Porady dotyczące żarłaczy białych

Używaj systemu pomocy koleżeńskiej.

Advice to Swimmers, Surfers, Kayakers & Divers Concerning Sharks in California Waters by John E. McCosker, PhD

Niebezpieczeństwo ataku rekina w wodach Kalifornii jest minimalne, jednak jeśli ktoś ma takie doświadczenie, może to być bardzo poważne i niezapomniane wydarzenie. W historii Kalifornii miało miejsce tylko 99 niesprowokowanych ataków rekinów (wszystkie lub prawie wszystkie dotyczyły żarłacza białego, Carcharodon carcharias), w wyniku których zginęło 9 osób. Średnio 1,8 ataku/rok miało miejsce w Kalifornii w ciągu ostatniej dekady, co jest znacznie mniej niż liczne utonięcia, użądlenia przez pszczoły i uderzenia pioruna, które powodują ofiary śmiertelne każdego roku.

W Kalifornijskiej Akademii Nauk moi poprzednicy, koledzy, studenci i ja badaliśmy zachowanie żarłacza białego, aby lepiej przewidzieć ryzyko dla ludzi. Badania przeprowadzone i opublikowane przez naszych naukowców i innych z Point Reyes Bird Observatory, Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis i innych miejsc znacznie poszerzyły naszą wiedzę na temat biologii żarłacza białego, a tym samym zmniejszyły ryzyko ataków na ludzi, jak również pokazały jak ważną rolę odgrywają rekiny w systemach morskich.

Poniżej znajduje się podsumowanie niektórych z naszych odkryć:

• Żarłacz biały jest jedynym gatunkiem w Kalifornii, który stanowi znaczące zagrożenie dla ludzi.
• Żarłacz biały żyje na całym świecie w chłodnych, przybrzeżnych wodach. We wschodniej części Pacyfiku żyją od Baja California w Meksyku do Zatoki Alaska, a najliczniej występują w Kalifornii na Wyspach Normandzkich w południowej Kalifornii oraz na północ od Point Conception w Kalifornii.
• Dorosłe żarłacze białe żywią się głównie płetwonogimi (fokami i lwami morskimi), a przed atakiem zazwyczaj prześladują ofiarę od tyłu i od spodu – w większości przypadków ani płetwonogie, ani ludzie nie widzą rekina, zanim ten ich nie ugryzie. Początkowy atak jest tak szybki i tak silny (dorosłe żarłacze białe ważą nawet 1-3 tony), że ofiara jest często podnoszona z wody, a następnie uwalniana, po czym rekin zazwyczaj czeka, aż ofiara wykrwawi się na śmierć, zanim spróbuje ją skonsumować.
• Ataki żarłaczy białych na ludzi zazwyczaj zdarzają się w pobliżu brzegu w wodzie o głębokości 10-30 stóp.
• Większość ataków ma miejsce na powierzchni, co naraża pływaków, surferów, kajakarzy i płetwonurków (gdy są na powierzchni) na największe ryzyko. Na przykład surfer na krótkiej desce surfingowej może zostać łatwo pomylony przez rekina z lwem morskim (patrz zdjęcie poniżej).
• Ataki żarłacza białego nie są przypadkowe (patrz mapa poniżej). Wyspy Farallon, wyspa Año Nuevo (San Mateo County) oraz Tomales Point i Bird Rock (Marin County) są szczególnie niebezpiecznymi miejscami i należy ich unikać.
• Ataki żarłaczy białych zdarzają się w każdym miesiącu, ale najczęściej we wrześniu i sierpniu.
• Ataki żarłaczy białych zdarzają się między 7:00 (rano) a 18:00 (wieczorem).
• Żarłacze białe widzą kolor, jednak nie wydają się dyskryminować, ponieważ zazwyczaj patrzą w niebo przed atakiem i obserwują tylko sylwetkę ofiary na powierzchni.
• Nigdy nie należy wpływać na wody Kalifornii samotnie, ponieważ „system kumpli” uratował większość ofiar ataków.
• Biolodzy rozumieją teraz znaczenie żarłaczy białych w ekosystemach przybrzeżnych poprzez ich rolę jako drapieżników najwyższego szczebla w sieci pokarmowej. Są one chronione w Kalifornii i w innych miejscach na świecie, a podobnie jak wiele innych gatunków rekinów, są zagrożone z powodu przełowienia i niszczenia siedlisk.

Aby dowiedzieć się więcej o rekinach odwiedź swoją lokalną bibliotekę, strony internetowe, takie jak The International Shark Attack File (ISAF), oraz muzea historii naturalnej i akwaria.

Następujące publikacje są przydatne w celu uzyskania dalszych informacji dotyczących biologii rekina białego i jego zachowania podczas ataku:

Ellis, R. i J. E. McCosker. 1991. Great White Shark. HarperCollins i Stanford University Press, Nowy Jork. 270 pp.

McCosker, J. E. 1981. Great White Shark. Science 81, 2(6): 42-51.

McCosker, J. E. 1985. White Shark attack behaviour: observations of and speculations about predator and prey strategies. Memoirs of the Southern California Academy of Sciences, 9: 123-135.

McCosker, J. E. and R. N. Lea. 1996. Ataki żarłacza białego we wschodniej części Oceanu Spokojnego: aktualizacja i analiza. Pp. 419-434 In Żarłacze białe: The biology of Carcharodon carcharias. Academic Press, ed. by A. P. Klimley and D. G. Ainley. 517 pp.

McCosker, J. E. and R. N. Lea. 2006. Ataki żarłaczy białych na ludzi w Kalifornii i Oregonie, 1993-2003. Proceedings of the California Academy of Sciences, 57(17): 479-501.

Tricas, T. C. i J. E. McCosker. 1984. Predatory behavior of the white shark (Carcharodon carcharias), with notes on its biology. Proceedings of the California Academy of Sciences, 43(14): 221-238.

Chciałbym podziękować Dr. Robertowi Lea z California Department of Fish and Game oraz Honorable Willie Brown, byłemu burmistrzowi San Francisco, za rady i sugestie.

Surfer z punktu widzenia rekina. Fot. Al Giddings.

Miejsca potwierdzonych niesprowokowanych ataków żarłaczy białych na wschodnim Pacyfiku, 1926-2003. Z McCosker i Lea, 2006.