Proces O.J. Simpsona

Proces O.J. Simpsona, proces karny byłej gwiazdy college’u i profesjonalnego futbolu siatkowego O.J. Simpsona, który został uniewinniony w 1995 roku z morderstwa swojej byłej żony Nicole Brown Simpson i jej przyjaciela Ronalda Goldmana. Był to jeden z najgłośniejszych procesów karnych w historii USA.

W nocy 12 czerwca 1994 roku, była żona Simpsona i Goldman zostali zadźgani na śmierć przed jej kondominium w Los Angeles, a Simpson szybko stał się głównym podejrzanym. Zamiast poddać się policji po otrzymaniu informacji o zbliżających się zarzutach, 17 czerwca Simpson ukrył się na tyłach samochodu sportowo-użytkowego prowadzonego przez jego przyjaciela A.C. Cowlingsa. Po informacji, że Simpson ma pistolet przystawiony do własnej głowy, funkcjonariusze prawa przez ponad godzinę jechali za pojazdem z niewielką prędkością. Próba „ucieczki” była transmitowana na żywo w telewizji ogólnokrajowej – widziało ją około 95 milionów widzów – a setki fanów Simpsona ustawiły się na ulicach, aby go wesprzeć. Zakończyła się w domu Simpsona w Brentwood w Kalifornii, gdzie został aresztowany i przewieziony do aresztu policyjnego.

Simpson został formalnie postawiony w stan oskarżenia 22 lipca 1994 roku i przyznał się do winy. Proces rozpoczął się 24 stycznia 1995 r., a sędzią przewodniczącym był Lance Ito. Prokuratura okręgowa w Los Angeles, kierowana przez Marcię Clark i Christophera Dardena, jako motyw zabójstwa podała przemoc domową, która miała miejsce przed i po rozwodzie Simpsonów w 1992 roku. W skład adwokatów reprezentujących Simpsona, znanych jako „Dream Team”, wchodzili F. Lee Bailey, Robert Blasier, Shawn Chapman Holley, Robert Shapiro i Alan Dershowitz; Johnnie Cochran został później głównym adwokatem zespołu obrony. Obrona Simpsona opierała się głównie na twierdzeniu, że źle obchodzono się z dowodami i że wielu członków policji w Los Angeles było rasistami, zwłaszcza Mark Fuhrman, detektyw, który rzekomo znalazł zakrwawioną skórzaną rękawiczkę w domu Simpsona. Obrona argumentowała, że rękawiczka nie mogła należeć do Simpsona, ponieważ okazała się za mała na jego rękę, gdy przymierzał ją na sali sądowej. Oprócz rękawiczki obrona twierdziła, że inne ważne dowody zostały podłożone przez policję, aby wrobić Simpsona. Podczas procesu, który trwał ponad osiem miesięcy, zeznawało około 150 świadków, choć Simpson nie zabierał głosu.

Wiele sieci telewizji kablowych poświęciło długie odcinki czasu na spekulacje dotyczące sprawy i opinii publicznej na jej temat. Wiara w niewinność lub winę Simpsona była podzielona w dużej mierze wzdłuż linii rasowych, z większością Afroamerykanów popierających Simpsona i większością białych Amerykanów wierzących w jego winę. Miliony ludzi oglądały w telewizji przebieg procesu przez cały dzień, a główne postacie zaangażowane w sprawę stały się natychmiastowymi celebrytami.

Dnia 2 października 1995 roku ława przysięgłych rozpoczęła obrady i w ciągu niespełna czterech godzin wydała werdykt. Ito jednak opóźnił ogłoszenie wyroku do następnego dnia. W dniu 3 października Simpson został uznany za niewinnego morderstwa Nicole Brown Simpson i Ronalda Goldmana. Po ogłoszeniu wyroku sondaże opinii publicznej w dalszym ciągu rozkładały się według kryteriów rasowych. Biali byli w większości zniesmaczeni decyzją ławy przysięgłych, podczas gdy większość Afroamerykanów ją poparła, widząc w uniewinnieniu Simpsona zwycięstwo w systemie prawnym, który systematycznie dyskryminował czarnych.

Ale Simpson został uniewinniony w sprawie karnej, został również pozwany przez rodziny ofiar za bezprawną śmierć, a proces cywilny rozpoczął się w październiku 1996 roku. Niespełna cztery miesiące później ława przysięgłych uznała go za odpowiedzialnego za śmierć Nicole Brown Simpson i Ronalda Goldmana i przyznała ich rodzinom 33,5 miliona dolarów odszkodowania.