwukrotnym srebrnym medalistą z Puerto Rico. Obecnie jest trenerem drużyny Los Angeles Angels w Puerto Rican Professional Baseball.

W sezonie 2002, Jose wszedł do drużyny Anaheim Angels jako rezerwowy łapacz dla swojego brata Bengie, a także jako starter w sezonie 2006, kiedy Bengie odszedł z Angels.

W lipcu 2007, Jose został sprzedany do New York Yankees, a w grudniu został wybrany na dwuletnią umowę. Kiedy Jorge Posada doznał kontuzji barku, Jose służył jako starter catcher zespołu przez krótki czas, dopóki Ivan Rodriguez nie wszedł na scenę.

W 2015 roku Jose dołączył do Los Angeles Angels of Anaheim jako ich koordynator catchingu w mniejszej lidze, aby trenować łapaczy. Według statystyk z sezonu 2019 Jose Molina zajmuje 85. pozycję jako łapacz z dorobkiem 6,033 putout score w karierze jako łapacz.

#1. Yadier Molina

Najmłodszy z braci Molina, Yadier Benjamin Molina, pseudonim Yadi, jest obecnie najlepszym łapaczem w historii MLB. Z 16-letnim stażem, od 2004 roku, Yadi ma wskaźnik skuteczności 0,9948 i od początku swojej kariery służy jako profesjonalny łapacz dla St Louis Cardinals w MLB.

Gdy mówimy o zdumiewających łapaczach, Yadi jest jednym z pierwszych, którzy przychodzą na myśl i jest odbiorcą niezliczonych wyróżnień, w tym 6 Fielding Bible Awards i 9 Złotych Rękawic Rawlinga. Dwukrotny Mistrz World Series i dwukrotny Srebrny Medalista z Puerto Rico, Yadier zajmuje drugie miejsce wśród łapaczy z wynikiem 150 Defensive Runs Saved lub DRS.

Jest również pierwszym wśród aktywnych łapaczy z 845 asystami, 213 biegaczami przyłapanymi na kradzieży i 55 pick-offami. Wyróżnienia nie kończą się na tym. Znajduje się również w pierwszej 70-tce najlepszych łapaczy pod względem rozegranych meczów, liczby asyst, procentu zbiórek i podwójnych zagrań.

Yadier jest również laureatem 4 nagród Platinum Glove Award i 1 Silver Slugger Award. Po otrzymaniu treningu i inspiracji od swoich starszych braci, jest naturalnym liderem zespołu na boisku i jednym z najdłużej grających zawodników w jednej drużynie od 2004 roku.

Uznawany za jedynego łapacza w historii Cardinals, który wystąpił w 5 postseason, a po Johnnym Benchu i Yogim Berrze został trzecim łapaczem, który wziął udział w dwóch World Series przed ukończeniem 25 lat.

Wyjątkowo prowadzi wśród wszystkich łapaczy, jeśli chodzi o double plays, stolen bases, put-outs, total chances i starts. Uważa się go za zbawcę Cardinals i jednego z najmłodszych w historii MLB, który do tej pory może pochwalić się wspaniałymi wynikami.

Podsumowując

Wydajność łapacza w drużynie mierzy się sposobem, w jaki udaje mu się skutecznie komunikować z miotaczami, liczbą zdobytych wyłożeń i tym, jak opanowuje pozycje na boisku. Ogólnie rzecz biorąc, łapacz ma być aktywny i świadomy przez cały czas, a jeśli jest wszechstronny, to jeszcze lepiej.

Co robią łapacze? On przykuca za płytą główną, przed sędzią, i czeka, aby otrzymać piłkę od miotacza, i zatrzymać biegacza od osiągnięcia baz. Mniej więcej, catcher jest podobny do wicketkeeper w grach krykieta. Niektórzy z weteranów baseballu okazują się być fenomenalnymi łapaczami na przestrzeni lat. Więc, kto jest najlepszym defensywnym łapaczem wszech czasów w MLB?

Ivan Rodriguez podbija listy przebojów w obecnych czasach z 14,864 odłożeniami w karierze jako łapacz. Za nim podąża Yadier Molina, najmłodszy z fenomenu Moliny, z wynikiem PO 13,434 jako łapacz.

Oprócz aktualnych trendsetterów, są jeszcze legendy takie jak Yogi Berra, dwaj bracia Molina, Bengie i Jose Molina, oraz Brian Schneider.

Promocyjni nowicjusze tacy jak Yasmani Grandal i Realmuto stali się ulubieńcami fanów w krótkim czasie dzięki swoim zdumiewającym wynikom. W ciągle zmieniającym się świecie sportu, te twarze inspirowały i będą inspirować miliony miłośników baseballu na całym świecie.