Mendoza

Miasto było zakładane i przenoszone kilkakrotnie w latach 1560-tych przez Hiszpanów przybywających z Chile. Dopiero w 1776 r. kontrola nad regionem, znanym wówczas jako Cuyo, przeszła z rąk hiszpańskiej administracji chilijskiej do nowo utworzonego wicekrólestwa Río de la Plata, zarządzanego z Buenos Aires. Podczas ruchu na rzecz niepodległości od Hiszpanii, Mendoza była siedzibą generała José de San Martín, który zorganizował siły ekspedycyjne do przekroczenia Andów i wyzwolenia Chile w 1817 roku. Pomnik upamiętniający to wydarzenie znajduje się na szczycie wzgórza Gloria, górującego nad miastem od zachodu. W 1861 roku Mendoza została zniszczona przez trzęsienie ziemi, z dużymi stratami w ludziach. Nowe miasto zostało zaplanowane (1863) z szerokimi, zadrzewionymi ulicami, placami i parkami publicznymi, w pobliżu ruin. Napływ imigrantów, głównie Włochów, pod koniec XIX wieku pobudził rozwój gospodarczy.

Mimo suchego klimatu, nawadnianie pozwoliło na lokalną uprawę ogrodów, sadów i winnic; woda została przekierowana z rzeki Mendoza w Luján, 15 mil (25 km) na południe, przez naturalny kanał zwany El Zanjón, który przecina miasto. Przemysł winiarski, przetwórstwa owocowego i petrochemiczny są ważne w mieście i jego okolicach. Linie kolejowe i autostrady łączą Mendozę z głównymi portami Argentyny, a miasto służy jako brama do Chile. Główna baza Argentyńskich Sił Powietrznych znajduje się tam. Miasto ma kilka teatrów, muzeum antropologii i nauk przyrodniczych, Narodowy Uniwersytet w Cuyo (1939) i dwa inne prywatne uniwersytety. Pop. (2001) 110.993; (2010) 115.041; (2011 est.) aglomeracja miejska, 957.000.