Santana | 50 Years of Peace & Music

Niespodziewanym hitem festiwalu Woodstock musiała być Santana, latynoska grupa rockowa, która była dobrze znana w San Francisco z występów w Fillmore, ale praktycznie nieznana na całym świecie. Ich perkusyjna, latynoska muzyka natychmiast podbiła woodstockową publiczność, czyniąc ich występ jednym z najważniejszych na festiwalu.

Obchody 50. rocznicy festiwalu Woodstock, sierpień 1969-2019

Dzień drugi, wykonawca 3: Santana

Występ w sobotnie popołudnie, 16 sierpnia, godz:00-2:45 pm

Santana Band Members

• Carlos Santana: gitara
• Gregg Rolie: wokal, keyboard
• David Brown: bass
• José „Chepito” Areas: timbales, congas, percussion, trumpet
• Mike Carabello: timbales, congas, percussion
• Mike Shrieve: perkusja

Santana Woodstock Setlist

1. Waiting
2. Evil Ways
3. You Just Don’t Care
4. Savor

.

5. Jingo
6. Persuasion
7. Soul Sacrifice
8. Fried Neck Bones and Some Home Fries

Carlos Santana urodził się w Autlán, Meksyku, jako jeden z siedmiorga dzieci. Jego ojciec, José, był muzykiem, grającym na skrzypcach wszędzie, gdzie tylko mógł znaleźć pracę. Jego matka, Josefina, przeniosła rodzinę do Tijuany, gdzie José pracował, kiedy Santana miał osiem lat. Jego ojciec nauczył Carlosa grać na skrzypcach, a on zaczął grać dla turystów na zmianę. Porzucił skrzypce na rzecz gitary i zaczął występować z popularnymi zespołami grającymi w nocnych klubach Tijuany.

Do czasu, gdy Carlos Santana osiągnął wiek nastoletni, rodzina przeniosła się ponownie, tym razem na północ od granicy do San Francisco, gdzie Santana pielęgnował swoją miłość do bluesa i doskonalił swój kunszt gry na gitarze. W 1966 roku wraz z Greggiem Rolie, klawiszowcem i wokalistą, założył Santana Blues Band, do którego dołączyli inni muzycy. Basista David Brown i perkusista Michael Carabello byli wczesnymi członkami zespołu, ale Carabello odszedł na pewien czas. W czerwcu 1968 roku zespół, znany teraz po prostu jako Santana, zagrał swój pierwszy koncert w Bill Graham’s Fillmore West, z Carlosem Santaną na gitarze, Greggiem Rolie na klawiszach i wokalu, Davidem Brownem na basie, Bobem „Doc” Livingstonem na perkusji i Marcusem Malone na perkusji. Publiczność przyjęła ich występ owacją na stojąco, a zespół podpisał kontrakt płytowy z Columbia Records. Nagrania do albumu nagranego na żywo w Fillmore nie zostały wydane przez prawie 30 lat.

Malone musiał opuścić zespół w 1969 roku po tym, jak został skazany za nieumyślne spowodowanie śmierci, a Livingston został zwolniony po kłótni w studiu. Perkusista Michael Shrieve, który wpadł zespołowi w oko dwa lata wcześniej, siedząc z Mike’m Bloomfieldem, wchodził do studia, gdy Livingston wychodził, a zespół zaprosił Shrieve’a, by dołączył do zespołu na miejscu. Perkusista Michael Carabello powrócił do zespołu mniej więcej w tym samym czasie, a nikaraguański perkusista José „Chepito” Areas został dodany do składu. Klasyczny” skład Santany był na swoim miejscu. Zespół zaczął nagrywać swój debiutancki album w maju 1969 roku, kończąc go w ciągu miesiąca, ale ich życie i kariera zmieniły się zanim Columbia mogła wydać album.

Lato 1969 roku było złotym okresem dla festiwali rockowych, a swego rodzaju obwód festiwalowy napędzał scenę koncertową tego lata. Organizatorzy festiwalu w Woodstock dokonywali rezerwacji z tej samej puli wykonawców, z której czerpały inne festiwale, i oczywiście chcieli mieć na liście Jefferson Airplane i Grateful Dead. Promotor Fillmore, Bill Graham, zarządzał obydwoma zespołami i postawił warunek, że aby dostać Airplane i Dead, Woodstock Ventures będzie musiało zarezerwować Santanę. Umowa została zawarta i Santana wystąpił na Woodstocku. Perkusista Michael Shrieve opowiada tę historię:

Nie mieliśmy wydanej płyty, ale byliśmy w trasie i graliśmy ze wszystkimi wielkimi grupami… Chicago i The Airplane i Janis i Big Brother i czymkolwiek były festiwale. I byliśmy dobrzy. Utrzymywaliśmy się na powierzchni. I mimo że nie mieliśmy płyty, kiedy graliśmy, ludziom się podobało. Więc Woodstock został dodany i mieliśmy około dwóch tygodni przerwy, ale byliśmy na Wschodnim Wybrzeżu. Wynajęliśmy dom w Woodstock i… rozstawiliśmy sprzęt w domu i graliśmy, co zawsze robiliśmy. Ale zbliżając się do koncertu zaczęliśmy słyszeć raporty telewizyjne i radiowe o korkach. A potem, kiedy było coraz bliżej, stawało się to coraz większym problemem… słyszałeś, że ruch na autostradzie jest absurdalny. Aż w końcu usłyszeliśmy, że jest zamknięta, że w zasadzie nie możemy się tam dostać, chyba że helikopterem. Więc kiedy nadszedł czas, by Santana zagrał, byliśmy zaskoczeni, kiedy Bill Graham i kilku innych promotorów – myślę, że John Roberts i Michael Lang, być może, podeszli i powiedzieli, „Musicie już iść. Nastąpiła zmiana w harmonogramie.” I tak to nas trochę zdezorientowało. Ale, wiesz, nie mogliśmy nic z tym zrobić. Ale niektórzy z zespołu wzięli trochę meskaliny i planowali, że będzie to później. …Ale to, co zauważyłem, to jak stanąłem tam i grałem, to było jak stanie nad oceanem. Tak daleko jak tylko mogłeś zobaczyć, poza horyzontem, byli ludzie. Więc w moim umyśle czułem się jak, Wow, to jest jak bycie nad oceanem, ponieważ byłem byłym surferem, jak sądzę. I to było coś w rodzaju, wiesz, to jest jak ocean, tylko że to są ludzie.

Jak Santana wszedł na scenę na Woodstocku, niektórzy ludzie na widowni słyszeli już o tym wielkim latynoskim zespole z meksykańskim gitarzystą prowadzącym, a kilku widziało ich występy, ale większość z pół miliona ludzi na widowni nie miało pojęcia czego się spodziewać – co równało się zapowiedzi ich wkrótce wydanego debiutanckiego albumu (wszystkie oprócz bisów były z albumu Santany). Zaczęli od instrumentalnego „Waiting” i od początku klawisze Gregga Rolie tworzyły ramy dla groove’u pozostałych muzyków. Carlos Santana podążał za nimi na gitarze rytmicznej, a następnie rozpoczął swoją potężną solówkę. Przed rozpoczęciem kolejnej piosenki, Rolie oznajmił publiczności, że wspaniale jest być w Nowym Jorku, mając drugie tyle, gdy zapytał: „jesteśmy w Nowym Jorku, tak?”. Następny utwór, „Evil Ways”, nadal pokazywał zwartą, profesjonalną muzykalność zespołu, nawet jeśli halucynogen (Carlos później upierał się, że było to LSD, a nie meskalina), który zamienił gitarę Carlosa Santany w węża, sprawiał mu pewne kłopoty podczas jego solówki. Publiczność odpowiedziała uprzejmymi oklaskami, gdy zespół dostroił się do następnego utworu, „You Just Don’t Care”. Głos Rolie’go zaczął trochę trzeszczeć na wysokich tonach, ale publiczność była pochłonięta występem zespołu, więc nie miało to znaczenia. Następnie zespół zagrał kolejny instrumentalny utwór, „Savor”, w którym znalazło się sporo organów i perkusji oraz rozbudowane solo perkusyjne Michaela Shrieve’a. Krótkie „thank you from San Francisco” Rolie’go, po czym zespół rozpoczął „Jingo”, z organami Leslie’go, mocnym uderzeniem i Chepito na trąbce.

Przez cały czas trwania koncertu zespół grał jako zwarta jednostka, karmiąc się wzajemnie swoją energią i wyraźnie dobrze się bawiąc. Podczas kolejnego utworu, „Persuasion”, Rolie szalał na Hammondzie B3, podczas gdy Carabello entuzjastycznie klaskał i uderzał w swoje congas. Ludzie z boku sceny tańczyli i klaskali, a publiczność odpowiadała tym samym. Kiedy emocje jeszcze bardziej wzrosły, Carabello i Areas rozpoczęli perkusyjne intro do triumfu zespołu, „Soul Sacrifice”, kolejnego instrumentalnego utworu. Wszelkie nerwy czy problemy z chemią, jakie muzycy mieli na początku swojego setu, zniknęły, a muzyka poszybowała w górę. Gdy każdy z członków zespołu dostał swoje własne solo, plemienne rytmy sprawiły, że publiczność stanęła na nogi, klaszcząc, tańcząc i zatracając się w muzyce. Michael Shrieve miał swoje solo i dał światu jedną z najbardziej pamiętnych solówek perkusyjnych wszechczasów, a Carlos Santana zakończył to wszystko spektakularną pracą na swoim Gibsonie SG. Publiczność, klaszcząc w dłonie nad głowami, krzyczała: „Więcej, więcej, więcej, więcej”. Zespół powrócił na scenę na bis, aby zagrać jedyną piosenkę, która nie pojawiła się na ich nadchodzącym albumie, „Fried Neck Bones and Some Home Fries”, dla zdumionej i wdzięcznej publiczności.

W ciągu kilku dni od występu na Woodstock, ukazał się debiutancki album Santany pod własnym tytułem. Wieść o ich występie na Woodstock rozniosła się, a album dotarł do 4 miejsca na amerykańskiej liście Billboard, z singlem „Evil Ways” w Top 10. Zespół kontynuował trasę koncertową i budował swoją popularność, pojawiając się na nieudanym Altamont Free Concert w grudniu 1969 roku.

Drugi album zespołu, Abraxas, został wydany we wrześniu 1970 roku i osiągnął #1 miejsce na amerykańskiej liście Billboard, a singiel z płyty „Black Magic Woman” (napisany przez Petera Greena z Fleetwood Mac) osiągnął #4 miejsce na liście przebojów. Piorun uderzył po raz trzeci w 1971 roku, kiedy to trzeci album zespołu, Santana III, znalazł się na #1 miejscu listy przebojów. Był to ostatni album Santany w „klasycznym” składzie i pierwszy, na którym pojawił się drugi gitarzysta Neal Schon.

Po wydaniu Santana III, zespół zaczął się rozpadać, a jego członkowie zaczęli podążać własnymi drogami. David Brown opuścił zespół i został zastąpiony przez Douga Raucha i Toma Rutleya. Michael Carabello został zastąpiony przez Armando Parazę i Mingo Lewisa. Gregg Rolie został zastąpiony przez Toma Costera w kilku utworach na czwartym albumie. Carlos Santana wydał solowy album i kilka albumów pod nazwą Santana z różnymi muzykami. Jego muzyka stała się bardziej eksperymentalna i uduchowiona, a on sam współpracował z takimi muzykami jak John McLaughlin, Jan Hammer, Billy Cobham, Stanley Clarke i Larry Young. Kilka jego albumów odniosło sukces krytyczny, ale nie odniosło sukcesu komercyjnego, a w latach 90-tych zaprzestał nagrywania. Nadal koncertował, zagrał nawet na Woodstock ’94 w 25. rocznicę festiwalu, który zapoczątkował jego wielki sukces.

Carlos Santana rozpoczął kolejny etap swojej kariery w 1998 roku, kiedy został przyjęty do Rock and Roll Hall of Fame wraz z członkami „klasycznego” składu. W następnym roku wydał nagrodzony Grammy album Supernatural, który utrzymywał się na pierwszym miejscu przez 12 tygodni, około 28 lat po jego poprzednim #1.

Drugi współzałożyciel Santany, Gregg Rolie kontynuował swoją karierę przez lata. Był członkiem-założycielem, wraz z kolegą z Santany Nealem Schonem, zespołu Journey, za co Rolie został po raz drugi wprowadzony do Rock and Roll Hall of fame. W 1998 roku Rolie ponownie połączył siły z kolegami z zespołu Santana: Michaelem Shrieve, Michaelem Carabello i José Areasem, tworząc Abraxas Pool. Gregg Rolie jest honorowym członkiem zarządu Little Kids Rock, organizacji non-profit, która dostarcza instrumenty muzyczne i instrukcje dla dzieci z biednych rodzin. Ostatnio występował ze swoim własnym zespołem, The Gregg Rolie Band, i jest regularnym członkiem Ringo Starr’s All-Starr Band.

Drummer Michael Shrieve, który właśnie skończył 20 lat (a nie 17, jak głosi legenda), kiedy grał na Woodstock, został z Santaną do 1974 roku, kiedy to odszedł, aby kontynuować karierę solową. Przeniósł się do Londynu, gdzie występował na żywo i pracował sesyjnie z wieloma muzykami. Był członkiem supergrupy fusion GO, wraz ze Stomu Yamashtą, Stevem Winwoodem, Alem Di Meolą i Klausem Schulze. Zagrał na albumie Emotional Rescue zespołu The Rolling Stones oraz na solowym albumie Micka Jaggera She’s the Boss, a także był członkiem zespołu Abraxas Pool z byłymi kolegami z zespołu Santany. Mieszka w Seattle i regularnie gra w fusion jazzowej grupie Spellbinder. Magazyn Rolling Stone umieścił Michaela Shrieve #10 na swojej liście najlepszych perkusistów wszech czasów.

Kongista Michael Carabello założył zespół Cobra w 1975 roku, był członkiem Abraxas Pool z byłymi kolegami z zespołu Santana i był członkiem The Gregg Rolie Band. Mieszka w Connecticut i uczy gry na perkusji.

Perkusista José „Chepito” Areas był w Santanie do 1977 roku i ponownie od 1987 do 1989 roku. Dołączył do swoich kolegów z zespołu w Abraxas Pool i wydał solowy album w 1974 roku. Nadal występuje.

David Brown, basista i wczesny członek Santany, był pierwszym z „klasycznego składu”, który opuścił zespół, by ponownie do niego dołączyć w latach 1974-1976. Na początku lat 90-tych grał w Mark Castro Band. Zmarł z powodu niewydolności wątroby i nerek w 2000 roku.

W 2013 roku Carlos Santana zaczął podpowiadać o zjednoczeniu Santany, zbierając pozostałych członków „klasycznego składu” razem, aby nagrać album. Album ten, zatytułowany Santana IV, aby zasygnalizować, że ma on zająć miejsce, w którym w 1971 roku skończyła się Santana III, został wydany w 2016 roku. Ponownie zebrany zespół składał się z Carlosa Santany, Gregga Rolie, Michaela Shrieve’a i Michaela Carabello, wraz z dwoma członkami obecnego zespołu koncertowego Santany, a album odzyskał wiele z magii pierwszych trzech albumów. Zespół wystąpił tylko kilka razy jako support nowego albumu, ku rozczarowaniu fanów i członków zespołu.

Santana ponownie połączyła siły na koncercie upamiętniającym 50. rocznicę festiwalu Woodstock w 2019 roku w Bethel Woods Center for the Arts.

-Wade Lawrence & Scott Parker