Sens i pochodzenie wyrażenia: 'przechylanie się na wiatraki'

Przechylanie się na wiatraki

Jakie znaczenie ma fraza 'przechylanie się na wiatraki'?

Przechylać się przez wiatraki to atakować wyimaginowanych wrogów.

Jakie jest pochodzenie wyrażenia 'Przechylać się przez wiatraki'?

Przechylać się przez wiatraki to jousting. Wyrażenie „kręcenie wiatrakami” wywodzi się z powieści Cervantesa Don Kichot – wydanej po raz pierwszy w 1604 r. pod tytułem Pomysłowy rycerz z La Manchy.

Powieść opowiada o wyczynach niedoszłego rycerza „Don Kichota” i jego wiernego sługi Sancho Pansy

którzy proponują walkę z niesprawiedliwością poprzez rycerstwo. Jest uważany za jedno z największych arcydzieł literackich i pozostaje bestsellerem w licznych tłumaczeniach.

W książce, od której pochodzi również przymiotnik quixotic (dążenie do wizjonerskich ideałów), tytułowy bohater wyobraża sobie, że walczy z olbrzymami, gdy atakuje wiatraki.

Wtedy właśnie znaleźli się w zasięgu wzroku trzydziestu lub czterdziestu wiatraków, które wyrastają z tej równiny. I gdy tylko Don Kichot je zobaczył, rzekł do swego giermka: „Fortuna kieruje naszymi sprawami lepiej, niż sami moglibyśmy sobie tego życzyć. Czy widzisz tam, przyjacielu Sancho, trzydzieści lub czterdzieści potężnych olbrzymów? Zamierzam stoczyć z nimi bitwę i zabić ich. Z ich łupami zaczniemy się bogacić, gdyż jest to wojna sprawiedliwa, a usunięcie tak obrzydliwego pomiotu z powierzchni ziemi to służba, którą Bóg pobłogosławi.”

„Jakie olbrzymy?” zapytał Sancho Panza.

„Te, które tam widzisz”, odpowiedział jego pan, „z długimi ramionami. Niektórzy z nich mają ramiona długości prawie dwóch lig.”

„Uważaj, panie,” zawołał Sancho. „Tamci nie są gigantami, ale wiatrakami. Te rzeczy, które wydają się być ich ramionami, to żagle, które, gdy są kręcone przez wiatr, obracają kamień młyński.”

Poza średniowiecznymi rekonstrukcjami, nie przechylamy się już w sensie walki. These days ’tilting at windmills' refers to attacks of a less militaristic nature.

The first figurative references to tilting at windmills, that is one where no jousting took place, came in the 17th century. John Cleveland opublikował w 1644 roku The character of a London diurnall (a diurnall was, as you might expect, part-way between a diary or journal):

„The Quixotes of this Age fight with the Wind-mills of their own Heads.”

Pełna forma tego wyrażenia nie jest używana aż do końca XIX wieku; na przykład w The New York Times, kwiecień 1870:

„They have not thus far have sufficientof an organization behind them to makeetheir opposition to the Committee’s billanything more than tilting at windmills.”