9 Beroemde Pseudoniemen en hun oorsprong

Sinds de opkomst van de moderne literatuur hebben auteurs om de een of andere reden pseudoniemen aangenomen om hun identiteit te verhullen. Pennamen, of pseudoniemen, zijn de namen die we afgedrukt zien op de titelpagina of bijschriften van boeken en andere geschreven documenten en die worden gebruikt in plaats van geboortenamen. Deze fictieve handtekeningen hadden meer gewicht in de voorgaande decennia, toen vrouwen die historisch gezien hun identiteit moesten verbergen vaak aliassen kozen om meer succes te hebben binnen de door mannen gedomineerde schrijfindustrie.

Heden ten dage creëren minder moderne auteurs een “nom de plume” zoals hun literaire voorgangers, maar ze worden desondanks nog steeds veel gebruikt. Een van de meer opmerkelijke recente voorbeelden was Stephen King’s zeldzame exemplaar van The Regulators, geschreven onder zijn pseudoniem, dat in 2013 in Maine werd geveild ten bate van een daklozenopvang.

De geschiedenis van pseudoniemen gaat terug tot de jaren 1720. In het begin van de 18e eeuw was vrijheid van meningsuiting een concept dat nog niet was ingevoerd, dus de uitgesproken grondlegger van de Verenigde Staten en schrijver Benjamin Franklin gebruikte tal van pseudoniemen om zijn mening te uiten in gedrukte publicaties. Hij ontwikkelde hele personages om roddels, schandalen, seksisme en andere onrechtvaardigheden aan de kaak te stellen. Zijn beroemdste pseudoniem, Richard Saunders, stelde hem in staat Poor Richard’s Almanac te schrijven, een jaarlijkse publicatie met actuele, boeiende informatie zoals een kalender, weerberichten, gedichten en zelfs af en toe een wiskundige vergelijking.

Pen Name Generator

Van 19e eeuwse romanschrijvers tot gevierde, hedendaagse auteurs, hebben pennamen velen in staat gesteld te schrijven onder de identiteit die zij verkiezen. Het concept van fictieve namen is vandaag de dag nog steeds relevant en wordt algemeen omarmd door auteurs van elk genre.

Actie, avontuur en horror auteurs staan erom bekend namen te kiezen die een meer gewaagde, gevaarlijke ondertoon hebben, terwijl romanschrijvers vaak terecht komen bij vrouwelijke, zachter klinkende namen. Dichters houden hun voornamen meestal relatief kort met achternamen die gemakkelijk van de tong rollen. Sciencefiction- en mysterienamen zijn wat meer androgyn, terwijl schrijvers van satire eigenzinniger pseudoniemen kiezen die een blijvende indruk nalaten. Bij toneelschrijvers domineren meer Germaanse namen het genre.

Maak met behulp van onze pennennaam generator uw eigen nom de plume die op een dag misschien wel bovenaan de lijst van beroemde pseudoniemen uit de geschiedenis zal staan.

Waarom auteurs pseudoniemen gebruiken

Er zijn talloze redenen waarom auteurs pseudoniemen gebruiken, en hun naamkeuze kan vaak een afspiegeling zijn van hun drijfveer. Of het nu politiek, persoonlijk of gewoon leuk is, hieronder staan enkele veel voorkomende redenen waarom auteurs ervoor hebben gekozen een pseudoniem te gebruiken om hun literaire identiteit weer te geven.

Seksisme

Vóór de 20e eeuw werd het literaire landschap voornamelijk gedomineerd door mannen. Veel vrouwelijke schrijvers gebruikten pseudoniemen om zich binnen de door mannen gedomineerde industrie als serieuze auteurs te vestigen. De zusters Brontë, Charlotte, Emily en Anne, schreven onder de pseudoniemen Currer, Ellis en Acton Bell om het respect te krijgen dat hun werk verdiende. Vrouwelijke auteurs gebruikten vaak genderneutrale initialen met een pakkende achternaam. Niemand minder dan Joanne Rowling, de populaire schrijfster van de Harry Potter-serie, schrijft bijvoorbeeld onder de namen J.K. Rowling en Robert Galbraith.

Currer Bell (Charlotte Brontë), “Villette,” 1853. Verkocht voor $1.375 via Swann Auction Galleries (november 2014).

Anonimiteit

Penamen boden ook een gevoel van anonimiteit dat beroemde auteurs anders misschien niet hadden gekregen. Politieke auteurs die provocerende werken schreven over de regering of het sociale systeem zijn een goed voorbeeld. De Franse Verlichtingsschrijver Francois-Marie Arouet, vooral bekend onder zijn schrijversnaam Voltaire, nam zijn pseudoniem waarschijnlijk aan om anoniem te blijven terwijl hij werken schreef die de regering bekritiseerden.

Andere auteurs waren gewoon wat bescheidener en wilden dat hun persoonlijke leven privé bleef. Dat was het geval met Charles Lutwidge Dodgson, die in de 19e eeuw onder de naam Lewis Carroll schreef. Eric Arthur Blair, die schreef als George Orwell, bleef anoniem zodat zijn familie niet in verlegenheid zou worden gebracht door zijn tijd in armoede.

Lewis Carroll, “Through the Looking-Glass and What Alice Found There,” 1935. Verkocht voor $3.360 via Swann Auction Galleries (november 2009).

Switching Genres

Auteurs die de neiging hadden te genrehoppen, creëerden verschillende pseudoniemen om niet in een bepaalde categorie te worden gestopt. Auteur Iain Banks creëerde bijvoorbeeld de pseudoniem Iain M. Banks wanneer hij sciencefiction schreef, en romanschrijfster Nora Roberts schreef als J.D. Robb voor haar Death-serie, maar gebruikte Jill March en Sarah Hardesty voor andere verhalen.

Iain M. Banks, “Matter,” Eerste editie. Verkocht voor $30 via J. Levine Auction & Taxatie (augustus 2013).

Trouble with the Law

Auteurs die een crimineel verleden hadden, gebruikten vaak pseudoniemen om hun identiteit af te schermen en hun reputatie te beschermen. William Sydney Porter, beter bekend als O. Henry, werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf wegens verduistering, maar schreef tijdens zijn verblijf in de gevangenis verschillende korte verhalen onder verschillende pseudoniemen. Ook Daniel Defoe kwam regelmatig in aanraking met de wet, dus nam hij een alias aan om onder de pet te blijven.

Works of O. Henry, 12 volumes, 1912. Verkocht voor $700 via The Cobbs (maart 2013).

Bekende pennamen

Enkele van onze favoriete auteurs uit heden en verleden hebben lang geleden pseudoniemen gebruikt om hun meest gedecoreerde meesterwerken te componeren. Herkent u deze beroemde pennamen uit de literatuurgeschiedenis?