Dag in de Geschiedenis – 22 juni
De legendarische goochelaar en ontsnappingsartiest Harry Houdini trouwde op 22 juni 1894 met Wilhelmina Beatrice Rahner. Toen zij elkaar ontmoetten trad zij op als een van de Bloemenzusters in het Sea Beach Palace, in West Brighton Beach, New York; hij was een vrijwel onbekende goochelaar. Hij was een vrijwel onbekende goochelaar. De Houdini’s waren de volgende tweeëndertig jaar partners in werk en leven en hebben nooit geprobeerd te ontsnappen aan de banden van het huwelijk.
“Houdini: houdinize, vt. Zichzelf bevrijden of bevrijden van opsluiting, banden of iets dergelijks, zoals door zich los te wurmen.”
Funk and Wagnall’s New Dictionary zoals geciteerd op Houdini’s briefpapier. Het Amerikaanse Variété Stadium: Vaudeville en volksvermaak, 1870-1920.
Geboren in Boedapest, Hongarije, als Ehrich Weisz in 1874, emigreerde de toekomstige Houdini met zijn familie naar Appleton, Wisconsin, toen hij nog maar een paar jaar oud was. Zijn vader was daar aangenomen als rabbi van een Joodse gemeente, maar die baan duurde slechts enkele jaren. Terwijl het gezin worstelde om de eindjes aan elkaar te knopen, had de jonge Erich Weiss, zoals zijn naam nu werd gespeld, allerlei laaggeschoolde baantjes en liep hij minstens één keer van huis weg. Veel verhalen, waarvan sommige fantasievol, doen de ronde over de begindagen van zijn artiestencarrière. Rond 1890 nam hij in New York City de naam Harry Houdini aan als onderdeel van een goochelact van de Houdini Brothers. De naam werd gekozen om de reputatie van Jean-Eugène Robert-Houdin, de vader van de moderne goochelkunst, in herinnering te brengen. In zijn solo-optredens als goochelaar trad Houdini op in amusementsparken, sideshows en vaudeville. Hij begon zijn act uit te breiden met trucs met handboeien.
In de eerste jaren van hun huwelijk, met Beatrice als zijn assistente, adverteerde Houdini dat hij “uit meer handboeien, ketens en beenboeien was ontsnapt dan enig ander levend mens”. In 1899 had de “Koning van de Handboeien” de magie uit zijn act geschrapt en vertrok hij voor een Europese tournee, waar hij werd geprezen als een briljant “escapologist.”
In 1904 keerde Houdini triomfantelijk terug naar Amerika. In de daaropvolgende vijftien jaar perfectioneerde hij een reeks verbazingwekkende acts, waaronder het bevrijden van zichzelf uit de gevangeniscel van presidentsmoordenaar Charles Guiteau, het ontsnappen uit een met water gevulde melkbus en het uitvoeren van zijn wereldberoemde watermartelkamerroutine. In de jaren 1910 keerde hij terug naar de goochelkunst en werd al snel omarmd als een meestergoochelaar en een briljante ontsnappingskunstenaar. In 1918 lieten honderden mensen Houdini een olifant van 10.000 pond verdwijnen op het helder verlichte podium van het Hippodrome Theater in New York.
Tijdens de jaren 1920 hield Houdini zich ook bezig met film, maar hij wijdde zich voornamelijk aan het ontmaskeren van frauduleuze mediums – een campagne die uitmondde in een conflict met mysterieschrijver en spiritualist Sir Arthur Conan Doyle, waaraan veel ruchtbaarheid werd gegeven. Houdini, die altijd een artiest en zelfpromoter was, bracht zijn kruistocht tegen spiritualisme naar het podium. Onder honderden toeschouwers onthulde hij de technieken die mediums gebruikten om met de doden te “communiceren”, en in 1924 schreef hij een boek, A Magician Among the Spirits.
Gezond en wereldberoemd vierden Beatrice en Harry Houdini in 1914 hun 20-jarig huwelijksfeest aan boord van de S.S. Imperator van de Hamburg-America Line. Medepassagier Theodore Roosevelt was zo verbaasd over Houdini’s optreden aan boord dat hij Houdini uitnodigde om zijn kleinkinderen te ontmoeten. Vijf jaar later vierde het paar hun zilveren jubileum met een formeel diner in het Alexandria Hotel. Hun huwelijk hield stand tot Houdini’s plotselinge dood op Halloween, 31 oktober 1926. Het “Ontsnappingsgenie” werd slechts tweeënvijftig jaar oud.
