Mesalamina najczęściej przepisywana w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna wśród starszych pacjentów

SAN ANTONIO – Starsi pacjenci z chorobą Leśniowskiego-Crohna rzadziej otrzymywali leki biologiczne i ponad dwukrotnie częściej otrzymywali mesalaminę w porównaniu z młodszymi pacjentami, zgodnie z danymi przedstawionymi na American College of Gastroenterology Annual Meeting.

Badacze zaobserwowali te wnioski na podstawie danych dotyczących pacjentów zapisanych do TARGET-IBD, kohorty obserwacyjnej obejmującej ponad 3000 pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit otrzymujących zwykłą opiekę w 34 praktykach społecznych i akademickich w Stanach Zjednoczonych.

„Ideą kohorty jest śledzenie pacjentów w czasie, abyśmy mogli przyjrzeć się wzorcom leczenia w świecie rzeczywistym, skuteczności terapii w świecie rzeczywistym i naprawdę zastanowić się, jak leczymy pacjentów z IBD w różnych scenariuszach”, Edward L. Barnes, MD, MPH, asystent profesora medycyny na University of North Carolina w Chapel Hill, powiedział Healio Gastroenterology and Liver Disease. „W tym konkretnym badaniu, to na co patrzymy to, jak traktujemy pacjentów, którzy są starsi w początku choroby w porównaniu do pacjentów, którzy są młodsi?”.

Do obecnej analizy, Barnes i współpracownicy zbadali wzorce leczenia około 2000 pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna. Porównali stosowanie leków wśród następujących grup:

• pacjenci w wieku poniżej 30 lat;
• pacjenci w wieku od 30 lat do 49 lat;
• pacjenci w wieku od 50 lat do 65 lat; i
• pacjenci w wieku powyżej 65 lat.

„Znaleźliśmy kilka ciekawych trendów,” Barnes powiedział. „Jednym z nich jest to, że mesalamina była najczęściej przepisywanym lekiem zarówno w starszej populacji wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, co ma sens, jak i w starszej populacji choroby Leśniowskiego-Crohna.”

W kohorcie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, 77% pacjentów w wieku powyżej 65 lat otrzymało mesalaminę w porównaniu do 57,6% pacjentów poniżej 30 roku życia, 74,4% pacjentów w wieku od 30 do 49 lat i 68,1% pacjentów w wieku od 50 do 65 lat. W kohorcie choroby Leśniowskiego-Crohna 34,1% pacjentów w wieku powyżej 65 lat otrzymywało mesalaminę vs. 16,1% pacjentów młodszych niż 30 lat, 17,9% pacjentów w wieku od 30 do 49 lat i 25% pacjentów w wieku od 50 do 65 lat.

„Myślę, że jest to trochę niepokojące, ponieważ nie myślimy o mesalaminie jako o jednym z bardziej skutecznych leków w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, ale był to najczęstszy lek stosowany wśród pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna w wieku powyżej 65 lat” – powiedział Barnes.

Dodatkowe ustalenia wykazały, że starsi pacjenci rzadziej otrzymywali terapię anty-TNF w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (P = .0017) i choroby Leśniowskiego-Crohna (P < .0001) w porównaniu z młodszymi pacjentami. Nie było istotnej różnicy w stosowaniu ustekinumabu anty-IL-12/23 (Stelara, Janssen), który wynosił poniżej 1% we wszystkich grupach wiekowych w populacji wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i 10% lub mniej we wszystkich grupach wiekowych w populacji choroby Crohna. Ponadto, nie było istotnej różnicy w stosowaniu immunomodulatorów takich jak tiopuryny wśród starszych i młodszych pacjentów.

„To było dla nas trochę sprzeczne z intuicją, ponieważ wiemy, że istnieją problemy związane z bezpieczeństwem stosowania tiopuryn” – powiedział Barnes. „Jeśli przepisujemy tak dużo mesalaminy w starszej populacji, prawdopodobnie z powodu obaw o bezpieczeństwo i immunosupresję z innymi lekami, ten problem bezpieczeństwa jest nadal obecny w przypadku tiopuryn”.

Kolejnym dużym krokiem badaczy jest dalsze badanie bezpieczeństwa i skuteczności leczenia IBD w kohorcie TARGET-IBD, według Barnesa.

„Stworzyliśmy podstawy do zbadania, jak często pacjenci używają tych leków, więc teraz możemy naprawdę zacząć sprawdzać, czy są one skuteczne”, powiedział. „Czy są one bardziej lub mniej skuteczne wśród starszych pacjentów? Jakie są sygnały dotyczące bezpieczeństwa, lub ich brak? Jeśli pewne leki nie są mniej bezpieczne w starszej populacji, to może powinniśmy je częściej stosować zamiast mesalaminy, która naszym zdaniem nie jest tak skuteczna w chorobie Leśniowskiego-Crohna”. Zbadanie tego jest dla nas kolejnym logicznym krokiem, który musimy podjąć.” – by Stephanie Viguers

Odniesienie:

Barnes E, et al. P1394. Presented at: American College of Gastroenterology Annual Meeting; Oct. 25-30, 2019; San Antonio.

Ujawnienie: Barnes zgłasza bycie konsultantem dla AbbVie. Proszę zobaczyć abstrakt dla wszystkich innych autorów istotnych ujawnień finansowych.

Subskrybuj