Tryby pomiaru i jak działa licznik w aparacie

Właściwa ekspozycja a sposób ekspozycji aparatu

Ekspozycja to skomplikowana bestia. Opanowanie jej jest sprawą najwyższej wagi. Ekspozycja i kompozycja to dwa najbardziej krytyczne elementy do stworzenia wspaniałego obrazu. Ekspozycja opiera się na trzech składnikach:

1. Wysokości ISO lub czułości na światło
2. Przysłonie lub wielkości otworu, który wpuści światło, i
3. Szybkości migawki, która określa czas, w jakim światło będzie musiało przejść przez przysłonę

Czy fotografujesz w trybie ręcznym, priorytecie przysłony czy priorytecie migawki; nie ma różnicy w tym, jak miernik ocenia scenę.

Mierzenie światła, lub jasności sceny, którą próbujesz uchwycić, jest krytycznym elementem w określaniu idealnej ekspozycji. Aby to ustalić, potrzebujesz miernika, który może odczytać poziomy jasności.

Ekspozycja jest mierzona za pomocą światłomierzy. Istnieją dwa rodzaje: jeden mierzy światło padające na obiekt lub scenę, zwany światłomierzem incydentalnym; drugi mierzy światło odbite od sceny lub obiektu i nazywany jest światłomierzem odbitym. Wszystkie mierniki wbudowane w aparaty cyfrowe są światłomierzami odbitymi i w tym artykule zajmiemy się właśnie tym typem. Im więcej rozumiesz te mierniki i jak one działają, tym lepiej będziesz rozumieć i interpretować to, co ci mówią. Pamiętaj, że światłomierze incydentalne są o wiele bardziej dokładne niż światłomierze odbite.

Jak twój aparat określa ekspozycję?

Światłomierze odbite próbują odczytać ilość światła w scenie, którą próbujesz uchwycić. Niestety, odczyty te są domysłami. Być może miałeś nieszczęście fotografowania bardzo ciemnego lub czarnego obiektu, który wyglądał na prześwietlony, lub sceny śnieżnej, w której śnieg wygląda szaro lub jest niedoświetlony. Przyczyną takiego zachowania jest to, że światłomierz aparatu uważa, że większość scen powinna mieć średnią szarość, określaną również jako 18% szarości. Ta średnia szarość jest punktem pośrednim pomiędzy najciemniejszymi cieniami a najjaśniejszymi światłami. Ponieważ miernik aparatu nie ma pojęcia o bieli lub czerni, musisz mu pomóc używając jakiejś formy kompensacji ekspozycji opartej na tonalności twojego obiektu lub sceny.

Tryby pomiaru

Aby pomóc w ekspozycji i określeniu jak bardzo kompensować, aparaty mają różne tryby pomiaru. Zazwyczaj, trzy podstawowe tryby to matrycowy (zwany również oceniającym), centralnie ważony i punktowy. Każdy z nich ma zastosowanie w określonych sytuacjach, ale nie należy polegać na jednym z tych trybów, aby zrobić to wszystko za Ciebie.

Pomiar ewaluatywny

Pomiar ewaluatywny

W tym trybie pomiaru, miernik dzieli scenę na siatkę i analizuje każdy segment pod kątem informacji o jasnych i ciemnych punktach. Po zebraniu tych danych, oblicza średnią wartość i na tej średniej opiera ekspozycję. Należy pamiętać, że nie wszystkie aparaty mają taką samą liczbę obszarów w kadrze. Nie wszystkie też obliczają średnią wartość ekspozycji w ten sam sposób. Producenci używają skomplikowanych wzorów, aby uzyskać wartości ekspozycji. Dlatego ważne jest, abyś rozumiał, jak zachowuje się Twój aparat w różnych sytuacjach i nauczył się, kiedy mu ufać, a kiedy nie.

Wiele nowszych lustrzanek cyfrowych nie tylko uśrednia siatkę, ale kładzie dodatkowy nacisk na punkty ostrości, które są używane podczas robienia danego zdjęcia.

W następnej serii zdjęć, pomiar matrycowy został użyty do ustawienia ekspozycji. Dwie płyty z pianki, jedna biała, a druga czarna, zostały umieszczone obok siebie w tym samym świetle.

Dla pierwszego obrazu, aparat odczytał ekspozycję, gdy był skierowany w środek białej i czarnej płyty. Aparat odczytał wszystkie białe i czarne i doszedł do rozsądnego wniosku poprzez uśrednienie ekspozycji.

Poziomowanie ewaluacyjne – wyśrodkowane pomiędzy białą i czarną tablicą

Pomiar z białej tablicy

Kolejne zdjęcie zostało zrobione z odczytem miernika aparatu z białej tablicy. Biel została uchwycona jako szara, a czerń jako ciemniejsza szarość. Dzieje się tak, ponieważ aparat stara się nadać wszystkiemu neutralną szarość lub 18%.

Odczyt z czarnej tablicy

Na trzecim zdjęciu aparat odczytał ekspozycję z czarnej tablicy. Wynikowy obraz jest prześwietlony czyniąc biel zbyt jasną, a ciemny szary tam, gdzie powinien być czarny.

Center-Weighted Metering

Center-Weighted metering

Ta metoda pomiaru kładzie największy nacisk na centralną część kadru, która może wynosić nawet 75% lub więcej, podczas gdy małe lub żadne znaczenie nie jest przypisywane narożnikom kadru. Wiele pro DSLR’s pozwoli Ci dostosować średnicę obszaru wagi centrum.

Ten tryb pomiaru jest preferowany przez wielu fotografów i ma rozsądny poziom dokładności. Należy również pamiętać, że większość przedmiotów ma tendencję do bycia umieszczonymi centralnie podczas kadrowania. Wtedy uzyskujesz ekspozycję i rekomponujesz przed wykonaniem zdjęcia.

Pomiar punktowy

Pomiar punktowy

Ten tryb mierzy światło tylko z bardzo małej części sceny. Mierzony obszar to zazwyczaj środek obrazu, z wykorzystaniem w przybliżeniu zakresu pomiaru od 3 do 7 stopni. Zazwyczaj jest to mniej niż 5% powierzchni kadru. W przypadku większości lustrzanek cyfrowych ze średniej i wyższej półki, można ustalić położenie plamki w kadrze tak, aby zidentyfikować miejsce, w którym chcemy uzyskać odczyt (zazwyczaj następuje to w miejscu, w którym ustawiamy ostrość).

Jest to bardzo dokładny tryb pomiaru. Zapewni on precyzyjne odczyty z małych obszarów sceny i jest najbardziej efektywny w sytuacjach o wysokim kontraście.

Te same białe i czarne tablice zostały sfotografowane po raz kolejny przy użyciu pomiaru punktowego. Jak widać na poniższych zdjęciach, pojawił się ten sam problem. Nawet miernik punktowy dał się oszukać.

Pomiar punktowy na czarnej (lewy obraz), a następnie pomiar punktowy na białej tablicy (prawy obraz)

Aby uzyskać prawidłową ekspozycję, tak aby aparat nie został oszukany, odczyt miernika punktowego został wykonany przy użyciu szarej karty umieszczonej w tym samym świetle co czarne i białe tablice. To ustawienie ekspozycji oparte na szarej karcie zostało użyte do sfotografowania dwóch tablic. Poniższe zdjęcie pokazuje dobrą ekspozycję.

Odczyt ekspozycji przy użyciu szarej karty

Jak przełączać tryby pomiaru?

Ikona pomiaru jest reprezentowana przez grafikę w kształcie oka wewnątrz prostokąta. System pomiarowy Twojego aparatu może mieć trzy lub więcej trybów pomiarowych i wyświetlacz będzie się zmieniał w zależności od tego, który tryb jest wybrany.

Który tryb pomiarowy powinieneś użyć i kiedy?

Metria matrycowa

Metria matrycowa działa dobrze dla scen, które są równomiernie oświetlone. Może być używany jako metoda dla zdjęć typu „grab”. Nawet jeśli miernik aparatu może cię zawieść, mierniki te są bardzo wyrafinowanymi, sterowanymi komputerowo urządzeniami i można na nich polegać w fotografii ogólnej. Możesz zostawić swój aparat na tym trybie i używać go jako środka edukacji ekspozycji.

Centralnie ważony pomiar

Użyj tego dla każdej sceny, gdzie chcesz, aby główny temat był prawidłowo naświetlony, podczas gdy reszta obrazu może być ogólnie ignorowana dla właściwej ekspozycji. Jest to idealne rozwiązanie dla fotografii portretowej ludzi i zwierząt, martwej natury i niektórych fotografii produktowych.

Centralnie Ważony jest znacznie bardziej spójny i przewidywalny w porównaniu do pomiaru matrycowego. Używaj go mądrze, aby kontrolować, gdzie aparat będzie mierzył scenę i te obszary, gdzie oświetlenie nie odgrywa kluczowej roli w kompozycji.

Używaj tego trybu do portretów plenerowych, scen o wysokim kontraście, fotografii produktów i żywności, aby wymienić tylko kilka.

Metria punktowa

Metria punktowa daje maksymalną dokładność i kontrolę ekspozycji. Jest to idealne rozwiązanie dla obiektów oświetlonych od tyłu, fotografii zbliżeniowej i makrofotografii. Może być używany do odczytywania najjaśniejszych i najciemniejszych stref dla krajobrazów. Bez tego trybu nie można wykonywać fotografii księżycowej. Pamiętaj, aby używać tego trybu za każdym razem, gdy ważne jest prawidłowe naświetlenie obiektu, który nie wypełnia kadru.

Tryb pomiaru punktowego działa wyjątkowo dobrze w sytuacjach, gdy główny obiekt jest znacznie jaśniejszy lub znacznie ciemniejszy niż jego otoczenie.

Kompensacja ekspozycji

W wielu sytuacjach będziesz potrzebował kompensacji ekspozycji, aby uzyskać właściwą ekspozycję, niezależnie od wybranego trybu pomiaru. Sceneria z dużą ilością śniegu będzie niedoświetlona i będzie wymagała zwiększenia ekspozycji o +1 lub więcej stopni, aby śnieg wyglądał na biały.

I odwrotnie, czarny futrzany niedźwiedź lub osoba ubrana w bardzo ciemne ubranie będzie prześwietlona i będzie wymagała ujemnej kompensacji ekspozycji o -1 lub więcej stopni.

Więc, którego trybu powinieneś użyć?

Odpowiedź brzmi – to zależy od obiektu, kierunku światła, itp. Wybierz pomiar matrycowy lub ewaluacyjny dla równomiernie oświetlonych scen. Użyj pomiaru centralnie ważonego dla scen o wysokim kontraście, gdzie chcesz, aby główny obiekt był odpowiednio naświetlony. Używaj pomiaru punktowego dla obiektów oświetlonych od tyłu, dopóki nie zapoznasz się z pomiarem, używaj miernika punktowego dla obiektów oświetlonych od tyłu.

Podsumowując, dla dokładności ekspozycji miernik światła padającego może być pomocny, ponieważ miernik światła twojego aparatu jest łatwy do oszukania. Ale uczenie się jak twój aparat miernik pracuje pomoże ci dostać lepsze, bardziej dokładne ekspozycje także.