Zapobieganie agresji opętańczej u psów

Wszystkie psy są zdolne do okazywania opętania. Jest to zakorzenione w ich DNA jako kły i część ich bazowych zachowań instynktownych jako drapieżnych stworzeń. Jak więc pracować nad tym instynktem, aby nasze psy nie myślały, że muszą się do nas zwracać z zębami, jeśli wkroczymy w ich przestrzeń, gdy mają wartościowy przedmiot?

Intynkt posiadania u młodych psów jest często pielęgnowany w „budzie”, gdy rosną i uczą się od swoich kolegów z miotu. Obserwuj miot szczeniąt, a zobaczysz, że uczą się one wszystkich umiejętności życiowych poprzez zabawę i interakcję ze sobą. Zachowania te są właściwie praktyką, która pozwoli im przetrwać w przyszłości. Odkąd odpowiednie jedzenie jest częścią przetrwania dla wszystkich stworzeń, posiadanie przedmiotów spożywczych w formie agresji często zaczyna być widoczne, gdy pies dojrzewa.

To sprawia, że naszym zadaniem i częścią naszej odpowiedzialności w wychowaniu czworonożnego członka rodziny jest zapewnienie, że ich poziom zaufania jest odpowiedni, jeśli chodzi o ludzi w domu. Nie wszystkie psy będą okazywać opętanie. Ponieważ nasze psy są bardzo oddalone od swoich przodków poprzez dziesięciolecia udomowienia, często trafiają się psy, które nie mają naturalnej skłonności do okazywania opętania, jednak jest to coś, nad czym warto pracować proaktywnie.

Jeśli masz psa, który wykazuje oznaki agresji, kiedy ludzie zbliżają się do niego podczas jedzenia lub żucia kości, sugerujemy, abyś udał się do wykwalifikowanego behawiorysty, który pomoże Ci odpowiednio zająć się tymi problemami. Te wskazówki są proaktywnymi środkami dla tych, którzy nie widzą żadnych oznak problemu. Podczas gdy czekasz na współpracę z behawiorystą, zapewnij wszystkim bezpieczeństwo dzięki zarządzaniu. Oznacza to, że gdy pies ma coś wartościowego, co może być skłonne do próby ochrony, powinien być w bezpiecznym miejscu, gdzie nie będzie żadnych wypadków. Podczas jedzenia lub żucia rekreacyjnie, umieścić je w klatce lub pokoju, gdzie nie będą przeszkadzać i nie będzie próbować zachowań, które chcesz rozwiązać. W ten sposób będą mogły jeść w spokoju i komforcie i nikt nie będzie w niebezpieczeństwie w międzyczasie. Wymuszenie konfrontacji poprzez zabranie cennego przedmiotu tylko pogorszy agresywne reakcje. Tak, teoretycznie powinniśmy mieć możliwość zabrania psu wszystkiego, jednak jeśli pomyślimy o tym z perspektywy psa, to jest to zupełnie inna walka. Pies boi się, że zabierzesz mu kość, więc warczy. Jeśli w zamian za to, wprowadzisz się i weźmiesz ich kość, ich najgorszy strach się spełnił. Straciły swój cenny przedmiot. Następnym razem, gdy taka sytuacja się powtórzy, mogą zwiększyć swoją agresję do warczenia i kłapania, a nawet ugryzienia, aby zapobiec utracie cennego przedmiotu.

Proszę więc, dopóki nie będziesz mógł pracować pod okiem wykwalifikowanego behawiorysty, zarządzaj sytuacją dla bezpieczeństwa.

Jeśli pracujesz z młodym szczeniakiem lub psem, który nie wykazuje agresji w stosunku do cennych przedmiotów, te wskazówki będą dla Ciebie bezpieczne. Podczas pracy nad nimi, możesz wykorzystać powyższe techniki zarządzania, aby pomóc wypełnić lukę.

Ludzie przy misce z jedzeniem = YUM!

Każdy pies jest inny w tym, jak się rozwija. Zacznij od planu pracy nad każdym z kroków w ciągu 1 tygodnia, ale bądź gotowy, aby dostosować się i zająć więcej czasu, jeśli zauważysz, że Twojemu psu brakuje pewności siebie w którymś z kroków. Te kroki powinny być ćwiczone 3-5 razy w ciągu tygodnia, nie przy każdym posiłku.

Jeśli zaczniesz widzieć agresję podczas pracy nad którymkolwiek z tych kroków, zatrzymaj się i zasięgnij porady wykwalifikowanego behawiorysty.

Krok 1: Pusta miska na jedzenie

Zacznij od pustej miski na jedzenie. Naszym celem jest stworzenie skojarzenia przyjemności, kiedy jesteśmy blisko miski z jedzeniem.

Przygotuj kilka wartościowych nagród i porcję posiłku dla psa. Wartościowe nagrody to coś, co Twój pies uwielbia – kawałki kurczaka lub sera są dobrym przykładem czegoś, co jest bardziej ekscytujące niż karma. Z pustą miską na ziemi podejdź z psem. Kiedy pies będzie badał miskę, wrzuć mu niewielką ilość karmy (lub łyżkę karmy, jeśli stosujesz dietę surową lub gotowaną). Kiedy pies skończy jeść, podrzuć mu kawałek wartościowej nagrody. Kiedy już ją zjedzą, możesz wrzucić kolejną małą garść karmy.

Po zakończeniu jedzenia za każdym razem obserwuj, czy pies patrzy w Twoją stronę. To jest nasz cel: aby zdał sobie sprawę, że pojawiające się smakowite rzeczy są bezpośrednim wynikiem tego, że jesteś blisko jego miski z jedzeniem. Wyrób w sobie nawyk podrzucania kolejnych porcji za każdym razem, kiedy skończą jeść i podniosą na ciebie wzrok. Możesz również ćwiczyć wycofywanie się z pustej miski i ponowne do niej podchodzenie.

Krok 2: Podnoszenie

Wciąż pracując z pustą miską na jedzenie, porcją ich posiłków i kilkoma specjalnymi, wysokowartościowymi smakołykami, kontynuuj krok 1, ale z pewną zmianą. Zamiast wrzucać jedzenie/przysmaki do miski, gdy ta stoi na ziemi, zrób wielką sprawę z podnoszeniem jej, aby dodać swoje smakowite kąski. Mów do swojego psa spokojnie, ale z radosnym tonem.

Krok 3: Podchodzenie do jedzenia

Kolejnym krokiem jest wrzucenie garści karmy do miski, odłożenie jej i odejście kilka kroków. W trakcie jedzenia, podejdź do nich i wrzuć coś wspaniałego! Jeśli masz psa, który wciąga jedzenie szybciej niż prędkość światła, możesz zaopatrzyć się w miskę typu „slow-feeder” lub umieścić w niej bezpieczne przedmioty (np. piłki tenisowe lub zabawki Kong), które zmuszą psa do pracy wokół nich w celu znalezienia karmy. Spowoduje to spowolnienie ich pracy, co da Ci czas na ćwiczenia, a także pomoże w ich trawieniu.

Obserwuj ich język ciała, gdy się zbliżasz. Jeśli zamarzają lub wykazują inne oznaki agresji, zatrzymaj się i oceń ponownie z pomocą behawiorysty. Jeśli ich język ciała jest luźny, dają ci znać, że są wygodne. Jeśli widzisz napiętą mowę ciała, Twój pies daje Ci do zrozumienia, że nie czuje się komfortowo. Poszukaj porady zanim zaczniesz działać.

Kości i inne przedmioty wartościowe

Możesz pracować przez te same kroki z przedmiotami o wysokiej wartości. Rzeczy takie jak poroża, pałeczki i kości mogą być bardzo cenne dla psa. Niektóre psy mogą pokazać posiadanie kości, ale nie miski z jedzeniem. Każdy z nich jest inny i czasami zaskakują Cię tym, że jeden przedmiot jest dla nich cenniejszy od drugiego.

Z szczeniakiem zawsze zaczynam od trzymania przedmiotów, które żują. Jest to świetne przesłanie, że jesteś bezpieczny w pobliżu przedmiotów, które mogą chcieć i jesteś dostarczycielem wspaniałych rzeczy! To pomoże zbudować twoją wartość dla nowego szczeniaka, jak również pomoże im nauczyć się radzić sobie z kimś, kto jest blisko żucia o wysokiej wartości.

Nie praktykuj nadmiernie żadnego z tych kroków. 3-5 powtórzeń w ciągu tygodnia w zupełności wystarczy. Niektóre psy zaczną się niepokoić, jeśli przesadzisz i możesz doprowadzić do powstania problemu, którego w przeciwnym razie by nie było.

There’s No Room for Aggression from Either Party

Radzenie sobie z posiadaniem może być łatwe lub bardzo trudne, w zależności zarówno od psa, jak i człowieka. Chociaż nie chcemy widzieć agresji ze strony naszych psów w stosunku do własności, nie chcemy również widzieć jej ze strony ludzi. Pamiętaj, że jeśli widzisz agresję ze strony psa, koniecznie zwróć się o poradę do kogoś, kto pomoże Ci ją skutecznie i życzliwie przepracować. Forsowanie problemu poprzez konfrontację prawdopodobnie pogorszy sprawę i może skończyć się katastrofą. Pamiętaj, że jeśli pies pokazuje posiadanie, to dlatego, że obawia się utraty swojego cennego przedmiotu. Nie pozwól, aby ten strach się spełnił. Współpracuj z kimś, kto pomoże Ci nauczyć psa, że nie jesteś zagrożeniem i że oddanie Ci przedmiotów będzie skutkowało lepszymi rzeczami, a nie gorszymi.

Jak zawsze, Happy Training!

Posłuchaj naszej rozmowy na ten temat:

Posłuchaj na Spotify: https://open.spotify.com/episode/5WWcSUks03oWzOPST46f0a

Listen On Apple Podcasts: https://itunes.apple.com/ca/podcast/preventing-possessive-aggression-in-dogs-episode-24/id1302363811?i=1000416121913&mt=2

O autorze: Cześć! Jestem Shannon i dołączyłam do zespołu McCann w 1999 roku podczas szkolenia Quincey, mojego wspaniałego i uduchowionego rottweilera, aby posiadał umiejętności dobrego słuchania. Jestem dyrektorem szkolenia online i treści dla McCann Professional Dog Trainers i lubię pisać o psach i szkolenia psów na blogu McCann. Obecnie dzielę moje życie z 2 Tollery (Reggie & Ned) i uwielbiam pomagać ludziom rozwijać jak najlepsze relacje z ich czworonożnymi członkami rodziny. Dołącz do nas na DARMOWĄ lekcję na MyDogCan.McCannDogs.com.