T-50 Golden Eagle

T-50 Golden Eagle, dawniej znany jako KTX-2, odrzutowy samolot szkolno-treningowy i lekki samolot szturmowy, został zbudowany dla Sił Powietrznych Republiki Korei (RoKAF). Samolot został opracowany w wersjach T-50A advanced trainer i T-50B lead in fighter trainer.

T-50 LIFT nazywany jest przez RoKAF A-50. T-50 jest przeznaczony do szkolenia pilotów dla obecnych i następnych generacji myśliwców, takich jak zaawansowane F-16, F-22 i F-35 joint strike fighter.

Program i zamówienia T-50 Golden Eagle

Pierwszy lot T-50 odbył się w sierpniu 2002 roku. RoKAF ma zapotrzebowanie na 50 samolotów szkolno-treningowych T-50 i 44 T-50 LIFT. RoKAF złożył zamówienie na produkcję pierwszych 25 T-50 w grudniu 2003 roku, a pierwszy samolot produkcyjny został wprowadzony na rynek w sierpniu 2005 roku.

Dwa pierwsze samoloty zostały dostarczone do RoKAF w grudniu 2005 roku i weszły do służby w kwietniu 2007 roku. W 2007 r. do celów szkoleniowych wysłano łącznie 13 samolotów.

Do 2008 r. rozpoczęły działalność dwie eskadry (30-40 samolotów). Pięćdziesiąty i ostatni T-50 został dostarczony do RoKAF w maju 2010 r.

W ramach programu prób wykonano tysiąc lotów. A-50 wykonał swój pierwszy lot we wrześniu 2003 roku. Zakończono program prób w locie z dostawą broni, a dostawy A-50 rozpoczęły się w 2009 r.

W grudniu 2006 roku RoKAF złożył drugi kontrakt produkcyjny na 50 samolotów T-50 i A-50.

KaI opracował wersję myśliwca na bazie T-50, nazwaną FA-50, dla RoKAF, który potrzebuje 60 samolotów, aby zastąpić F-5.

W grudniu 2011 r. KAI podpisał kontrakt produkcyjny z Defense Acquisition Programme Administration (DAPA) na dostawę 20 samolotów FA-50 do 2014 r. Samolot uzyskał certyfikat typu w listopadzie 2012 roku. FA-50 jest wyposażony w pociski powietrze-powietrze i powietrze-powierzchnia, 20-milimetrowe działko, amunicję JDAM (Joint Direct Attack Munitions) i broń SFW (Sensor Fused Weapon).

Ta-50, pierwszy uzbrojony wariant T-50, został zaprezentowany w styczniu 2011 r. w celu wykorzystania go w szkoleniach myśliwców. W maju 2011 roku Indonezja przyznała KAI kontrakt o wartości 400 milionów dolarów na dostawę 16 samolotów T-50. Dostawy zostaną zrealizowane do końca 2013 roku.

Rozwój T-50 Golden Eagle

Rozwój samolotu został sfinansowany w 13% przez Lockheed Martin, w 17% przez Korea Aerospace Industries i w 70% przez rząd Korei Południowej. Korea Aerospace Industries (KAI) jest narodowym koncernem lotniczym Republiki Korei, powstałym w 1999 roku w wyniku połączenia Samsung Aerospace, Daewoo Heavy Industries i Hyundai Space and Aircraft Company. T-50 został zbudowany w zakładach KAI w Sachon.

KAI jest głównym wykonawcą i jest odpowiedzialny za projekt kadłuba i jednostki ogonowej. Skrzydła o zmiennym kącie nachylenia są produkowane przez Lockheed Martin Fort Worth. Lockheed Martin jest również odpowiedzialny za awionikę i elektryczny system kontroli lotu, a także za ogólne doradztwo techniczne.

Lockheed Martin Aeronautical Systems i KAI utworzyły T-50 International Company, znaną jako TFIC, w celu poszukiwania rynków eksportowych poza Koreą. Samolot jest uważany za kandydata do zastąpienia na rynku F-5.

Kokpit

T-50 Golden Eagle posiada cyfrowe systemy sterowania fly-by-wire oraz system HOTAS (hands on throttle and stick). Wyświetlacze w kokpicie obejmują dwa 127-milimetrowe pełnokolorowe wyświetlacze wielofunkcyjne Honeywell, wyświetlacze oprzyrządowania Honeywell oraz wyświetlacz przezierny (HUD) dostarczony przez BAE Systems.

W pełni autorski cyfrowy system kontroli lotu i awionika zostały opracowane przez Lockheed Martin Aeronautics Division w Fort Worth.

Wyposażenie lotnicze obejmuje system nawigacji / ataku, wbudowany system globalnego pozycjonowania / nawigacji inercyjnej Honeywell H-764G i wysokościomierz radarowy HG9550, zintegrowany system VOR / lądowania instrumentalnego Rockwell Collins VIR-130A i zaawansowaną cyfrową taktyczną pomoc nawigacyjną ARN-153V oraz radio Raytheon ARC-232 VHF.

W nosie wersji LIFT zainstalowany jest radar wielomodowy AN/APG-67(V)4, dostarczony przez Lockheed Martin.

Kokpit dwuosobowy, tandemowy, wyposażony jest w pokładowy system generowania tlenu (OBOGS) oraz fotele katapultowe dostarczone przez Martin Baker z Uxbridge w Wielkiej Brytanii.

Uzbrojenie T-50

Samolot posiada siedem zewnętrznych hardpointów do przenoszenia uzbrojenia, jeden na linii środkowej pod kadłubem, dwa hardpointy pod każdym skrzydłem i szynę do wyrzutni rakiet powietrze-powietrze na dwóch końcówkach skrzydeł.

Szynki do wyrzutni na końcówkach skrzydeł mogą przenosić rakiety AIM-9 Sidewinder. Podskrzydłowe i centralne punkty startowe mogą przenosić kapsuły rakietowe, pociski powietrze-powietrze lub powietrze-powietrze, w zależności od wymagań misji, na przykład pociski AGM-65 Maverick lub bomby mk82/83/84 lub wyrzutnie rakiet.

W listopadzie 2005 roku A-50 z powodzeniem odpalił pocisk powietrze-powietrze AIM-9L.

W wersji A-50 LIFT zamontowano wewnętrznie 20 mm trójlufową armatę M61 firmy General Dynamics Armaments. Działo jest zamontowane za kabiną pilota i przenosi 205 sztuk amunicji w liniowym, bezliniowym systemie zasilania. A-50 LIFT może być wyposażony w osłony elektroniczne i radarowy odbiornik ostrzegawczy.

Silniki

T-50 Złoty Orzeł jest napędzany pojedynczym silnikiem turbowentylatorowym General Electric, typu F404-GE-102, z cyfrowym sterowaniem elektronicznym (FADEC). Jest on pochodną silnika 402 z dodatkowymi ulepszeniami w turbinie i dopalaczach. Silnik ma podwójne boczne wloty powietrza po obu stronach kadłuba pod skrzydłem.

Silnik, o układzie trzech stopni wentylatorowych i siedmiu stopni osiowych, jest wyposażony w cyfrowe sterowanie silnikiem o pełnym autorytecie i generuje 78.7kN z dopalaniem.

Samolot posiada siedem wewnętrznych zbiorników paliwa, pięć w kadłubie i dwa w skrzydłach, które mogą pomieścić 2 655l paliwa z opcją trzech dodatkowych zewnętrznych zbiorników paliwa o pojemności 570l.

Samolot wyposażony jest w system paliwowy Argo-Tech. Generator prądu dostarcza firma Hamilton Sundstrand.

Podwozie

Samolot wyposażony jest w chowane trójkołowe podwozie Messier Dowty. Każda jednostka jest jednokołowa i wyposażona w amortyzatory oleo pneumatyczne. Koła główne chowane są w kufrach wlotów powietrza do silników. Koło nosowe chowa się do przodu.

Osiągi T-50

T-50 może latać z maksymalną prędkością 1 837 km na godzinę. Zasięg i pułap samolotu to odpowiednio 1,851km i 16,764m. Żywotność wynosi 10 000 godzin.

Globalny rynek samolotów wojskowych 2011-2021

Projekt ten stanowi część naszej najnowszej analizy i prognozy globalnego rynku samolotów wojskowych dostępnej na naszej platformie informacji biznesowej Strategic Defence Intelligence. Aby uzyskać więcej informacji, kliknij tutaj lub skontaktuj się z nami: EMEA: +44 20 7936 6783; Ameryki: +1 415 439 4914; Azja i Pacyfik: +61 2 9947 9709 lub poprzez e-mail.