Biologie
Oorzaak
De nematode (rondworm) Enterobius vermicularis is algemeen bekend als de menselijke speldenworm, vanwege de lange, puntige staart van het vrouwtje. In sommige gebieden worden de namen “zitworm” en “draadworm” gebruikt (de laatste wordt soms ook gebruikt voor Strongyloides stercoralis). Een andere vermeende pinwormsoort, Enterobius gregorii, is beschreven en gemeld bij mensen in Europa, Afrika en Azië. Verder morfologisch en moleculair bewijs suggereert echter dat E. gregorii waarschijnlijk een onvolwassen vorm van E. vermicularis is. De rattenspoelworm, Syphacia obvelata, is ook zeer zelden bij mensen aangetroffen.
Life Cycle
Gravide volwassen vrouwtjes Enterobius vermicularis zetten eitjes af op perianale plooien 
. Besmetting vindt plaats via zelfinoculatie (het overbrengen van eitjes naar de mond met handen die aan de perianale huid hebben gekrabd) of door blootstelling aan eitjes in de omgeving (bijv. besmette oppervlakken, kleren, beddengoed, enz.) 
. Na opname van de besmettelijke eieren komen de larven uit in de dunne darm 
en de volwassenen vestigen zich in de dikke darm, meestal in de blindedarm 
. Het tijdsinterval tussen de opname van besmettelijke eitjes en de ovipositie door de volwassen wijfjes bedraagt ongeveer een maand. Volwassen vrouwtjes zijn 8 tot 13 mm groot en volwassen mannetjes 2 tot 5 mm; de volwassen levensduur bedraagt ongeveer twee maanden. Gravide vrouwtjes migreren ’s nachts buiten de anus en oviposeren terwijl ze over de huid van de perianale zone kruipen 
. De larven in de eitjes ontwikkelen zich (de eitjes worden infectieus) in 4 tot 6 uur onder optimale omstandigheden .
Zelden kunnen eitjes door de lucht verspreid worden en ingeademd en ingeslikt worden. Retroinfectie, of de migratie van pas uitgekomen larven van de anale huid terug naar het rectum, kan voorkomen, maar de frequentie waarmee dit gebeurt is onbekend.
Gastheren
Oxyuride nematoden (pinwormen) vertonen over het algemeen een hoge gastheerspecificiteit. De mens wordt beschouwd als de enige gastheer voor E. vermicularis, hoewel incidentele infecties zijn gemeld bij chimpansees in gevangenschap.
Geografische verspreiding
E. vermicularis komt wereldwijd voor, waarbij infecties het vaakst voorkomen bij school- of kleuterkinderen en in drukbevolkte omstandigheden.