Nowe wino w starych bukłakach

Dwie przypowieści odnoszą się do relacji między nauczaniem Jezusa a tradycyjnym judaizmem. Według niektórych interpretatorów, Jezus „przeciwstawia tu swoją nową drogę starej drodze faryzeuszy i ich uczonych w Piśmie”. Na początku II wieku Marcion, założyciel marcjonizmu, użył tego fragmentu, aby uzasadnić „całkowite oddzielenie religii, za którą opowiadali się Jezus i Paweł, od religii zawartej w Pismach Hebrajskich.”

Inni interpretatorzy uważają, że Łukasz daje chrześcijaństwu korzenie w żydowskiej starożytności, chociaż „Jezus przyniósł coś nowego, a rytuały i tradycje oficjalnego judaizmu nie mogą tego pomieścić.”

W swoim komentarzu do Mateusza, Marka i Łukasza Jan Kalwin stwierdza, że stare bukłaki i stara szata reprezentują uczniów Jezusa, a nowe wino i nieokrzesane płótno reprezentują praktykę poszczenia dwa razy w tygodniu. Post w ten sposób byłby uciążliwy dla nowych uczniów i przekraczałby ich możliwości.

W oparciu o równoległe rabiniczne powiedzenia z Pirkei Avot, jeden z interpretatorów widzi w przypowieści obraz trudności w nauczaniu uczniów z wcześniejszym wykształceniem w porównaniu z nauczaniem nowych, niewykształconych uczniów.

Metafory w obu przypowieściach zostały zaczerpnięte ze współczesnej kultury. Nowa tkanina nie zdążyła się jeszcze skurczyć, więc użycie nowej tkaniny do łatania starszych ubrań spowodowałoby rozdarcie, ponieważ zaczęła się kurczyć. Podobnie stare bukłaki zostały „rozciągnięte do granic możliwości” lub stały się kruche, ponieważ wino w nich fermentowało; ponowne ich użycie groziło więc ich rozerwaniem.

.