Condoleezza Rice
Als kind droomde Condoleezza Rice er al van om concertpianiste te worden. Haar liefde voor internationale muziek vertaalde zich in een succesvolle carrière in de internationale diplomatie. Tijdens haar carrière werd Rice de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die verschillende functies bekleedde, waaronder die van minister van Buitenlandse Zaken.
Condoleezza Rice werd geboren op 14 november 1954 in Birmingham, Alabama. Haar moeder werkte als lerares en haar vader als begeleidingsadviseur. Al op jonge leeftijd werd Rice aangetrokken door muziek. Ze leerde piano spelen en ging naar de universiteit als muziekstudente. Maar nadat ze een cursus internationale politiek had gevolgd, veranderde ze haar carrière aspiraties. Rice behaalde een graad in politieke wetenschappen aan de Universiteit van Denver. In 1979 studeerde ze Russisch aan de Staatsuniversiteit van Moskou. In 1981 promoveerde Rice aan de Universiteit van Denver in de politieke wetenschappen. Een jaar later begon ze haar loopbaan als assistent-professor aan de Stanford University.
Aan Stanford kende Rice een succesvolle onderwijscarrière. Ze ontving verschillende onderwijsprijzen en maakte snel vorderingen. In 1993 werd Rice gekozen tot proost van Stanford, waarmee zij de eerste vrouw en de eerste Afro-Amerikaanse was die deze functie bekleedde. Onder haar leiding leidde Rice de universiteit uit een financieel tekort. Bij Stanford was zij ook medeoprichtster van het Center for a New Generation, een naschools programma voor kansarme leerlingen.
Terwijl ze lesgaf, zette Rice zich actief in voor een carrière in de politiek. In 1989 adviseerde ze de regering van president George H.W. Bush over zaken met de Sovjet-Unie. In 2000 werd ze benoemd tot Nationaal Veiligheidsadviseur onder president George W. Bush, waarmee ze de eerste zwarte vrouw werd die deze functie bekleedde. In 2004 werd Rice gekozen als minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Zij was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die deze functie bekleedde. In haar functie zette Rice zich in voor vrede in de wereld. Zij plaatste Amerikaanse diplomaten in het gehele Midden-Oosten, met name in gebieden waar grote onrust heerste. Rice hielp ook bij vredesbesprekingen met andere landen. Ze noemde haar stijl van diplomatie “transformerend”, een term die sindsdien ook is gebruikt om ander internationaal beleid te beschrijven.
Rice zet zich ook onvermoeibaar in om het publiek voor te lichten over internationale betrekkingen. In 2009, na afloop van haar ambtstermijn als minister van Buitenlandse Zaken, keerde Rice terug naar het onderwijs. Ze heeft verschillende boeken gepubliceerd, waaronder haar twee autobiografieën. Momenteel werkt Rice als Denning Professor in Global Business and Economy aan de Stanford Graduate School of Business. Zij zetelt ook in de raad van bestuur van verschillende bedrijven, waaronder de Boys and Girls Club. Hoewel ze geen carrière als musicus heeft nagestreefd, blijft Rice piano spelen. Ze steunt ook de kunsten via verschillende liefdadigheidsinstellingen. Toen ze in Washington DC werkte, begon Rice met golfen als vrijetijdsbesteding. In 2012 kreeg ze met haar vrijetijdsbesteding een nieuwe primeur. Ze werd als een van de eerste vrouwelijke leden toegelaten tot de Augusta National Golf Club, een organisatie die 80 jaar lang geen vrouwen had toegelaten.