DC Comics
Wat tegenwoordig bekend staat als DC Comics werd in 1934 opgericht door uitgever-ondernemer Malcolm Wheeler-Nicholson onder de naam “National Allied Publications”. DC werd gevormd door de samenvoeging van “National Allied Publications” en “Detective Comics Inc”, evenals de gelieerde “All-American Publications”. Ondanks dat het officieel “National Comics” heette, droegen de stripomslagen een “DC” logo en werd er naar verwezen als de bijnaam: “DC Comics”. De mensen hadden het de bijnaam “DC” gegeven vanwege een van zijn populairste stripreeksen; Detective Comics en zo was een van ’s werelds meest herkenbare stripmerknamen geboren, samen met rivalen Marvel publishing.
Het bedrijf veranderde zijn naam echter pas officieel in DC Comics in 1977, tijdens het voorzitterschap van Jenette Kahn.
DC Comics heeft zijn huidige officiële hoofdkantoor op 1700 Broadway, 7th, New York, New York. Random House distribueert de boeken van DC Comics naar de boekhandelsmarkt, terwijl Diamond Comics Distributors de gespecialiseerde stripwinkelmarkt bevoorraadt.
Golden AgeEdit
National Allied Publications’ eerste comic was New Fun: The Big Comic Magazine #1 die uitkwam in februari 1935. Het sloeg aan, en was verrassend populair. Later dat jaar, werd een tweede titel uitgebracht: New Comics #1. De omvang en lengte van New Comics #1 werd het archetype voor vele comics daarna, en het werd de langstlopende comic serie aller tijden.
In 1938 lanceerde National Action Comics, met het gloednieuwe personage van vaste medewerkers Jerry Siegel en Joe Shuster, Superman. Aanvankelijk werd het door de redactie afgedaan als “onnozel”, maar al snel kwamen er berichten terug over de populariteit en de verkoopstijging als gevolg van de Superman-film. Superman werd al snel een sensatie en al snel verschenen er tientallen imitaties, zowel van National als van andere uitgeverijen, bijna van de ene dag op de andere. Schrijver Bill Finger en zijn werkgever Bob Kane stuurden Batman al snel op voor Detective Comics en al snel werd een hele Justice Society of America gevormd met namen als The Flash, Green Lantern, The Sandman, Wonder Woman, Hawkman en The Spectre, om er maar een paar te noemen, waarvan er velen werden gecreëerd of geschreven door de productieve Gardner Fox.
Met de vestiging van DC als een van de belangrijkste stripbedrijven en met veel van de meest verkoopbare namen in de beginjaren van de comics, wordt het soms beschouwd als het belangrijkste bedrijf waar andere bedrijven mee moesten concurreren. Bedrijven probeerden verschillende benaderingen, één die slaagde en vaak DC overkocht was bijvoorbeeld Fawcett Publications die een personage had dat sommigen beschouwen als vergelijkbaar met Superman, een almachtige held met een ondersteunende “familie” bekend als Captain Marvel en de Marvel Family, terwijl andere bedrijven zoals Charlton Comics hele nieuwe werelden creëerden die DC ervan weerhielden hen aan te vallen met rechtszaken. Verderop in de Silver Age gingen veel van deze bedrijven failliet of werden ze, zoals Fawcett, uit hun bestaan gedaagd. Dus hoewel ze ooit concurrenten waren geweest, werden veel van de eigendommen van Fawcett en Charlton, die al snel tot het publieke domein behoorden, uiteindelijk nieuw leven ingeblazen en onder DC’s controle gebracht.
Silver en Bronze AgeEdit
Tijdens de naoorlogse jaren was de populariteit van superhelden bijna volledig afgenomen, hoewel DC en andere uitgevers nog steeds sterk waren in andere genres zoals grappige dieren, romantiek, Sci-Fi, Westerns en horror. Grote personages zoals Batman, Wonder Woman en Superman slaagden erin om in publicatie te blijven en tegen het midden van de jaren ’50 was de superheld opnieuw aan een comeback toe. Showcase #4 in 1956 liet de lezers kennismaken met Barry Allen, de gloednieuwe Flash met een gestroomlijnder ontwerp en veel meer doordrenkt van science fiction (en de oudere Golden Age helden werden gedegradeerd tot bestaande op Aarde Twee). Personages als The Atom, Green Lantern en de JSA, nu opnieuw uitgevonden als de Justice League of America volgden al snel en een nieuwe superheldenhausse werd ingezet.
Tijdens deze periode kwam ook de Comics Code Authority in het spel, die de inhoud die beschikbaar was in het stripmedium drastisch verminderde. Veel van de verhalen in deze periode lieten de meer controversiële horror- of gewelddadige thema’s achterwege.
Met de heropleving van Marvel in de jaren ’60 onder leiding van Stan Lee en Jack Kirby, vond DC zichzelf een nieuwe en sterkere concurrent. Marvel slaagde erin te breken met wat tegen die tijd algemene archetypes van superhelden waren geworden, door personages te introduceren die jonger waren en meer gebreken vertoonden (en dus menselijker leken en een jonger publiek op een meer directe manier aanspraken). Na achterop te zijn geraakt bij Marvel in de verkoop, werd DC uiteindelijk gedwongen om veel van hetzelfde systeem te gebruiken als Marvel had gedaan, door de introductie van jonge teams als de Teen Titans om te concurreren met de X-Men.
Modern Age and Crisis On Infinite EarthsEdit
In 1985 besloot DC Comics dat zijn 50 jaar continuïteit en talloze alternatieve Earths te rommelig waren geworden en toe waren aan een nieuwe blanco lei. DC schreef een van de eerste grote cross-overs die bijna elke DC titel en personage bevatte dat ooit door het bedrijf was gepubliceerd. De serie eindigde met het uitwissen van meerdere Aardes en het samensmelten tot één verenigde Aarde. Hierna kregen Batman, Superman en Wonder Woman een nieuw leven dankzij grote namen als John Byrne, Frank Miller en George Perez, die de oude helden opnieuw definieerden voor een nieuwe generatie.
In diezelfde periode begon het strippubliek op te groeien en was de directe markt voor stripwinkels geopend, waardoor met een grotere verscheidenheid aan publicaties kon worden geëxperimenteerd. Een van die experimenten was het binnenhalen van de Britse schrijver Alan Moore om de slecht verkopende Saga of the Swamp Thing serie te schrijven. Het resultaat was een stripstijl die de mainstream lezers niet eerder hadden gezien in zijn literaire en verhaalgedreven complexiteit en uitvoering. Al snel werden andere schrijvers van de andere kant van de oceaan, zoals Neil Gaiman, Peter Milligan en Grant Morrison, aangeworven om obscure eigenschappen te vernieuwen en nieuwe en interessante verhalen te vertellen met een ouder publiek in het achterhoofd. In 1986 kwamen twee baanbrekende werken van DC Comics uit, The Dark Knight Returns van Frank Miller en Watchmen van Alan Moore, die een ongekende kritieken en aandacht van de media kregen. Tegen de jaren ’90 beleefden DC en de hele stripindustrie een hausse in volwassen strips gericht op een ouder publiek en waren tegelijkertijd getuige van een verzamelhausse die de verkoop deed stijgen, maar kort daarna de industrie bijna deed instorten.
In 1993 overtuigde senior redacteur Karen Berger DC ervan om haar eigen imprint voor volwassen lezers te maken, Vertigo genaamd, vergelijkbaar met DC’s imprints Piranha Press en Paradox Press, evenals Marvel’s Epic Comics. Met populaire titels als Animal Man, Swamp Thing, Hellblazer, The Sandman en Shade, The Changing Man als blauwdruk, samen met nieuw materiaal van ontwerpers, werd DC/Vertigo een centrum voor intelligente en geprezen strips. Terwijl rivaal Marvel Comics de uitgeversarena bleef domineren met hun buitengewoon populaire eigendommen, werd DC/Vertigo de bestemming voor literaire en inventieve titels in die periode.
In 1999 kocht DC Jim Lee’s WildStorm Productions, voorheen een van de oprichters van Image. De WildStorm comics en eigendommen kwamen onder DC’s controle, hoewel de lijn tot 2010 aan de westkust bleef verschijnen, weg van de DC redactie.