Jak definiowana jest publiczna organizacja charytatywna zgodnie z Sec. 509(a)(2)

W ramach Sec. 509 IRS ma cztery kategorie, które pozwalają organizacji być publiczną organizacją charytatywną, ale dwie najbardziej powszechne to 509(a)(1) i 509(a)(2).

Charakterystyka (a)(1) publicznej organizacji charytatywnej została omówiona w poprzednich artykułach. Niniejszy artykuł skupia się na publicznych organizacjach charytatywnych (a)(2), w przypadku których obliczenia testu wsparcia publicznego są nieco bardziej skomplikowane niż w przypadku publicznych organizacji charytatywnych (a)(1).

Test pozwalający zaklasyfikować organizację jako publiczną organizację charytatywną 509(a)(2) jest testem ściśle mechanicznym. Organizacja musi mieć więcej niż 33,33% wsparcia publicznego i nie może mieć więcej niż 33,33% wsparcia z dochodów z inwestycji.

Test dochodów z inwestycji może być trudny do przejścia dla niektórych organizacji, takich jak te, które mają duży fundusz wieczysty, który generuje dużo dochodów z inwestycji. Inaczej niż w przypadku testu 509(a)(1), nie jest dostępny żaden test „faktów i okoliczności”, jeżeli test 33,33 procent nie zostanie spełniony.

Test wsparcia publicznego

Aby prawidłowo obliczyć procent wsparcia, należy zrozumieć, w jaki sposób wsparcie jest definiowane dla tego typu organizacji. Test 33,33 procent wsparcia obejmuje następujące elementy w liczniku:

1. Darowizny i dotacje
2. Składki członkowskie
3. Wpływy brutto z biletów wstępu, sprzedaży towarów, świadczenia usług lub udostępniania obiektów w ramach działalności, która nie jest niepowiązanym dochodem z działalności gospodarczej

Podobnie jak w przypadku testu 509(a)(1), istnieją ograniczenia dotyczące tego, jakie wsparcie jest uwzględniane w liczniku jako „dobre” wsparcie. Jednakże, 509(a)(2) limity są obliczane nieco inaczej.

Po pierwsze, wszystkie kwoty otrzymane od „osób zdyskwalifikowanych” są wyłączone z licznika. Ten limit dotyczy nie tylko składek, ale także opłat członkowskich lub innych wpływów brutto. Osoby zdyskwalifikowane to urzędnicy, dyrektorzy, powiernicy lub osoby wnoszące istotny wkład (zdefiniowane poniżej).

Dodatkowe ograniczenie stosuje się do wpływów brutto z realizacji zwolnionego celu organizacji od wszystkich płatników, którzy nie są osobami zdyskwalifikowanymi. Wszelkie kwoty otrzymane od jakiegokolwiek płatnika nie zdyskwalifikowanego, w tym osoby, korporacji, fundacji prywatnej, publicznej organizacji charytatywnej lub jednostki rządowej, przekraczające większą z następujących wartości: 5 000 USD lub 1 procent wsparcia w danym roku, zostaną wyłączone z licznika.

Ten limit jest stosowany corocznie na podstawie całkowitego wsparcia w danym roku (a nie na podstawie całkowitego wsparcia w pięcioletnim okresie testowym, jak w przypadku testu 509(a)(1)). Ponadto, w przeciwieństwie do testu 509(a)(1), nie wszystkie pieniądze rządowe są „dobrym” wsparciem, ponieważ podlegają ograniczeniu do 1 procenta, tak samo jak inni płatnicy.

Jednakże nie wszystkie pieniądze rządu federalnego są sumowane dla celów tego ograniczenia. Pieniądze z różnych agencji federalnych lub biur mogą być traktowane jako oddzielni płatnicy.

Jak wspomniano powyżej, żadne kwoty od znaczących płatników nie są uwzględniane w liczniku przy obliczaniu testu. „Znaczący płatnicy” są zdefiniowani jako osoby, które wpłacają więcej niż $5,000, jeśli kwota ta stanowi więcej niż 2 procent wpłat otrzymanych do końca roku podatkowego od momentu powstania organizacji.

Jest tu trzy ważne implikacje. Po pierwsze, nowa mała organizacja będzie miała bardzo niski próg dolarowy, aby darczyńca stał się znaczącym ofiarodawcą. Po drugie, organizacja, w teorii, musi być w stanie śledzić swoje darowizny według darczyńców od momentu powstania. Wreszcie, kiedy darczyńca zostanie sklasyfikowany jako osoba wnosząca znaczący wkład, trudno jest mu stracić ten status.

Aby przestać być osobą wnosząca znaczący wkład, trzeba pokonać dwie przeszkody. Po pierwsze, dana osoba (lub osoby z nią spokrewnione) nie mogą dokonywać wpłat przez okres 10 lat, a darczyńca nie może być osobą zarządzającą fundacją (np. urzędnikiem, dyrektorem lub członkiem zarządu). Podobnie jak w przypadku testu 509(a)(1), rozróżnienie pomiędzy wpływami brutto a wpłatami jest bardzo ważne, ponieważ wszystkie wpłaty są „dobrym” wsparciem, z wyjątkiem tych pochodzących od osób zdyskwalifikowanych, podczas gdy wszystkie wpływy brutto podlegają zasadzie wsparcia w wysokości $5,000/1%.

Jeśli wpłata na rzecz organizacji służy bezpośrednim i natychmiastowym potrzebom wpłacającego, jest klasyfikowana jako wpływy brutto. Jeśli płatność ma na celu przede wszystkim zapewnienie bezpośredniej korzyści ogółowi społeczeństwa, jest to dotacja.

Wpływy brutto z działalności, która nie jest działalnością niepowiązaną zgodnie z Sec. 513, są również zaliczane do wsparcia publicznego. Sec. 513 zawiera cztery wyjątki od definicji niepowiązanego handlu lub działalności gospodarczej – praca wolontariuszy, darowane towary, udogodnienia i pokazy handlowe. Dlatego też wpływy brutto za działalność, która, ale dla tych wyjątków, może być niepowiązanym dochodem z działalności gospodarczej, są włączone do licznika.

Dochód z inwestycji (z wyłączeniem zysków i strat kapitałowych), dochód netto z działalności niepowiązanej podlegający opodatkowaniu (UBTI) z przedsiębiorstw nabytych po 30 czerwca 1975 r., dochód netto z działalności niepowiązanej, która nie jest prowadzona regularnie (np, Test dochodu inwestycyjnego

Test dochodu inwestycyjnego ogranicza dochód inwestycyjny organizacji do 33,33 procent całkowitego wsparcia. Do dochodu inwestycyjnego zalicza się sumę odsetek, dywidend, czynszów, tantiem i UBTI netto z przedsiębiorstw nabytych po 30 czerwca 1975 roku. Suma ta jest dzielona przez całkowite wsparcie w celu określenia procentu wsparcia reprezentowanego przez dochód z inwestycji. Test ten jest stosowany corocznie.

Na koniec, należy zauważyć, że oba testy są stosowane na podstawie normalnych źródeł wsparcia organizacji. Organizacja będzie uznana za normalnie spełniającą te testy w bieżącym roku podatkowym oraz w roku podatkowym bezpośrednio następującym po bieżącym roku podatkowym, jeżeli w czterech latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających bieżący rok podatkowy, spełnia oba testy w oparciu o sumę wyników w czteroletnim okresie podatkowym.