10 dingen die je moet weten over de Tien Geboden

Dit artikel maakt deel uit van de serie 10 dingen die je moet weten.

Moses heeft het nooit over de “tien geboden” gehad.”

Exodus 20:1-2 is de inleiding tot een van de beroemdste gedeelten uit de Bijbel – en daarmee tot een van de belangrijkste religieuze literatuurstukken ter wereld – de Tien Geboden. Vreemd genoeg worden ze nooit echt de Tien Geboden genoemd.

De Hebreeuwse uitdrukking, die drie keer in het Oude Testament voorkomt (Ex. 34:28; Deut. 4:13; 10:4), betekent letterlijk “tien woorden”. Daarom wordt Exodus 20 vaak de Decaloog genoemd, deka is het Griekse woord voor “tien” en logos betekent “woord”. Dit zijn de Tien Woorden die God aan de Israëlieten gaf op de berg Sinaï en, zo zou ik willen stellen, de Tien Woorden waarvan God wil dat wij ze allemaal volgen.

Zij laten ons zien wie God is.

De wet is een uitdrukking van het hart en karakter van de Wetgever. Daar moeten we aan denken voordat we zeggen: “Ik geef niets om wetten,” of voordat we ons afzetten tegen de gedachte aan do’s en don’ts. De geboden laten ons niet alleen zien wat God wil; ze laten ons ook zien hoe God is. Ze zeggen iets over zijn eer, zijn waarde en zijn majesteit. Ze vertellen ons wat belangrijk is voor God. We kunnen de wet niet minachten zonder de Wetgever te minachten.

Ze zetten ons apart van de wereld.

Als christenen zijn we een koninkrijk van priesters en een heilige natie (1 Petr. 2:9). We moeten bereid zijn om alleen te staan, om er anders uit te zien, en om regels te hebben die de wereld niet begrijpt. Natuurlijk zijn we niet altijd de heilige mensen die we zouden moeten zijn, maar dat is waartoe Hij ons heeft geroepen. Dat is wie wij zijn. Wij zijn Gods volk, apart gezet om volgens Gods wegen te leven.

Zij beroven ons niet van onze vrijheid, maar geven die juist.

We denken maar al te vaak dat de Tien Geboden ons beperken – alsof Gods wegen ons in dienstbaarheid zullen houden en ons ervan weerhouden onze dromen te verwezenlijken en ons potentieel te bereiken. We vergeten dat God ons overvloedig leven wil geven (Johannes 10:10) en ware vrijheid (Johannes 8:32). Zijn wetten, zegt 1 Johannes 5:3 ons, zijn niet belastend.

God probeert ons niet te verpletteren met bureaucratie en voorschriften. De Tien Geboden zijn geen tralies van gevangenissen, maar verkeerswetten. Misschien zijn er anarchisten die denken: “De wereld zou beter zijn zonder verkeersregels.” Een paar van ons rijden alsof dat zo is! Maar ook al word je ongeduldig als je voor een rood licht staat, probeer je door het geel te zoemen, en sla je linksaf op een zeer smoezelig roze-over het geheel genomen, ben je dan niet blij dat er enige schijn van wet en orde is? Mensen stoppen en gaan. Mensen vertragen als ze langs scholen rijden. Ze stoppen voor schoolbussen. Je zou niet in je auto naar de kruidenier kunnen rijden zonder wetten. Als u over een bergpas rijdt, vervloekt u dan de vangrails die u behoeden voor een vroegtijdige dood? Nee, iemand heeft ze daar neergezet tegen hoge kosten, en voor ons welzijn, zodat we vrij en veilig kunnen reizen.

De Tien Geboden zijn geen instructies over hoe je uit Egypte moet komen. Het zijn regels voor een vrij volk om vrij te blijven.

Wij zijn Gods volk, apart gezet om te leven volgens Gods wegen.

Ze zijn niet gegeven opdat wij onze redding zouden kunnen verdienen.

Sommige mensen zien het christendom als: God heeft regels, en als ik de regels volg, zal God van me houden en me redden. Dat is niet wat er gebeurde in het verhaal van de exodus. De Israëlieten waren een onderdrukt volk, en God zei: “Ik hoor jullie geroep. Ik zal jullie redden omdat ik van jullie hou. En wanneer jullie gered, vrij en vergeven zijn, zal ik jullie een nieuwe manier van leven geven.”

Verlossing is niet de beloning voor gehoorzaamheid; verlossing is de reden voor gehoorzaamheid. Jezus zegt niet: “Als je mijn geboden gehoorzaamt, zal ik je liefhebben.” In plaats daarvan wast Hij eerst de voeten van de discipelen en zegt dan: “Als jullie mij liefhebben, zullen jullie mijn geboden bewaren” (Johannes 14:15). Alles wat wij doen, kunnen wij alleen doen dankzij wat Hij eerst voor ons heeft gedaan.

Ze zijn betrouwbaarder dan onze intuïtie of culturele code.

We leven in een paradoxale tijd waarin velen zullen zeggen: “Goed en kwaad bepaal je zelf maar”, en toch zullen diezelfde mensen anderen berispen voor het overtreden van een aantal veronderstelde geboden. Als cultuur kunnen we vrij en liberaal zijn als het op seks aankomt, maar we kunnen absoluut fundamentalistisch zijn als het op de morele aanspraken van de seksuele revolutie aankomt. De oude scheldwoorden schandaliseren ons misschien niet meer, maar nu zijn er andere woorden – beledigende scheldwoorden en beledigingen – die iemand snel uit het beleefde gezelschap zullen doen verdwijnen. Wij zijn nog steeds een samenleving met een morele code.

Maar, de Bijbel zegt dat de vreze des Heren het begin der wijsheid is (Spr. 9:10). De manier om morele instructie te vinden is niet door naar je gevoel te luisteren, maar door naar God te luisteren. Als we willen weten wat goed en kwaad is, als we willen weten hoe we het goede leven moeten leiden, als we willen weten hoe we moeten leven op een manier die onze vrienden en buren zegent, dan doen we er verstandig aan de dingen op Gods manier te doen, wat betekent dat we zorgvuldig aandacht moeten besteden aan de Tien Geboden.

De belangrijkste instructie van de kerk is erop gebaseerd.

De kerk heeft van oudsher de Tien Geboden centraal gesteld in haar onderwijs, vooral voor kinderen en nieuwe gelovigen. Eeuwenlang was het catechetisch onderricht gebaseerd op drie dingen: de Geloofsbelijdenis van de Apostelen, het Onze Vader en de Tien Geboden.

Met andere woorden, als mensen vroegen: “Hoe doen we aan discipelschap? Hoe leren we onze kinderen over de Bijbel? Wat moeten nieuwe christenen weten over het christendom?” hun antwoorden altijd een nadruk op de Tien Geboden.

8.Ze zijn cruciaal voor ons begrip van de rest van de Oudtestamentische wet.

Hoewel het waar is dat de Bijbel niet zegt dat de Tien Geboden vetgedrukt moeten worden, moeten we hun speciale status in het oude Israël niet onderwaarderen. Ze kwamen van God toen hij tot het volk sprak van aangezicht tot aangezicht (Deut. 5:1-5), en ze kwamen van de berg Sinaï te midden van vuur, wolk, dikke duisternis, en een luide stem (Deut. 5:22-27). Exodus 20 markeert een letterlijk en geestelijk hoogtepunt in het leven van Israël. Het is geen wonder dat de tafelen van de wet, samen met het manna en de staf van Aäron, in de ark van het verbond werden geplaatst (Hebr. 9:4)

Er zijn nog veel meer wetten in het Oude Testament. Maar deze eerste tien zijn de basis voor de rest. De Tien Geboden zijn als de grondwet voor Israël, en wat volgt zijn de regulerende inzettingen.

De Tien Geboden

Kevin DeYoung

Pastor en bestsellerauteur Kevin DeYoung levert de cruciale waarheid over de Tien Geboden als hij uitlegt wat ze zijn, waarom we ze moeten kennen, en hoe we ze vandaag de dag moeten toepassen.

Zij staan centraal in de ethiek van het Nieuwe Testament.

Denk bijvoorbeeld aan Marcus 10:17. Hier komt de rijke jonge heerser naar Jezus en vraagt: “Wat moet ik doen om het eeuwige leven te beërven?” Jezus zegt tegen hem: “Je kent de geboden.” Dan somt hij de tweede tafel van de wet op, de geboden die betrekking hebben op onze naasten: “Doodt niet, pleegt geen overspel, steelt niet, getuigt niet vals, pleegt geen bedrog, eert uw vader en moeder” (v. 19).

Jezus wijst ons niet de weg om het eeuwige leven te verdienen. Uit de rest van het verhaal weten we dat Jezus de jongeman op het verkeerde been zet, want het enige gebod dat hij duidelijk niet heeft opgevolgd, is het gebod dat Jezus overslaat – niet begeren (verzen 20-22). Maar het is opmerkelijk dat wanneer Jezus een handige samenvatting moet geven van onze naastenplichten, hij meteen naar de Tien Geboden grijpt.

Ze zijn nog steeds relevant voor christenen vandaag.

Kunnen we de geboden volledig of volmaakt houden? Nee. Doen ze dienst om ons onze zonde te tonen en ons naar het kruis te leiden? Absoluut. Maar de geboden tonen ons ook de weg om te leven, de weg om onze naaste lief te hebben, en de weg om God lief te hebben met heel ons hart en ziel.

We hebben de Tien Woorden die bij de Sinaï werden overgeleverd nog steeds nodig. Zijn ze in sommige opzichten veranderd door de komst van Christus? Zeker – getransformeerd maar niet weggegooid. Wij kunnen de Tien Geboden niet langer op de juiste wijze onderhouden, tenzij wij ze onderhouden in Christus, door Christus, en met het oog op de allesovertreffende grootheid van Christus. Als nieuwe scheppingen in Christus is de wet niet alleen onze plicht, maar ook onze vreugde. Als wij Christus willen liefhebben zoals Hij verdient en zoals Hij verlangt, zullen wij zijn geboden onderhouden (Johannes 14:15).

Kevin DeYoung (PhD, University of Leicester) is de senior pastor van Christ Covenant Church in Matthews, North Carolina, en assistent professor in de systematische theologie aan het Reformed Theological Seminary, Charlotte. Hij is bestuursvoorzitter van de Gospel Coalition en blogt op DeYoung, Restless, and Reformed. Hij is de auteur van verschillende boeken, waaronder Just Do Something; Crazy Busy; en The Biggest Story. Kevin en zijn vrouw, Trisha, hebben negen kinderen.

Populaire artikelen in deze serie

View All