Leveraged ETF

Co to jest lewarowany ETF?

Lewaraged exchange-traded fund (ETF) jest rynkowym papierem wartościowym, który wykorzystuje finansowe instrumenty pochodne i zadłużenie w celu zwiększenia zysków z indeksu bazowego. Podczas gdy tradycyjny exchange-traded fund zazwyczaj podąża za papierami wartościowymi w indeksie bazowym w stosunku jeden do jednego, lewarowany ETF może dążyć do stosunku 2:1 lub 3:1.

Leveraged ETFs są dostępne dla większości indeksów, takich jak Nasdaq 100 Index czy Dow Jones Industrial Average (DJIA).

Leveraged ETFs Explained

ETFs to fundusze, które zawierają koszyk papierów wartościowych, które pochodzą z indeksu, który śledzą. Na przykład, ETFy, które śledzą indeks S&P 500 będą zawierać 500 akcji w indeksie S&P. Zazwyczaj, jeśli S&P porusza się o 1%, ETF również poruszy się o 1%.

Dźwigniowy ETF, który śledzi S&P może wykorzystywać produkty finansowe i zadłużenie, które powiększają każdy 1% zysku w S&P do 2% lub 3% zysku. Wielkość zysku zależy od wielkości dźwigni finansowej zastosowanej w funduszu ETF. Lewarowanie jest strategią inwestycyjną, która wykorzystuje pożyczone fundusze do zakupu opcji i kontraktów terminowych w celu zwiększenia wpływu zmian cen.

Leverage może jednak działać również w przeciwnym kierunku i prowadzić do strat inwestorów. Jeśli indeks bazowy spadnie o 1%, strata jest powiększona przez dźwignię. Dźwignia jest mieczem obosiecznym, co oznacza, że może prowadzić do znacznych zysków, ale może również prowadzić do znacznych strat. Inwestorzy powinni być świadomi ryzyka związanego z lewarowanymi ETF-ami, gdyż ryzyko strat jest znacznie wyższe niż w przypadku tradycyjnych inwestycji.

Opłaty za zarządzanie i koszty transakcyjne związane z lewarowanymi ETF-ami mogą zmniejszyć zysk funduszu.

Lewarverage in Leveraged ETFs

Lewarowany ETF może wykorzystywać instrumenty pochodne takie jak kontrakty opcyjne w celu zwiększenia ekspozycji na dany indeks. Nie wzmacnia on rocznych zwrotów z indeksu, ale zamiast tego śledzi dzienne zmiany. Kontrakty opcyjne dają inwestorowi możliwość handlu aktywami bazowymi bez obowiązku kupna lub sprzedaży papieru wartościowego. Kontrakty opcji mają datę wygaśnięcia, do którego wszelkie działania muszą być zakończone.

Opcje mają z góry opłaty-zwane premiami-związane z nimi i pozwalają inwestorom na zakup dużej liczby akcji papieru wartościowego. W rezultacie, opcje nałożone na inwestycję taką jak akcje mogą dodać do zysków z posiadania inwestycji w akcje. W ten sposób lewarowane ETF-y wykorzystują opcje, aby zwiększyć zyski tradycyjnych ETF-ów. Zarządzający portfelem mogą także zaciągać pożyczki na zakup dodatkowych akcji papierów wartościowych, co dodatkowo zwiększa ich pozycje, ale także potencjał zysków.

Lewarowy odwrotny ETF wykorzystuje dźwignię do zarabiania pieniędzy, gdy indeks bazowy spada na wartości. Innymi słowy, odwrotny ETF rośnie, podczas gdy indeks bazowy spada, co pozwala inwestorom czerpać zyski z niedźwiedziego rynku lub spadków rynkowych.

Koszty dźwigni finansowej

Oprócz kosztów zarządzania i opłat transakcyjnych, z lewarowanymi funduszami ETF mogą wiązać się inne koszty. Lewarowane ETF-y mają wyższe opłaty niż fundusze ETF bez dźwigni finansowej, ponieważ trzeba zapłacić premie za zakup kontraktów opcyjnych, jak również koszt pożyczki – czyli depozyt zabezpieczający. Wiele lewarowanych ETF-ów ma wskaźniki kosztów w wysokości 1% lub więcej.

Pomimo wysokich wskaźników kosztów związanych z lewarowanymi ETF-ami, fundusze te są często mniej kosztowne niż inne formy depozytu zabezpieczającego. Handel z depozytem zabezpieczającym polega na tym, że makler pożycza klientowi pieniądze, aby ten mógł nabyć akcje lub inne papiery wartościowe, przy czym papiery te stanowią zabezpieczenie pożyczki. Broker pobiera również oprocentowanie za pożyczkę marżową.

Na przykład, krótka sprzedaż, która polega na pożyczaniu akcji od brokera, aby postawić na ruch w dół, może nieść opłaty w wysokości 3% lub więcej od pożyczonej kwoty. Wykorzystanie depozytu zabezpieczającego do zakupu akcji może stać się podobnie kosztowne i może skutkować wezwaniami do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, jeżeli pozycja zacznie przynosić straty. Wezwanie do uzupełnienia depozytu ma miejsce, gdy broker prosi o więcej pieniędzy, aby zabezpieczyć konto, jeśli zabezpieczone papiery wartościowe tracą na wartości.

Dźwigniowe ETF-y jako inwestycje krótkoterminowe

Dźwigniowe ETF-y są zazwyczaj używane przez inwestorów, którzy chcą spekulować na indeksie lub skorzystać z krótkoterminowego impetu indeksu. Ze względu na strukturę wysokiego ryzyka i kosztów, rzadko są one wykorzystywane jako inwestycje długoterminowe.

Na przykład, kontrakty opcyjne mają datę wygaśnięcia i zazwyczaj są przedmiotem obrotu w krótkim okresie czasu. Trudno jest utrzymywać długoterminowe inwestycje w lewarowane ETF-y, ponieważ instrumenty pochodne wykorzystywane do tworzenia dźwigni finansowej nie są inwestycjami długoterminowymi. W rezultacie traderzy często utrzymują pozycje w lewarowanych ETF-ach tylko przez kilka dni lub krócej. Jeśli lewarowane ETF-y są trzymane przez długi okres czasu, ich zyski mogą być zupełnie inne niż indeksu bazowego.

Przykład lewarowanego funduszu ETF w świecie rzeczywistym

Direxion Daily Financial Bull 3x Shares (FAS) ETF posiada akcje dużych amerykańskich spółek finansowych poprzez śledzenie indeksu Russell 1000 Financial Services. Jego wskaźnik kosztów wynosi 0,99%, a do jego czołowych udziałów należą Berkshire Hathaway (BRK.B), Visa (V) i JP Morgan Chase (JPM). ETF ma na celu zapewnienie inwestorom 3-krotnego zwrotu z akcji finansowych, które śledzi.

Jeśli inwestor zainwestowałby np. 10 000 USD w ETF, a akcje śledzone przez indeks wzrosłyby o 1%, ETF zwróciłby 3% w tym okresie. Jeżeli jednak indeks bazowy spadłby o 2%, to FAS poniósłby stratę w wysokości 6% w tym okresie.

Jak wspomniano wcześniej, lewarowane ETF-y są wykorzystywane do krótkoterminowych ruchów na rynku i mogą przynieść inwestorom duże zyski lub straty bardzo szybko.