Strategia polowania na wilki podąża za prostymi zasadami

(PhysOrg.com) — Nowe badanie wilków (Canis lupus) wykazało, że komunikacja między członkami watahy i hierarchia społeczna nie są niezbędnymi cechami udanego polowania, a wszystko, co wilki muszą zrobić, to przestrzegać dwóch prostych zasad.

Badacze, kierowani przez Cristinę Muro ze Stowarzyszenia Psów Pomocniczych AEPA-Euskadi, w Bilbao, Hiszpania i kolegów z Hiszpanii i USA, wykorzystali symulacje obliczeniowe do badania strategii stad wilków w polowaniu i chwytaniu zdobyczy.

Wyniki badań były takie, że dwie proste zasady były wystarczające do odtworzenia rzeczywistego zachowania wilczych stad polegającego na śledzeniu, ściganiu i otaczaniu zdobyczy widzianej w naturze. Reguły te polegały, po pierwsze, na podążaniu w kierunku ofiary aż do osiągnięcia bliskiej, ale bezpiecznej odległości (odległość zależy od czynników takich jak długość rogów), a następnie, po drugie, po osiągnięciu minimalnej bezpiecznej odległości, na oddaleniu się od innych wilków, które również znajdują się na pozycji.

Jedyną informacją, jakiej potrzebował każdy z pięciu wilków w symulowanym komputerowo stadzie, była pozycja innych wilków w stadzie, i niekoniecznie musiał komunikować się z pozostałymi członkami. Modele komputerowe stwierdziły również, że żadna hierarchia nie była wymagana w stadzie, aby polowanie zakończyło się sukcesem.

Wyniki sugerują, że teorie wymagające od wilków ścisłej hierarchii wraz z najwyższą inteligencją i umiejętnością planowania pościgu mogą być nie na miejscu, ponieważ po prostu przestrzeganie tych dwóch zasad spowodowało, że wirtualne wilki w symulacji komputerowej zachowywały się niezwykle podobnie do stad dzikich wilków. Wirtualne wilki zamknęły się i otoczyły ofiarę w taki sam sposób, jak prawdziwe wilki, a jeśli ofiara próbowała uciec, jeden wilk czasami wydawał się zasadzać na ofiarę po tym, jak cofnął się, aby utrzymać dystans od innych członków watahy, co postawiło go na drodze zwierzęcia ofiarnego.

Wyniki badań nie dowodzą jednak, że wilki nie są inteligentne i nie wykazują zdolności przewidywania lub planowania.

Badania w Yellowstone Park zgłoszone w zeszłym miesiącu na Physorg wykazały również, że wilki są niechętne do ryzyka i zachować w bezpiecznej odległości, jeśli mogą, pozostawiając innych członków pakietu do wykonania niebezpiecznej pracy z coraz bliżej do zdobyczy, która może kopać lub gore je na śmierć. Badania te wykazały również, że mniejsze sfory wilków mogą polować skuteczniej niż większe sfory.

Wyniki tych dwóch badań rodzą pytania o to, dlaczego wilki mają tendencję do życia w sforze, ponieważ wcześniejsze założenia, że duża sfora jest bardziej skuteczna w polowaniu, a zachowania społeczne i komunikacja są niezbędne, wydają się być błędne.