Japońska sosna czarna bonsaiLilly3 / Getty ImagesRoślina uprawiana w pojemnikach
Przy regularnym przycinaniu, Japońska sosna czarna może być z powodzeniem uprawiana jako bonsai. Jest to w rzeczywistości jedno z najtwardszych drzew do uprawy bonsai.
Jeśli trzymamy ją na zewnątrz lub wyprowadzamy na zewnątrz na lato, pojemnik musi być chroniony przed gorącym słońcem, aby zapobiec poparzeniu korzeni. W częściowym cieniu igły będą jaśniejsze niż u drzew rosnących w pełnym słońcu.
Podlewać regularnie, ale pozwolić ziemi wyschnąć w dotyku pomiędzy kolejnymi podlewaniami.
W pojemniku japońska sosna czarna wymaga częstszego nawożenia, mniej więcej co dwa tygodnie w sezonie wegetacyjnym.
Przycinanie stresuje drzewo i powoduje krwawienie soków. Znaczące przycinanie należy wykonywać tylko jesienią i wczesną zimą. Jeśli konieczne jest drobne przycinanie w lecie, należy pamiętać o przeniesieniu pojemnika do cienia na około miesiąc po tym zabiegu, aby zminimalizować krwawienie soków.
Odmiany japońskiej sosny czarnej
’Thunderhead' to karłowa odmiana, która po dziesięciu latach osiąga wysokość około 6 stóp.
’Oculus Draconis' to odmiana variegata. Igły mają żółte paski blisko podstawy.
’Pygmaea' to kompaktowa odmiana o pełnych igłach. W ciągu dziesięciu lat osiąga tylko około 5 stóp wzrostu.
’Shirone Jamone', kolejna odmiana variegata, ma jasnozłote lub żółte paski na ciemnozielonych igłach. Po dziesięciu latach dorasta do dziesięciu stóp wysokości i siedmiu stóp szerokości.
Powszechne szkodniki/choroby
Jeżeli japońska sosna czarna jest uprawiana w optymalnych warunkach podobnych do jej naturalnego siedliska, ma niewiele problemów, ale kiedy jest w stresie, może być podatna na szereg chorób, w tym zarazę wierzchołkową, zarazę gałązkową lub igiełkową, rdzę, kłykciny kończyste, obsypywanie liści i więdnięcie sosny.
Możliwe szkodniki obejmują m.in. motyle, ćmy Nantucket tip moth, nicienie powodujące więdnięcie sosny, kowale sosnowe i chrząszcze czarnej terpentyny.
Najlepszym sposobem na zidentyfikowanie problemu jest skontaktowanie się z lokalnym biurem Cooperative Extension i przyniesienie próbki do diagnozy.