Baku
| Baku | |
 |
|
| Informatie | |
|---|---|
| Geromaniseerd | Baku |
| Kanji | 獏 |
| Kana | ばく |
| betekenis | n/a |
| Type | Onbekend |
Baku (獏, Baku) zijn Japanse bovennatuurlijke wezens die dromen en nachtmerries verslinden. Ze hebben een lange geschiedenis in de Japanse folklore en kunst, en meer recentelijk zijn ze verschenen in Japanse anime en manga (zie onderstaande voorbeelden).
De Japanse term baku heeft twee huidige betekenissen, verwijzend naar zowel het traditionele droomverslindende wezen als naar de zoölogische tapir (bijv. de Maleise tapir). De laatste jaren zijn er veranderingen in de manier waarop de baku wordt afgebeeld.
Baku is ook een Japanse naam.
Beschrijving
De baku is een vreemd heilig beest dat het lichaam heeft van een beer, het hoofd van een olifant, de ogen van een neushoorn, de staart van een os, en de poten van een tijger. Ondanks hun monsterlijke verschijning worden baku vereerd als machtige krachten van het goede, en als een van de heilige beschermers van de mensheid.
Baku waken over de mensen en fungeren als beschermgeesten. Zij voeden zich met de dromen van mensen – met name slechte dromen. Kwade geesten en yokai vrezen baku en vluchten voor hen, en vermijden gebieden die door hen worden bewoond. Daarom volgen gezondheid en geluk een baku waar hij ook gaat.
De geschreven naam en afbeelding van de baku zijn door de Japanse geschiedenis heen gebruikt als gelukssymbool in talismannen en amuletten. Vroeger was het zelfs gebruikelijk om de kanji voor baku op kussens te borduren om slechte dromen, ziekte en boze geesten op afstand te houden. Angstaanjagende baku-afbeeldingen worden vaak in de pilaren boven de tempeldeuren en op de zuilen van de tempeldaken gekerfd.
De traditionele Japanse nachtmerrie-vernietigende baku vindt zijn oorsprong in de Chinese folklore en was in Japan al bekend in de Muromachi periode (14e-15e eeuw). Hori Tadao heeft de droom-etende eigenschappen beschreven die aan de traditionele baku worden toegeschreven en brengt ze in verband met andere middelen ter voorkoming van nachtmerries, zoals amuletten. Kaii-Yōkai Denshō Database, die een artikel uit 1957 citeert, en Mizuki beschrijven ook de droom-vernietigende capaciteiten van de traditionele baku.
Een vroeg 17e eeuws Japans manuscript, de Sankai Ibutsu (山海異物), beschrijft de baku als een schuwe, Chinese mythische chimera met een olifantenslurf, neushoornogen, een ossenstaart en tijgerpoten, die beschermde tegen pestilentie en kwaad, hoewel het eten van nachtmerries niet tot zijn bekwaamheden werd gerekend. Op een Japanse houtblokillustratie uit 1791 wordt echter een specifiek droomvernietigende baku afgebeeld met een olifantenkop, slagtanden en slurf, met hoorns en tijgerklauwen. Het hoofd, de slurf en de slagtanden van de olifant zijn kenmerkend voor baku die worden afgebeeld op Japanse houtsneden uit de klassieke periode (vóór Meiji) (zie illustratie) en in heiligdommen, tempels en netsuke-beeldhouwwerk. Lafcadio Hearn (1902) beschreef in het Meiji tijdperk een baku met zeer vergelijkbare attributen die ook in staat was nachtmerries te verslinden.
Het verhaal gaat dat toen de wereld nieuw was en de goden de dieren maakten, de baku werd samengesteld uit de overgebleven stukjes en beetjes aan het eind van de schepping. Daarom heeft het zo’n bizar uiterlijk, en wordt het beschouwd als een favoriet van de goden.
Heden ten dage verwijst het Japanse woord baku ook naar de tapir. Het dier kreeg zijn naam vanwege zijn griezelige gelijkenis met dit heilige hersenschimmenbeest.
Gallery
Voeg een foto toe aan deze galerij