The Surprising Risks of Sleeping Too Much

Źródło: LightField Studios/

W świecie, w którym tak wielu z nas walczy o odpowiednią ilość snu, kwestia spania za dużo może wydawać się problemem luksusowym.

W rzeczywistości tak nie jest. Podobnie jak niewystarczająca ilość snu, nadmierne wysypianie się jest oznaką zaburzeń snu. Może być związane z problemami psychicznymi, takimi jak depresja. Często jest sygnałem, że dana osoba doświadcza złej jakości snu i może być oznaką klinicznych zaburzeń snu, w tym obturacyjnego bezdechu sennego lub narkolepsji.

Spanie za dużo jest związane z wieloma z tych samych zagrożeń dla zdrowia, jak spanie za mało, w tym choroby serca, problemy metaboliczne, takie jak cukrzyca i otyłość, oraz problemy poznawcze, w tym trudności z pamięcią. Podobnie jak osoby, które śpią za mało, osoby śpiące za dużo mają wyższe ogólne ryzyko śmiertelności.

Wiele mówimy o niewystarczającej ilości snu oraz o zagrożeniach, jakie brak snu stwarza dla zdrowia fizycznego, nastroju, relacji i wydajności. Jednak nadmierne wysypianie się nie jest czymś, co można zignorować.

Nadsenność to termin kliniczny określający nadmierne spanie i nadmierną senność w ciągu dnia. Podobnie jak jej odpowiednik, bezsenność, hipersomnia ma kilka podstawowych objawów:

• Sypianie przez dłuższy czas w nocy (zazwyczaj znacznie powyżej normy siedmiu do ośmiu godzin).
• Trudności z przebudzeniem się rano (w tym spanie przez alarm).
• Kłopoty z podniesieniem się z łóżka i rozpoczęciem dnia.
• Grogginess on and off lub konsekwentnie przez cały dzień.
• Trouble concentrating.

To, o czym nie mówię, to raz w niebieskim księżycu noc dodatkowego snu, którego możesz potrzebować po pojawieniu się niespodziewanie krótki na sen. To zdarza się każdemu. Jeśli robisz spójność priorytetem w swojej rutynie snu, nie powinno się to zdarzać często.

Jak dużo snu to za dużo?

Powiedziałem to już wcześniej: Nie ma jednej słusznej ilości snu, która odnosi się do wszystkich. Potrzeby związane ze snem są indywidualne. Opierają się na wielu czynnikach:

Twoja indywidualna genetyka. Twoje geny wpływają zarówno na twoje rytmy okołodobowe, jak i na twój wewnętrzny napęd snu, dwa podstawowe biologiczne systemy snu

Twój wiek. Może się okazać, że potrzebujesz siedmiu godzin snu w wieku 20 lat i ośmiu godzin – lub sześciu i pół – w wieku 50 lub 60 lat.

Twój poziom aktywności. Sen to czas dla organizmu na regenerację po wysiłku. Im bardziej jesteś aktywny, tym więcej snu możesz potrzebować.

Twoje zdrowie. Kiedy zmagamy się z problemami zdrowotnymi, bardzo często potrzebujemy dodatkowego odpoczynku. Dotyczy to zarówno krótkotrwałych chorób, takich jak przeziębienie czy grypa, jak i długotrwałych lub przewlekłych schorzeń – od zapalenia stawów po raka.

• Dlaczego sen jest ważny?
• Znajdź terapeutę snu w pobliżu mnie

Twoje okoliczności życiowe. Stres i okresy zmian lub wstrząsów mogą tymczasowo zwiększyć Twoje zapotrzebowanie na sen. (Jednocześnie siły te często utrudniają zasypianie.) Jeśli stres jest przewlekły, może spowodować powstanie przewlekłego długu sennego. I nie tylko negatywne lub niepożądane wydarzenia życiowe mogą zwiększać zapotrzebowanie na sen: Duże zmiany w życiu, które są pozytywne, również mogą wymagać więcej snu!

Wszystko to powiedziane, większość z nas, przez całe nasze dorosłe życie, potrzebuje gdzieś w lub blisko do siedmiu-dziewięciu godzin snu na noc rutynowo. Możesz być osobą, która potrzebuje sześć lub sześć i pół. Ale jest mało prawdopodobne, że każdy, ale bardzo niewielu z nas może funkcjonować i czuć się najlepiej na pięciu godzinach snu lub mniej. Podobnie jest na drugim końcu tego zakresu. Niektórzy ludzie potrzebują dziewięciu godzin snu na noc. Jeśli jednak regularnie śpisz więcej niż dziewięć godzin, a mimo to czujesz się zmęczony i znużony, to znak, że przesypiasz – i czas przyjrzeć się temu, co może być tego przyczyną.

Nadmierna ilość snu a depresja

Szczególnie wśród młodszych dorosłych i nastolatków, nadmierna ilość snu może być sygnałem depresji. Ocena snu nastolatków może być trudna, ponieważ zazwyczaj mają oni zupełnie inne wzorce snu niż my, dorośli. Jednak nadmierna senność i niewyspanie u nastolatków i młodych dorosłych może być sygnałem alarmowym. Szacuje się, że około 40 procent lub więcej dorosłych poniżej 30 roku życia cierpiących na depresję doświadcza hipersomnii.

Nadmierna senność to nie tylko problem wśród młodych ludzi z depresją. Wśród starszych dorosłych, objawy bezsenności mogą być bardziej powszechne. Ale wielu starszych dorosłych doświadcza również hipersomni w związku z depresją. Szczególnie kobiety mogą być bardziej narażone na nadmierną senność i uczucie zmęczenia w ciągu dnia, jeśli cierpią na depresję.

Ważne jest również, aby pamiętać, że wśród osób z depresją trudności ze snem często przybierają zmienne, zmienne formy. Osoby z depresją mogą doświadczać objawów zarówno bezsenności, jak i hipersomnii. W badaniu z 2014 roku sprawdzono, jak często bezsenność i hipersomnia występują razem u dorosłych osób z depresją w USA. Naukowcy odkryli, że ponad 27 procent z nich cierpi na tak zwaną „współwystępującą” bezsenność i hipersomnię. Odkryli również kilka innych uderzających, wspólnych cech. Osoby z depresją, które wykazywały zarówno bezsenność, jak i hipersomnię, miały:

• Większe nasilenie depresji.
• Wyższe wskaźniki planowania samobójstwa i prób samobójczych.
• Wyższe wskaźniki zaburzeń kontroli impulsów.
• Większe prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń związanych z używaniem narkotyków.

Ci ludzie byli również bardziej narażeni na leczenie psychiatryczne i bardziej narażeni na przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych.

Inne badanie opublikowane w tym roku wykazało, że wśród osób, u których zdiagnozowano dużą depresję, nieco mniej niż jedna trzecia cierpiała zarówno na bezsenność, jak i hipersomnię. Zgodnie z wynikami badania, u tych osób ryzyko wystąpienia zaburzeń dwubiegunowych było od dwóch do trzech razy większe.

Ponieważ istnieją ścisłe, skomplikowane związki między snem, rytmem okołodobowym i depresją, zrozumiałe jest, że cięższa depresja może często iść w parze z bardziej intensywnymi, zmiennymi i szeroko zakrojonymi problemami ze snem – w tym z dążeniem do nadmiernego snu. Przyczyna i skutek tych zależności nie są zazwyczaj jasne: często nie wiemy, czy problemy ze snem, w tym hipersomnia, prowadzą do depresji, czy są jej skutkiem, czy też może są wynikiem obu tych zjawisk. Wiemy natomiast, że te stany często idą w parze.

Kiedy nadmierne wysypianie się jest objawem zaburzeń snu

Zaburzenia snu nie zawsze utrudniają uzyskanie odpowiedniej ilości snu. Wpływają one również na jakość snu, a czasami wywołują nadmierną senność i nadmiar snu. Każde zaburzenie snu lub problem, który powoduje niedobór snu, może prowadzić do nadmiernej senności w ciągu dnia i tendencji do nadmiaru snu, aby zrekompensować ten deficyt. Hipersomnia jest jednak ściśle powiązana z kilkoma zaburzeniami snu w szczególności:

Narkolepsja. Narkolepsja jest zaburzeniem snu o podłożu neurologicznym, w którym mózgowi brakuje zdolności do kontrolowania cykli sen-budzenie. Osoby cierpiące na narkolepsję doświadczają nadmiernego zmęczenia w ciągu dnia oraz często silnej i niekontrolowanej potrzeby snu w ciągu dnia. Często doświadczają bezsenności w nocy. Ponieważ ich sen jest tak zakłócony, a oni mają trudności z dobrym snem w nocy, ludzie z narkolepsją może nie dostać nadmierne całkowitej ilości snu. Ale ich stała nadmierna senność i dążenie do snu w ciągu dnia są specyficzną formą hipersomnii.

Zespół niespokojnych nóg (RLS). Osoby cierpiące na zespół niespokojnych nóg doświadczają mrowienia, drżenia, „pełzającego” uczucia w nogach. Te nieprzyjemne doznania wywołują często palącą potrzebę poruszania nogami. Objawy RLS są najczęściej odczuwane, gdy dana osoba leży nieruchomo przez pewien okres czasu i często są najbardziej intensywne w nocy. Osoby z RLS często doświadczają objawów bezsenności – nieprzyjemne nocne odczucia w nogach bardzo utrudniają zasypianie i utrzymanie snu. W rezultacie, osoby cierpiące na RLS często zmagają się z nadmierną sennością w ciągu dnia i mogą zasypiać, ponieważ nie otrzymują wysokiej jakości odpoczynku, którego potrzebują podczas 7- lub 8-godzinnego okna nocnego.

Obturacyjny bezdech senny. Osoby cierpiące na bezdech senny doświadczają zaburzeń oddychania podczas snu. Podczas snu drogi oddechowe zostają częściowo lub całkowicie zablokowane na krótki okres czasu. Epizody te powtarzają się w kółko przez całą noc, powodując częste przebudzenia (których osoba cierpiąca na bezdech może być świadoma lub nie) i prowadząc do gwałtownego pogorszenia jakości snu. Z bezdechem sennym wiążą się poważne problemy zdrowotne, w tym większe ryzyko chorób układu krążenia, udaru mózgu i cukrzycy.

Ponieważ bezdech senny ma negatywny wpływ na jakość snu, osoby cierpiące na OSA są często nadmiernie senne w ciągu dnia. Mogą również spędzać dłuższe godziny w łóżku, potrzebując więcej czasu na sen, ponieważ jakość ich snu jest tak niska.

Idiopatyczna hipersomnia. Niektórzy ludzie śpią nadmiernie bez wyraźnej, możliwej do zidentyfikowania przyczyny. Jest to zaburzenie snu znane jako hipersomnia idiopatyczna – idiopatyczna oznacza „bez znanej przyczyny”. Ludzie z hipersomnią idiopatyczną śpią przez dłuższy czas w nocy i nadal czują się bardzo zmęczeni w ciągu dnia.

Inne przyczyny nadmiernej senności:

Zaburzenia związane z używaniem substancji. Zażywanie narkotyków i alkoholu może prowadzić do zaburzeń rytmu okołodobowego snu i czuwania, obniżenia jakości snu, a także wywoływać nadmiar snu i nadmierne zmęczenie w ciągu dnia.

Stany chorobowe. Istnieje szereg schorzeń zdrowotnych, które mogą powodować nadmierną senność i uporczywą, natrętną senność w ciągu dnia.

Zaburzenia neurologiczne, w tym choroba Alzheimera, choroba Parkinsona i stwardnienie rozsiane, a także urazy mózgu.

Padaczka.

Bycie otyłym lub z nadwagą.

Pewne zaburzenia genetyczne i predyspozycje genetyczne mogą powodować hipersomnię. Osoby, u których w rodzinie występowała hipersomnia, są bardziej narażone na nadmierne zasypianie i zmęczenie w ciągu dnia.

Liczba leków może powodować hipersomnię, w tym:

• Sedatywy
• Trankwilizatory
• Leki przeciwdepresyjne
• Leki przeciwleki przeciwlękowe
• Leki przeciwpsychotyczne
• Leki przeciwhistaminowe
• Leki przeciwdrgawkowe

Jak radzić sobie z problemem nadmiernego snu

Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, jeśli śpisz nadmiernie lub czujesz się bardzo zmęczony w ciągu dnia, niezależnie od tego, ile śpisz. Jeśli zauważysz zmiany w swoich wzorcach snu i potrzebach sennych, w tym wzrost poziomu zmęczenia lub ilości snu, jest to informacja, którą należy podzielić się z lekarzem. Kiedy zidentyfikujesz przyczynę, wspólnie z lekarzem będziecie mogli zająć się zarówno tym problemem, jak i nadmiernym wysypianiem się.

Ograniczyć alkohol, aby poprawić jakość snu i jego wzorce. Picie zbyt dużo, zbyt często i zbyt blisko pory snu może zaburzać rytm okołodobowy sen-budzenie i osłabiać jakość snu, prowadząc do potrzeby nadmiernego spania.

Nie dopuść do niedoboru snu i narastania dużego długu sennego. Nasze ciała będą szukać snu, którego potrzebują. Zbyt mała ilość snu doprowadzi do sytuacji, w której będziesz okresowo przesypiać, aby to zrekompensować. Te nieregularne wzorce snu nie są zdrowe dla Twojego ciała i umysłu.

Skonsekwencja jest najważniejszym elementem silnej, promującej zdrowie rutyny snu. Zidentyfikuj odpowiednią ilość snu, której potrzebujesz, a następnie ustal harmonogram, który pozwoli ci zaspokoić tę potrzebę rutynowo. To może zająć trochę prób i błędów, aby uzyskać ilość w prawo. Skorzystaj z szerokich wytycznych, które omówiłam powyżej i zwróć uwagę na to, jak myślisz i czujesz się w ciągu dnia.

LinkedIn Image Credit: Zephyr_p/