Sklep dyskontowy
Stany ZjednoczoneEdit
W okresie od lat 50. do końca lat 80. XX wieku sklepy dyskontowe były bardziej popularne niż przeciętny supermarket czy dom towarowy w Stanach Zjednoczonych. Działały setki sklepów dyskontowych, a ich najbardziej udany okres przypadł na połowę lat 60. w USA, kiedy to sieci sklepów dyskontowych, takie jak Kmart, Ames, Two Guys, Gibson’s Discount Center, E. J. Korvette, Mammoth Mart, Fisher’s Big Wheel, Zayre, Bradlees, Caldor, Jamesway, Howard Brothers Discount Stores, Kuhn’s-Big K (sprzedany do Walmart w 1981 roku), TG&Y i Woolco (zamknięty w 1983 roku, część sprzedana do Wal-Mart) między innymi.
Walmart, Kmart, i Target wszystkie otworzyły swoje pierwsze lokalizacje w 1962 roku. Kmart był przedsięwzięciem firmy S. S. Kresge Company, która była głównym operatorem sklepów typu „dime stores”. Inne firmy detaliczne wyodrębniły się w biznesie sklepów dyskontowych około tego czasu jako uzupełnienie ich starszych koncepcji sklepowych. Na przykład, Woolworth otworzył sieć Woolco (również w 1962 roku); Montgomery Ward otworzył Jefferson Ward; Jewel z Chicago uruchomił Turn Style; a L. S. Ayres z Central Indiana stworzył Ayr-Way. J. C. Penney otworzył sklepy dyskontowe o nazwie Treasure Island lub The Treasury, H. C. Prange Co. z siedzibą w Sheboygan, Wisconsin otworzył sieć sklepów dyskontowych o nazwie Prange Way, a Rich’s z siedzibą w Atlancie posiadał sklepy dyskontowe o nazwie Richway.
Pod koniec lat siedemdziesiątych i w latach osiemdziesiątych sieci te zazwyczaj były albo zamykane, albo sprzedawane większemu konkurentowi. Kmart i Target same w sobie są przykładami adiunktów, chociaż ich rozwój skłonił ich odpowiednie firmy macierzyste do porzucenia starszych koncepcji (zniknął sklep S. S. Kresge five and dime store, a Dayton-Hudson Corporation ostatecznie pozbyła się swoich domów towarowych i zmieniła nazwę na Target Corporation).
W Stanach Zjednoczonych sklepy dyskontowe miały 42% udziału w rynku detalicznym w 1987 r.; w 2010 r. miały 87% udziału.
Wiele z głównych dyskontów prowadzi obecnie „supercentra”, które dodają do tradycyjnego formatu sklep spożywczy z pełnym zakresem usług. Sieć Meijer na Środkowym Zachodzie składa się w całości z supercentrów, podczas gdy Wal-Mart i Target skupiły się na tym formacie od lat 90. ubiegłego wieku jako kluczu do stałego wzrostu. Chociaż sklepy dyskontowe i domy towarowe mają różne cele detaliczne i różne rynki, najnowszym osiągnięciem w handlu detalicznym jest „dyskontowy dom towarowy”, taki jak Sears Essentials, który jest połączeniem formatów Kmart i Sears, po fuzji tych firm jako Sears Holdings Corporation.
KanadaEdit
Woolworths wszedł do Kanady w latach 20-tych, sklepy zostały przekształcone w Foot Locker, Champs Sports i inne sklepy w 1994 roku. Kresge’s, konkurent Woolworth’s wszedł na rynek kanadyjski w 1929 roku.
Zellers został założony w 1931 roku, i został przejęty przez Hudson’s Bay Company w 1978 roku. Giant Tiger otworzył swój pierwszy sklep w Ottawie w 1961 roku, wzorowany na Woolworths. Winners został założony w 1982 roku w Toronto i sprzedaje markową odzież po niskich cenach. Costco weszło do Kanady w 1986 roku. W 1990 roku amerykańska sieć Walmart zakupiła sieć Woolco w Kanadzie i przekształciła sklepy w Walmart. Dollarama została założona w Quebecu w 1992 roku. W 1998 r. Zellers wykupił Kmart Canada, przejmując jego sklepy.
W 2011 r. do Kanady wszedł Marshalls, należący do amerykańskiej sieci TJX Companies, a Zellers sprzedał większość swoich sklepów Targetowi, ale nadal prowadzi 2 sklepy (w Etobicoke i Nepean) jako centra likwidacji towarów The Bay. Target Kanada złożył wniosek o upadłość w 2015 roku, sprzedając swoje sklepy do Walmart, Lowe’s i Canadian Tire.
W 2016 roku Hudson’s Bay Company rozpoczął otwieranie lokalizacji Saks Off 5th, aby sprzedawać marki off-price. Amerykańska sieć sklepów off-price Nordstrom Rack ogłosiła, że jej pierwsza kanadyjska lokalizacja zostanie otwarta w Vaughan Mills w 2018 roku.