Historia

54 Pearl Street Timeline

1686 Teren pod 54 Pearl Street został przyznany Stephanusowi Van Cortlandtowi przez burmistrza Nicholasa Bayarda.

1700 Nieruchomość, powstała z pierwszego wysypiska śmieci na Manhattanie, została podarowana córce van Cortlandta, Ann i zięciowi, Etienne De Lancey, jako prezent ślubny.

1719 Etienne De Lancey zbudował trzypiętrowy budynek przy 54 Pearl Street jako rezydencję rodzinną. Budynek ten jest obecnie głównym budynkiem Fraunces Tavern Museum.

1738 Instruktor tańca Henry Holt wynajmował budynek i organizował zgromadzenia taneczne.

1759 Budynek został zajęty przez firmę handlową De Lancey, Robinson & Company, która wykorzystywała go jako powierzchnię biurową i magazynową.

1762 Budynek został zakupiony przez Samuela Frauncesa i otwarty jako Queen’s Head Tavern (znana również jako Sign of Queen Charlotte).

1768 W Long Room założono Nowojorską Izbę Handlową. Jej biura mieściły się tam do 1770 roku.

1774 Synowie Wolności uknuli w tawernie spisek w sprawie nowojorskiej herbatki.

1775 Brytyjski okręt wojenny HMS Asia zbombardował miasto 24 sierpnia; 18-funtowa kula armatnia przebiła dach Fraunces Tavern.

1776 W maju i czerwcu w tawernie obradował Kongres Prowincji Nowego Jorku. Po zajęciu miasta przez Brytyjczyków, Fraunces uciekł do New Jersey, ale później został schwytany i zmuszony do powrotu do Nowego Jorku, aby gotować dla brytyjskich generałów. Tawerna była często odwiedzana przez brytyjskich żołnierzy.

1783 Po ewakuacji Nowego Jorku przez Brytyjczyków 25 listopada, gubernator George Clinton zorganizował w Tawernie przyjęcie na cześć brytyjskiej ewakuacji Nowego Jorku i George’a Washingtona. George Washington pożegnał się ze swoimi oficerami w Sali Długiej 4 grudnia.

1785 Fraunces sprzedał budynek George’owi Powersowi. Departament Spraw Zagranicznych, pod kierownictwem Johna Jaya, używał tego budynku jako swojej pierwszej siedziby do 1788 roku.

1787 Departamenty Skarbu i Wojny (pod kierownictwem Henry’ego Knoxa) również się wprowadziły i używały budynku do 1788 roku.

1788 Po przeniesieniu się rządu do Filadelfii, a później do Waszyngtonu, D.C., 54 Pearl Street ponownie stała się tawerną, prowadzoną i wynajmowaną przez Johna Francisa.

1790-1791 Powers nie miał najemców w budynku przy 54 Pearl Street.

1791 Kupiec, John Delafield wydzierżawił nieruchomość. Pod Delafield budynek był obsługiwany przez najemcę, Benjamina Stouta. Stout wydzierżawił piekarnię nieruchomości piekarzowi, Andrew Inderweekowi.

1793 Stouta zastąpił Charles Bernardi, który prowadził pensjonat przy 54 Pearl Street oraz sklep z artykułami suchymi.

1795 Powers sprzedał 54 Pearl Street dr Nicholasowi Romaine. Pod własnością Romaine’a wdowa Orcet prowadziła pensjonat.

1798 Balerina Anna Gardie, która mieszkała z mężem w pensjonacie, została zamordowana. Jej mąż również został znaleziony martwy od ran kłutych; koroner orzekł, że było to morderstwo/samobójstwo.

1800 Orcet został zastąpiony przez Daniela Coughlena, który otworzył sklep spożywczy i tawernę przy Pearl Street 54. W tym samym roku Romaine sprzedał budynek budowniczemu Johnowi Moore’owi.

1802 Coughlen został zastąpiony przez panią Barde.

1804 David Ross (właściciel tawerny) Towarzystwo Cincinnati zorganizowało spotkanie przy 54 Pearl Street. Uczestniczyli w nim Aaron Burr i Alexander Hamilton.

1813 Ruddphus Kent (Tawerniarz)

1832, 1837, 1852 W budynku wybuchały poważne pożary. Po każdym pożarze właściciel przebudowywał go i dodawał nowoczesne dodatki, tak że do końca XIX wieku budynek niewiele przypominał oryginalną konstrukcję.

1837 John H. Gardner (Tawerniarz)

1845 Ernst Beurmeyer (Tawerniarz)

1866 William Stubner (Tawerniarz)

1881 Jacob Etzel (Tawernista)

1883 W setną rocznicę mowy pożegnalnej Waszyngtona w Sali Długiej powstało Stowarzyszenie Synów Rewolucji.

1890 Pierwsze piętro zostało obniżone do poziomu ulicy, a zewnętrzna część została przebudowana z żeliwnymi i szklanymi witrynami. Oryginalne drewno było sprzedawane jako pamiątki.

1895 Edward Michels (właściciel tawerny)

1900 Budynek był zagrożony wyburzeniem i kilka grup patriotycznych, zwłaszcza Córki Rewolucji Amerykańskiej, utworzyły komitet, aby spróbować go uratować. Komitet ten stanowił zalążek późniejszego American Scenic and Historic Preservation Society.

1903 Aby zapobiec zniszczeniu budynku przez właścicieli, miasto Nowy Jork skorzystało z prawa do dysponowania majątkiem i przeznaczyło go na park.

1904 Właściciele Tawerny zgodzili się sprzedać ją Synom Rewolucji℠ w stanie Nowy Jork, Inc. Miasto unieważniło wyznaczenie parku i Synowie przejęli tytuł w lipcu.

1905 William Mersereau został zatrudniony jako architekt renowacji, aby przywrócić budynkowi jego kolonialny wygląd. Przeprowadził on szeroko zakrojone badania i analizę terenu, ale nie mógł zlokalizować żadnego obrazu budynku sprzed pierwszego pożaru, który bardzo zmienił jego wygląd. Końcowy projekt był w pewnym stopniu przypuszczalny i pozostawał pod dużym wpływem ruchu Colonial Revival.

1907 Renowacja została zakończona i budynek został poświęcony 4 grudnia, w rocznicę pożegnania Waszyngtona z oficerami. Otwarto muzeum Fraunces Tavern & Tavern. Tawerna była zarządzana przez Emila Westerburga.

1917 W Sali Długiej sprzedawano obligacje z okresu I wojny światowej.

1937 Robert Norden Family (Tavern Keepers)

1940s-1960s The Sons of the Revolution℠ in the State of New York, Inc. zakupili cztery dodatkowe budynki: 58 Pearl Street, 101 Broad Street oraz 24 i 26 Water Street, które stały się częścią kompleksu muzealnego.

1965 Miejsce to zostało uznane za New York City Landmark.

1974 SRNY zatrudnia pierwszego profesjonalnego kuratora dla Fraunces Tavern Museum.

1975 24 stycznia bomba eksplodowała w budynku przy 101 Broad Street w kompleksie pięciu budynków Fraunces Tavern, zabijając cztery osoby. Fuerzas Armadas de Liberacion Nacional Puertorriquera” przyznała się do zamachu.

1977 Fraunces Tavern Block został wyznaczony jako dzielnica historyczna w National Register of Historic Places.

1979 Muzeum otrzymało akredytację Amerykańskiego Stowarzyszenia Muzeów.

1981 Po szeroko zakrojonych badaniach, Sala Długa została ponownie zinterpretowana i wystawiona jako pomieszczenie publiczne kolonialnej miejskiej tawerny. Przełomowa wystawa Taverns: For the Entertainment of Friends and Strangers zwróciła na Muzeum uwagę całego kraju.

1999-2000 Brak najemcy działającego jako Tawerniarz.

2001 Rodzina Testaverde (Tawernista)

2007 Muzeum Fraunces Tavern obchodziło 100-lecie istnienia!

2008 54 Pearl Street została dodana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

2010-Present Broadwater & Pearl Associates (Tavern Keeper)

2011 Muzeum otwarte 7 dni w tygodniu!

2017 Świętowało 110 lat jako muzeum publiczne!