Virgil (wrestler)
Championship Wrestling Association (1985-1987)Edit
Po wyróżniającej się karierze amatorskiej, Jones rozpoczął profesjonalny wrestling jako Soul Train Jones w Championship Wrestling Association z siedzibą w Memphis, Tennessee w 1985 roku. Walczył z Chickiem Donovanem i Big Bubbą. Wystąpił także w ICW z gimmickiem Soul Train Jones.
World Wrestling Federation (1986-1994)Edit
Bezwzględny ochroniarz Teda DiBiase’a i Million Dollar Champion (1986-1991)Edit
Przenosząc się do World Wrestling Federation (WWF), po raz pierwszy pojawił się jako jobber wrestlingu pod nazwiskiem Lucius Brown, przegrywając squash match z „Mr. Wonderful” Paulem Orndorffem w Salisbury, MD 17 września 1986 r.
Później zadebiutował latem 1987 r. jako Virgil, ochroniarz „Million Dollar Man” Teda DiBiase’a. Jego nazwa sceniczna, wymyślona przez Bobby’ego Heenana, była przeznaczona jako żart przeciwko wtedy-World Championship Wrestling (WCW) wrestler i booker Virgil Runnels, lepiej znany jako Dusty Rhodes. Virgil nosił gotówkę DiBiase’a, którą lubił się chwalić i był tym, który został pobity, gdy DiBiase uciekł po przebiegłym czynie przeciwko twarzy. Od czasu do czasu był również wykorzystywany w wrestlingu przeciwko rywalom DiBiase’a, aby spróbować ich zmiękczyć; przegrywał mecze z takimi nazwiskami jak Randy Savage, Hercules i Jake Roberts.
Virgil był coraz bardziej upokarzany przez DiBiase’a i w końcu odwrócił się od niego, uderzając go jego własnym pasem Million Dollar Title na Royal Rumble w styczniu 1991 roku, dzięki czemu stał się ulubieńcem fanów. Po zaprzyjaźnieniu się i treningu z Roddy Piperem, pokonał DiBiasego przez count-out na WrestleManii VII i przypiął go do pasa 26 sierpnia 1991 roku na SummerSlam. Stracił pas z powrotem na rzecz DiBiase’a w listopadzie tego samego roku w wyniku zewnętrznej ingerencji Repo Mana. Na This Tuesday in Texas PPV, Repo Man i DiBiase pokonali Virgila i Tito Santanę.
Różne storyline’y i odejścia (1992-1994, 1995)Edit
Na WrestleManii VIII, Virgil połączył siły z Big Boss Manem, Sgt. Slaughterem i Jimem Dugganem by pokonać The Nasty Boys (Brian Knobs i Jerry Sags), Repo Mana i The Mountie. Virgil przypiął Knobs’a po tym jak heel źle się porozumiał. Następnie zostałby użyty przede wszystkim do wyeksponowania wielu wschodzących talentów, przegrywając z Nailzem na SummerSlam i Yokozuną na Survivor Series. Jednakże, otrzymał szansę na zdobycie WWF World Heavyweight Championship przez Breta Harta na odcinku WWF Superstars z 21 listopada 1992 roku. Po dzielnym wysiłku, Virgil poddał się Sharpshooter Harta. Po meczu obaj uścisnęli sobie dłonie z szacunku. Virgil następnie pozostał w undercardzie, przegrywając z Johnnym Polo na trasie po Ontario w listopadzie 1993 roku.
Ostatnim występem Virgila na PPV było Royal Rumble 1994, gdzie był późnym zastępstwem dla Kamali. Jego ostatni godny uwagi feud był z powracającym Nikolai Volkoffem w lecie 1994 roku. Jednak kontynuował występy w telewizji i na pokazach domowych dla WWF, aż został zwolniony w sierpniu tego roku.
Został zarezerwowany na występy w maju/czerwcu 1995 roku w meczach pokazów domowych przeciwko Jean-Pierre LaFitte w zachodniej Kanadzie i środkowym zachodzie USA.
World Championship Wrestling (1996-2000)Edit
New World Order (1996-1999)Edit
Po dwóch latach na scenie niezależnej, pojawił się w WCW jako Vincent w 1996 roku, gdzie był „Head of Security” dla nWo. Jego imię miało być kpiną z właściciela WWF Vince’a McMahona. Jego rola była pierwotnie przeznaczona dla Charlesa Wrighta, a WCW ustnie zgodziło się na kontrakt z Wrightem, ale podpisało Jonesa zamiast niego, podobno po tym, jak Jones zaoferował pracę za mniej niż Wright.
Jones odniósł niewielki sukces, gdy po raz pierwszy przybył, wygrywając kilka meczów na nisko profilowej WCW Saturday Night. Rzadko wrestlingu, często waleted członków nWo, takich jak Scott Norton, Scott Steiner, Konnan i Brian Adams. Jones, podobnie jak jego rola w WWF, ponownie brał na siebie ciężar bicia, gdy inni członkowie nWo uciekali. Vincent po raz pierwszy zmierzył się na PPV z WCW na Starrcade 1997, gdzie razem z Nortonem i Randym Savage’m pokonał Steiner Brothers i Raya Traylora. Jego następny mecz na pay-per-view odbył się w listopadzie 1998 roku, kiedy to bez powodzenia wziął udział w 60-osobowym Battle Royal na World War 3. Jego pierwszym (i jedynym) pojedynczym meczem WCW PPV był mecz „Harlem Street Fight” (który przegrał) na Uncensored w marcu 1999 roku przeciwko koledze z nWo Black & White członkowi Stevie Ray.
Był częścią frakcji nWo Hollywood, gdy stajnia rozpadła się wiosną 1998 roku, a następnie częścią Black & White (B-Team) po ponownym zjednoczeniu nWo w styczniu 1999 roku. Był jednym z ostatnich pozostałych członków nWo, kiedy to po cichu rozwiązało się pod koniec lata 1999 roku.
Różne gimmicki (1999-2000)Edit
Jedyny singlowy mecz Vincenta w WCW na pay per view przyszedł na Uncensored 1999, kiedy to był na przegranej pozycji w Harlem Street Fight przeciwko swojemu partnerowi z nWo Black i White, Steviemu Rayowi. Podczas „Powers That Be” jesienią 1999 roku, Jones został przemianowany na Shane’a, co było nawiązaniem do syna właściciela WWF Vince’a McMahona, Shane’a McMahona. W tym czasie Jones współpracował z Curtem Hennigiem i The Harris Brothers (znani krótko jako Creative Control), wykonując polecenia Vince’a Russo. Pod koniec 1999 roku dołączył do West Texas Rednecks pod pseudonimem Curly Bill, ale frakcja wkrótce potem się rozpadła. Jego ostatnią rolą dla firmy było zarządzanie Ernestem „The Cat” Millerem pod pseudonimem Mr. Jones, ale wkrótce został zastąpiony przez valet o imieniu Ms. Jones. Następnie udałby się do konkurowania pod swoim prawdziwym nazwiskiem, Mike Jones, przez resztę swoich dni w WCW.
Obwód niezależny (2000-obecnie)Edit
Po odejściu z WCW, przeszedł na emeryturę z wrestlingu i pracował jako nauczyciel matematyki w szkole średniej w Pittsburghu, Pennsylvania. W kwietniu 2006 roku, Jones odbył tournee po Azji w różnych obiektach wojskowych USA w ramach programu Morale, Welfare, and Recreation dla żołnierzy stacjonujących za oceanem. Walczył jako Vincent z nWo przeciwko jednemu z braci Ballard przebranemu za Doink the Clown w przedostatnim meczu podczas tej trasy. 28 listopada 2008 roku, Jones powrócił na ring jako „Virgil” i wystąpił dla Next Era Wrestling w Lockport, NY, w tag matchu z Patrickiem O’Malley, pokonując Ryot i Superbeast. Następnie pojawił się na pokazie Total Nonstop Action (TNA).
Na krótko przed 31 stycznia 2009 roku w Manchesterze, Anglia, Virgil wyprodukował promo dla UK fan convention WrestleSlam 2 wyzywając niezależnego wrestlera z Liverpoolu The Vulture na proponowaną „sesję zdjęciową”. Jednakże, gdy The Vulture przybył na imprezę, Virgil zamiast tego zaoferował mu koszulkę. 2 lipca 2009 roku, Jones powrócił do ringu, po raz kolejny, w Summerside, Wyspa Księcia Edwarda, jako Virgil, tym razem dla Ultimate Championship Wrestling (UCW). 5 kwietnia 2019 roku Virgil, przebrany za postać Starmana z NES Pro Wrestling, pojawił się na Joey Janela’s Spring Break 3, gdzie pokonał Ethana Page’a.
Powrót do WWE (2010)Edit
Na odcinku Monday Night Raw z Toronto, Ontario, Kanada, 17 maja 2010 roku, Jones powrócił do WWE powtarzając swoją postać ochroniarza Virgila, tym razem z Tedem DiBiase, Jr. Przeprowadził wszystkie swoje stare działania, takie jak trzymanie lin otwartych dla DiBiase’a i przynoszenie mu mikrofonu, gdy został poproszony. Na odcinku Raw 14 czerwca, Virgil i DiBiase byli w tag team matchu przeciwko Big Showowi i gospodarzowi Raw Markowi Feuersteinowi. Po Virgil dostał pinned i przegrał mecz, DiBiase nadziewane 100 dolarów banknot w ustach Virgil i wyszedł na niego. W następnym tygodniu DiBiase najpierw przeprosił Virgila, ale następnie zwolnił go i zastąpił go Maryse.
All Elite Wrestling (2019)Edit
W odcinku AEW Dynamite z 6 listopada 2019 roku, Virgil, pod swoim starym ring name Soul Train Jones, pojawił się w pakiecie wideo dla All Elite Wrestling (AEW) jako sojusznik Chrisa Jericho i The Inner Circle. Promo, które miało na celu wykpienie wcześniejszego promo od Cody’ego Rhodesa (z którym Jericho walczył w tym czasie) i w którym Jones porównał talenty Jericho do paluszków chlebowych z Olive Garden jako „nieograniczone”, otrzymało krytyczną pochwałę od fanów. 27 listopada na odcinku AEW Dynamite, Jones rozpoczął show od wprowadzenia Jericho na Chris Jericho’s Thanksgiving Thank You Celebration for Le Champion, które zostało ostatecznie przerwane przez SoCal Uncensored.
.