Rodzime gatunki ryb w Kolorado

Ryby zostały wprowadzone do strumieni Kolorado od lat 70-tych XIX wieku, więc są tu już od dłuższego czasu i pomogły zmienić Kolorado w raj dla wędkarzy. Ale stan ten był już domem dla około pięćdziesięciu pięciu gatunków rodzimych ryb, które były tu od setek tysięcy, jeśli nie milionów lat – gatunki te były doskonale przystosowane do swojego środowiska, czy to dużej, błotnistej rzeki pustynnej, czy też wartko płynącego potoku górskiego.

Z powodu utraty siedlisk, suszy, drapieżnictwa i konkurencji ze strony wprowadzonych gatunków, zanieczyszczenia i rozwoju, kilka z tych gatunków jest obecnie wymienionych jako zagrożone lub zagrożone i są chronione w stanie. A każdy z nich jest wyjątkowy i niezwykły na swój sposób. W głównych rzekach, jeziorach i zbiornikach wodnych Kolorado można znaleźć szeroką gamę gatunków ryb.

Oto niektóre z rodzimych gatunków ryb występujących w Kolorado, w nieszczególnej kolejności:

KOLORADO’S NATIVE CUTTHROATS

Pstrągi gardłowe biorą swoją nazwę od czerwonego znaku „ukośnika” wzdłuż linii szczęki; w Kolorado żyją w wysokich jeziorach i strumieniach Gór Skalistych. Spośród kilku rodzajów pstrągów gardłowych w Kolorado, trzy są rodzime: Rio Grande, Colorado River i greenback. Czwarty, gardłosz żółtopłetwy (Oncorhynchus clarkii macdonaldi), wyginął około 1900 roku po wprowadzeniu pstrąga tęczowego.

Pstrąg potokowy Rio Grande (Oncorhynchus clarkii virginalis)

Pstrąg Gardłosz Rio Grande (Oncorhynchus clarkii virginalis) występuje wyłącznie w dorzeczu Rio Grande i był pierwszym pstrągiem na Zachodzie napotkanym przez Europejczyków, podczas wyprawy Coronado w 1541 roku. Ryby te osiągają około 10 do 12 cali długości i wymagają czystej, zimnej wody oraz dużej ilości osłon na brzegach i w strumieniu, aby przeżyć.

Historycznie, zajmowały one wszystkie chłodne strumienie wodne w dorzeczu Rio Grande, ale obecnie są zredukowane do około 10 procent ich pierwotnego zasięgu – być może 100 strumieni wodnych – z powodu suszy, przekierowań wody, utraty siedlisk, hybrydyzacji z pstrągiem tęczowym i innymi gatunkami pstrąga gardłowego oraz konkurencji z pstrągiem brunatnym i pstrągiem potokowym. Trinchera Creek jest jedną z twierdz gardła Rio Grande w Kolorado. W zależności od siedliska, garłacz Rio Grande będzie jadł owady, mrówki, chrząszcze, koniki polne, jętki i ważki, nawet takie rzeczy jak ślimaki, żaby, salamandry i małe pstrągi lub strzeble.

Pstrąg kroczący z rzeki Kolorado (Oncorhynchus clarkii pleuriticus)

Pstrąg gardłowy z rzeki Kolorado (Oncorhynchus clarkii pleuriticus) żył historycznie w większości chłodnych siedlisk wodnych w dorzeczu rzeki Kolorado od południowego Wyoming do północnej Arizony. W Kolorado, zostały one zarybione w alpejskich jeziorach, w których wcześniej nie było żadnych ryb i są popularne w wędkarstwie muchowym. Wielu wędkarzy uważa je za jedne z najpiękniejszych ryb w Ameryce Północnej; są wspaniale ubarwione, a każda populacja różni się nieco ubarwieniem i wzornictwem. Obecnie zajmują one około 15 procent swojego pierwotnego zasięgu, głównie w strumieniach i jeziorach powyżej 8000 stóp wysokości.

Greenback Cutthroat Trout (Oncorhynchus clarkii stomias)

Zielonogrzbiety (Oncorhynchus clarkii stomias) jest najbardziej wysuniętym na wschód podgatunkiem gardła i oficjalną rybą stanu Kolorado. Uważa się, że ewoluowały one z populacji gardła, które uczyniły go ponad podział kontynentalny podczas ostatniej epoki lodowcowej i ewoluowały w oddzielny podgatunek. The greenback grows to about 22 inches and has gorgeous bright spawning colors and the largest spots of all cutthroats.

The greenback is listed as threatened and is protected in Colorado. Gatunek ten zmniejszył się z powodu zanieczyszczeń w rzekach i przekierowań wody, jak również konkurencji i drapieżnictwa ze strony wprowadzonych ryb. Badania genetyczne i geograficzne przeprowadzone na początku XXI wieku wykazały, że istnieje tylko jedna czysta populacja garłacza zielonopłetwego, żyjąca w około czterech milach strumienia powyżej naturalnego wodospadu w potoku w pobliżu Colorado Springs.

Populacja ta wydaje się pochodzić z zasobów zebranych w dorzeczu South Platte River pod koniec XIX wieku, więc ryby te przetrwały 130 lat jako izolowana i samowystarczalna populacja. Obecnie trwają prace nad odtworzeniem tych ryb w wylęgarniach, a następnie nad przywróceniem populacji w ich rodzimym zasięgu.

Słonecznik zielony (Lepomis cyanellus) i słonecznik pomarańczowoplamisty (Lepomis humilis)

Słonecznik zielony i orangespotted są rodzime dla rzek Wysokich Równin we wschodnim Kolorado. The green sunfish in particular has been stocked in many drainages across the state and it is a popular species for beginning fishermen. Jest to agresywny gatunek i będzie uderzać na prawie wszystko, w tym owady, żaby, raki i małe ryby. Plus, osobniki mają tylko około pięciu do ośmiu cali długości, więc są łatwe w obsłudze dla początkujących.

Kot kanalikowy (Ictalurus punctatus)

„Koty kanałowe” są łatwo rozpoznawalnymi rybami, a także najbardziej powszechnymi i rozpowszechnionymi sumami w Ameryce Północnej; zajmują rzeki, jeziora i zbiorniki wodne w całej wschodniej dwu-trzeciej części kontynentu od południowej Kanady do środkowego Meksyku. Pochodzą ze wschodniego Kolorado, ale zostały zarybione w ciepłych zbiornikach wodnych i rzekach na terenie całego stanu.

Te dziwnie wyglądające ryby są wyjątkowo dobrze przystosowane do łowienia w ciemnych i mulistych wodach. Posiadają one kubki smakowe rozmieszczone na całym ciele (szczególnie w ich zadziorach, czyli „wąsach”). Posiadają również niezwykle czułe receptory węchu i zdolność do wzmacniania fal dźwiękowych w wodzie.

Koty kanałowe są wszystkożerne i zjedzą prawie wszystko. Zostały złapane na świerszcze, robaki, żaby, surowy stek i wątróbkę z kurczaka. Podobno ktoś nawet złapał jednego z kostką mydła. Mogą rosnąć tak duże, jak 40 lub 50 funtów, ale zazwyczaj są one około dwóch do 10 funtów. Koty kanałowe są bardzo popularne w wędkarstwie, ponieważ robią pyszne jedzenie, szczególnie smażone i czernione.

Czarny byk (Ameiurus melas)

Czarna tołpyga to kolejny rodzaj suma, pochodzący z wolno płynących, błotnistych rzek wschodniego Kolorado. Mają one bardzo wysoką tolerancję na życie w brudnej wodzie, mogą hibernować i przetrwać okresy zimna lub niskiej zawartości tlenu. Chociaż są one mniejsze niż koty kanałowe i nie są tak popularne w wędkarstwie sportowym, jeśli zostaną złowione z czystej wody, są smaczne.

Sielawa górska (Prosopium williamsoni)

Sielawa górska pochodzi z rzek Yampa i White, a także została wprowadzona do rzek Colorado i Cache la Poudre. Jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych ryb na Zachodzie; można ją znaleźć od środkowej Kanady aż do północnej Kalifornii i Utah. Sielawa dorasta do około 20 cali i jest srebrzystobiała z ciemniejszym grzbietem, małymi ustami bez zębów i rozwidlonym ogonem.

Sielawa wymaga głębokich basenów i czystej, przejrzystej wody; jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia. Żywią się za pomocą ogona i płetw piersiowych, aby wymieszać podłoże i odsłonić larwy owadów, ślimaków, raków i innych bezkręgowców. Ponieważ są to ryby żywiące się dnem, wielu wędkarzy uważa je za mniej pożądane. Ale wielu ludzi lubi smak i konsystencję mięsa siei, i jest ona uważana przez niektórych za przysmak, gdy jest wędzona.

Darter Arkansas (Etheostoma cragini)

Darter Arkansas jest maleńkim członkiem rodziny okoniowatych, i występuje tylko w dorzeczu rzeki Arkansas w Kolorado, Oklahomie, Kansas, Missouri i Arkansas. Chociaż jest to tylko około 2 cale długości, to będzie przenieść kilka mil w górę lub w dół strumienia do karmienia i hodowli. Darters jeść owady wodne i wolą chłodną wodę z dużą ilością roślinności liściastej w wiosną zasilane baseny, bagna i powolne strumienie. Z tego powodu, pompowanie wód gruntowych i susza zagrażają darterowi w dużej części jego zasięgu, i jest on chroniony w Kolorado.

zagrożone ryby dorzecza rzeki Kolorado

Biolodzy uważają, że Colorado pikeminnow istnieje od ponad 3 milionów lat i choć brzmi to jak sprzeczność w pojęciach, jest to największa strzebla Ameryki Północnej. Wcześni podróżnicy opisują ryby o długości do sześciu stóp i wadze 80 funtów. Pikeminnows mogą żyć do 40 lat i muszą podróżować na duże odległości (czasami ponad 200 mil) dla ich tarła.

Są one doskonale przystosowane do życia w mulistej wodzie; polują używając chemicznych i elektrycznych bodźców zamiast wzroku. Inną dziwną rzeczą w przypadku płetwonogich jest to, że chociaż są one skutecznymi drapieżnikami innych ryb, nie mają normalnych zębów. Zamiast tego mają zęby gardłowe – kościstą strukturę w gardle, która pomaga w przetwarzaniu pokarmu.

Pikeminnows były kiedyś niezwykle obfite w rzece Kolorado i jej dopływach od Wyoming do Kalifornii. Były one niezwykle smaczne i stanowiły ważne źródło pożywienia dla wczesnych osadników i odkrywców, z których niektórzy opisywali łowienie ich widłami, gdyż były tak powszechne. Czasami nazywano go „białym łososiem” ze względu na smak jego mięsa i zachowanie podczas tarła.

Ale to nie przełowienie spowodowało gwałtowny spadek liczebności strzebli błotnej. Tamy zablokowały tarliska i dostęp do żerowisk, a gatunki nierodzime konkurowały o zasoby i zjadały swoje młode. Strzebla błotna została wpisana na listę gatunków zagrożonych w 1967 roku. W Kolorado, strzebla błotna jest chroniona; małe populacje istnieją w rzekach Yampa i Green, Little Snake i White, oraz w rzekach Colorado i Gunnison.

Razorback Sucker (Xyrauchen texanus)

Podobnie jak strzebla błotna, sucker razorback jest dużą, długowieczną rybą, która kiedyś żyła w dużych rzekach i dopływach dorzecza rzeki Kolorado, ale obecnie jest niezwykle rzadka w górę Wielkiego Kanionu. Ryby te mogą dorastać do około 15 funtów, i żyć tak długo, jak 40 lat. Jak większość ssaków, mogą jeść zarówno roślin i materiałów zwierzęcych, a oni kochają bezkręgowców, glonów, planktonu i larw owadów. Ze względu na ich wielkość, żyją w dużych strumieniach, a oni wolą różne siedliska, od głównego kanału do backwaters i flooplains do hodowli.

W Kolorado, razorbacks zostały tylko widziane w Gunnison, niższe Yampa, Green, i niższe mainstem Colorado. Istniała populacja reprodukująca się w rzece Colorado w pobliżu Grand Junction, a biolodzy pracują nad przywróceniem większej ich liczby do rzek Green, Colorado, Gunnison i San Juan.

Kleń garbaty (Gila cypha)

Kleń jest doskonale przystosowany do dużych dróg wodnych w dorzeczu rzeki Kolorado, zwłaszcza Green, Yampa i dolnego biegu rzeki Kolorado. Jest to osobliwie wyglądająca ryba, z dużym garbem na plecach między głową a płetwą grzbietową i ogromnymi nozdrzami w twarzy z długimi nosami. Ale duże nozdrza pomagają jej znaleźć pożywienie przez zapach bardziej niż wzrok w mulistej wodzie, a „garb” działa jak wodolot w szybkich powodziach.

Ta srebrzysta strzebla dorasta do około 20 cali i żywi się materiałem roślinnym, planktonem i owadami. Kiedyś były one niezwykle obfite (pierwsi odkrywcy mówią, że klenie były tak grube, że mogli wyciągać je z wody za ogony). Jednak zapory i przekierowania oraz konkurencja ze strony introdukowanych ryb zmniejszyły ich liczebność. Największa populacja klenia znajduje się w Wielkim Kanionie, ale istnieją małe populacje w kilku innych miejscach w dorzeczu rzeki Kolorado w Kolorado i Utah. Kleń garbaty jest wymieniony jako zagrożony i jest chroniony w Kolorado.

Kleń z ogonem (Gila elegans)

Kleń bonytail jest bardziej opływowym kuzynem klenia garbatego z długim, cienkim trzonem ogona (od którego otrzymał swoją nazwę); jeden stary wyjadacz z Craig opisał je jako „broomtails”, ponieważ mógł je złapać za ogon tak łatwo jak trzonek od miotły. Podobnie jak inni członkowie grupy kleni, żywią się one materiałem roślinnym, planktonem i owadami, a ich ciała umożliwiają łatwe poruszanie się w wartkiej wodzie. Osobniki mogą osiągnąć 22 cale długości i żyć tak długo, jak 50 lat.

Kleń jest najrzadszym z zagrożonych gatunków ryb w rzece Kolorado, a samowystarczalna dzika populacja już nie istnieje, co oznacza, że gatunek ten funkcjonalnie wyginął. Podejmowane są wysiłki w celu odbudowy populacji w dorzeczu Górnego Kolorado. Ryby są hodowane w J.W. Mumma Native Aquatic Species Restoration Facility w Alamosa, a następnie są ponownie wprowadzane do rzeki Green i górnego biegu rzeki Colorado w Kolorado i Utah. Po wypuszczeniu ryby są monitorowane pod kątem dowodów na to, że się rozmnażają, a biolodzy pracują nad stworzeniem siedlisk na terenach zalewowych, aby wspierać wzrost i przetrwanie młodych ryb.

Stan Kolorado jest częścią Upper Colorado River Endangered Fish Recovery Program, skoordynowanego wysiłku ponad tuzina lokalnych, stanowych i federalnych organizacji pracujących nad przywróceniem tych gatunków zagrożonych ryb do systemu rzecznego górnego Kolorado. Poprzez moderowanie spuszczania wody z zapór, przywracanie zalanych siedlisk dennych i zmniejszanie liczby ryb drapieżnych, takich jak bass smallmouth i pstrąg, odnieśli oni pewien sukces w podnoszeniu liczebności populacji w ostatnich latach, a także w zapewnianiu odpowiedniego siedliska dla przetrwania młodych ryb.

Inne rodzime ryby specjalnej troski w Kolorado to rozchodnik (Noturus flavus) i strzebla błotna (Hybognathus hankinsoni) we wschodnim Kolorado; kleń płaski (Platygobio gracilis) w dorzeczu rzeki Arkansas; przyssawka Rio Grande (Catostomus plebeius) i kleń Rio Grande (Gila pandora) w dorzeczu Rio Grande; oraz przyssawka błękitna (Catostomus discobolus) i kleń okrągły (Gila robusta) w dorzeczu rzeki Kolorado. Jeśli przypadkowo złapiesz jeden z ginących lub chronionych gatunków w Kolorado, zwróć go w stanie nienaruszonym do wody tak szybko, jak to możliwe. I ciesz się swoim czasem spędzonym z rodzimymi rybami Kolorado!