Koniec Pierwszej Wojny Punickiej

W 242 roku p.n.e., po okresie impasu i walk partyzanckich, Rzymianie zgromadzili flotę 200 okrętów wojennych, aby zaatakować Lilybaeum na Sycylii. Atak zakończył się sukcesem, mimo że miasto zostało zablokowane, a nie zdobyte. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że Rzymianie przechwycili flotę kartagińskich okrętów przybyłych na ratunek miastu – 50 statków Kartaginy zostało zatopionych, 70 wzięto do niewoli, a Rzymianie zyskali kontrolę nad Sycylią. Biorąc pod uwagę strategiczne znaczenie wyspy i wyczerpujące się zasoby, Kartagina poddała się i rozpoczęła negocjacje pokojowe.

Lutatius Catulus i jego brat Lutatius Cerco, prowadzili negocjacje pokojowe dla Rzymu w 241 roku p.n.e.. Udało im się doprowadzić do tego, że Kartagina zrezygnowała ze swojego terytorium Sycylii i wysp Lipari (Eolie) oraz zapłaciła grzywnę w wysokości 3200 talentów. Sycylia była pierwszą obcą prowincją, którą Rzym kiedykolwiek kontrolował.

Pokój ten nie trwał jednak długo i wielu mieszkańców Kartaginy pragnęło zemsty za pierwszą wojnę punicką. Z powodu porażki niepokoje rozprzestrzeniły się na inne terytoria Kartaginy, zwłaszcza w Libii, a w 238 r. p.n.e. Sardynia podjęła próbę poddania się Rzymowi.