De beste over-ear koptelefoons voor tijdens het sporten

Hardlopen met een grote, lompe koptelefoon krijgt een slechte naam.

Er is tegenwoordig geen tekort aan draadloze oordopjes op de markt met een variant van “sport” of “fit” of “active” in de naam die duurzaamheid en een hoge IPX-classificatie suggereert, maar om onbekende redenen krijgen hun over-ear-broeders gewoon niet dezelfde aandacht van fabrikanten. Zelfs in het proces van het aanvragen van leenhoofdtelefoons om deze gids te schrijven, bekende een perspersoon dat mijn e-mail “misschien wel de eerste aanvraag voor over-ear hardloophoofdtelefoons is die we ooit hebben ontvangen.”

In feite was slechts één van de hoofdtelefoons die ik voor deze gids heb getest, speciaal ontworpen en op de markt gebracht om mee te trainen (en, om op de zaken vooruit te lopen, het was ook nog eens een van de slechtste).

Mijn favoriete vorm van fitness (boksen) was net als alle andere indoor sportscholen een groot deel van dit jaar gesloten, waardoor ik net als iedereen in Brooklyn op de stoep stond. Wat een groot deel van de mensen die in Prospect Park rondliepen gemeen hadden, was een grote, dikke koptelefoon met oordopjes.

Wij, de big-headphone joggers van de wereld, bestaan. Of het nu de pandemie is die nieuwe hardlopers creëert onder de thuisblijvers en verveelden of dat audiofabrikanten een legitieme markt links laten liggen, ik weet het niet zeker. Maar denk eens aan de vele voordelen van het toetreden tot de niet-confessionele kerk van de Over-Ear:

• Vast superieure geluidskwaliteit
• Pasvorm
• Zelden zorgen over levensduur van batterij
• Gewoonlijk iets goedkoper
• Je kunt de helft niet in het riool verliezen

Wauw, wat een onverslaanbare waarde™!!! Trouwens, mijn ervaring met oordopjes tot nu toe is dat ze niet goed in mijn oren passen, of dat er een zweetdruppel tussen het rubberen dopje en mijn trommelvlies komt, een sensatie die ik alleen mijn vijanden toewens.

Jullie zijn niet mijn vijanden. Misschien zijn jullie binnenkort zelfs nieuwe bekeerlingen.

Zoals gezegd, heb ik een aantal fabrikanten benaderd voor deze gids, waarbij ik me er volledig rekenschap van heb gegeven dat ik deze, ogenschijnlijk niet-fitness-hoofdtelefoons, zou onderwerpen aan een marteltest van afstandsritten. Sommige, begrijpelijkerwijs, weigerden. Uiteindelijk kwam ik uit op de volgende modellen:

• Skullcandy Crusher Evo ($200)
• Audeze Mobius ($400)
• JVC HA-S35BT-.B ($50)
• Jabra Elite 85h ($250)
• Sennheiser HD 450BT ($150)
• Edifier W860NB ($80)
• UA Sport Wireless Train ($200)

Ik heb elk van deze een week de tijd gegeven om te testen op geluid, pasvorm, duurzaamheid en functionaliteit. Er dienden zich ook een paar onverwachte en ongelukkige motieven aan, zoals onzinnige knopindelingen, onnodige pogingen om digitale assistenten te integreren en pogingen om een standalone-app te downloaden. Stop hier alsjeblieft mee. Het is waardeloos.

Hoewel ik ze in eerste instantie heb getest voor hardlopen, zouden ze waarschijnlijk net zo goed geschikt zijn voor lichte aerobe activiteiten, calisthenics of gewichtheffen. Sprints of andere explosieve trainingen zijn een beetje een rotzooitje met koptelefoons van welke soort dan ook (in ieder geval in mijn ervaring).

De best klinkende over-ear-koptelefoon

Eén van de grote geneugten van hardlopen met een koptelefoon van normaal formaat is dat je je kunt onderdompelen in een geweldige afspeellijst. Een groove begint en zonder dat je het beseft heb je je loop afgemaakt, of het grote refrein stoot door en geeft je die energiestoot om je PR te verslaan.

De Mobius-buizen van $400 van Audeze zijn zonder twijfel de beste op het gebied van geluidskwaliteit. Ik kan niet genoeg benadrukken dat deze luidsprekers acht (8!!) keer zo duur zijn als die van JVC van 50 dollar, maar dat de helderheid minstens acht keer beter is. De planaire magnetische drivers van de Mobius hebben zo’n ongelooflijke definitie dat ik bij sommige nummers delen van het arrangement hoorde die me nooit eerder waren opgevallen. Noem me gek, maar vergeleken met de andere hoofdtelefoons in dit stel, maar ook met alle andere die ik tot nu toe in mijn leven heb gebruikt, leek de Mobius een breder stereobeeld te hebben (hoe dat bereikt is, weet ik niet). Hij klinkt prachtig, en als ik hem opzet, lijkt het alsof ik sommige van mijn favoriete nummers voor het eerst hoor.

Dat gezegd hebbende, mag het geen verrassing zijn dat de Mobius ver verwijderd is van wat je als een hoofdtelefoon voor hardlopers zou beschouwen. De hoofdtelefoon is in de eerste plaats ontworpen voor gaming en de marketing is vooral gericht op het reproduceren van 3D-ruimte wanneer de hoofdtelefoon via USB op een computer wordt aangesloten. Ze worden geleverd met een (gelukkig) afneembare microfoon. De oorschelpen, die onderweg veel meer slijtage zullen ondervinden dan tijdens een potje CoD, kunnen worden vervangen zonder dat deze dure oorschelpen uit elkaar hoeven te worden gehaald of naar de schroothoop hoeven.

Het is ook, als je dat belangrijk vindt, de grootste en lompste van de grote, lompe hoofdtelefoons, met zo’n 350 gram. De Mobius heeft ook de slechtste batterijlevensduur en het hoogste prijskaartje. Helaas is dit voor de overgrote meerderheid van de mensen – d.w.z. degenen die niet in het midden van het “hardlopers/gamers” Venn-diagram staan – gewoon geen verstandige keuze.

Terwijl Audeze ver voorlag in geluidskwaliteit en JVC ver, ver achter bleef, waren Jabra, Sennheiser, en Skullcandy ruwweg vergelijkbaar. (Ik vond het aanbod van JBL en Edifier een beetje papierachtig en dun, sonisch gesproken.)

Winnaar: Audeze Mobius

De meest comfortabele over-ear koptelefoon

Een paar oorschelpen en een verstelbare band zijn voor het grootste deel een moeilijk te verknoeien ontwerp, hoewel het vermelden waard is dat de meeste van deze hoofdtelefoons kunnen worden opgevouwen om gemakkelijker te kunnen reizen, maar dat de producten van Audeze en JVC dat niet kunnen.

Ik vond de oorschelpen van de Sennheiser tegen mijn slapen wrijven. Ik heb ze een tijdje om het huis gedragen en naar de winkel gelopen om te controleren of het niet iets vreemds was met mijn hardlooptempo, maar helaas, nee. Ik geef toe dat dit misschien een persoonlijke kwestie is en dat ze misschien perfect geschikt zijn voor iemand anders.

Objectief gezien doet de UA Wireless Sport Train van JBL echter niet wat hij belooft. De oorschelpen staan niet op één lijn met de band en parallel aan elkaar, maar zijn naar voren gekanteld in een hoek van ongeveer 10 graden. Ik weet niet zeker wat de bedoeling hiervan is, maar het zorgt voor een slechte en oncomfortabele pasvorm. Maar het wordt nog erger. De Wireless Sport Train, de enige hoofdtelefoon op deze lijst die speciaal voor fitness op de markt is gebracht, is voorzien van een “sneldrogend materiaal” dat door Under Armour is ontworpen voor de oorschelpen. Zes uur nadat ik thuiskwam van een 5K hardlopen, waren de oorschelpen van de Wireless Sport Train nog steeds nat. (Bij alle andere geteste hoofdtelefoons waren de oorschelpen bekleed met een soort kunstleer dat vrijwel meteen droogde).

In elk geval vond ik de andere hoofdtelefoons allemaal behoorlijk comfortabel en in staat om een workout te doorstaan, zelfs die van JVC, die ondanks dat hij slecht klonk, er slecht uitzag en goedkoop aanvoelde, op mijn hoofd bleef zitten zonder ongemak te veroorzaken.

De Crusher Evo van Skullcandy heeft het voor mij ietsje afgelegd, maar het kan ook aan je eigen voorkeur liggen. Het kan variëren, maar ik vond ze niet schuren of afzakken, en ze droogden snel genoeg op om zonder problemen van een workout naar dagelijks gebruik te kunnen gaan.

Winnaar: Skullcandy Crusher Evo

De best ontworpen Over-Oortelefoons

We hebben herhaaldelijk vastgesteld dat de hoofdtelefoons in deze review fysiek groter zijn dan de meeste typische audioproducten, waardoor fabrikanten in theorie meer ruimte hebben om er allerlei functies en snufjes in te stoppen. Ik hoop dat ze veel plezier hebben beleefd aan het over-engineeren van hun weg naar een slechter product.

Het is een feit dat draadloze hoofdtelefoons maar een handvol dingen hoeven te doen: aan- en uitzetten, het volume harder of zachter zetten, pauzeren wat er wordt afgespeeld en misschien, heel misschien nummers vooruit of achteruit spoelen. Al het andere is niet alleen overbodig, maar leidt tijdens een veeleisende taak (ik denk aan hardlopen) ook tot verwarring. Ik voel zes knoppen … derde van onderen is volume, denk ik? Nee. Neem precies zoveel knoppen als nodig zijn. Maak ze ergonomisch verantwoord. Dat is alles wat je nodig hebt. Koptelefoons zijn 110 jaar geleden uitgevonden, hoe kunnen we hier nog steeds mee worstelen?

Jabra, een merk waar ik over het algemeen dol op ben, verliest punten omdat het op twee fronten een steekje laat vallen. Ten eerste is er geen aan/uit-schakelaar. Helemaal niet. Volgens de documentatie (die je moet opzoeken op de Jabra-website en die nergens in of op de verpakking staat) gaat de 85h aan door de oorschelpen naar binnen te draaien. Piekerig, maar geen spelbreker. Erger is echter dat een pauzeknop is vervangen door een sensor in de band die detecteert wanneer u de 85hs van uw hoofd haalt. Gewoonlijk zet ik het volume zachter en schuif ik één oorschelp weg als ik tijdens het hardlopen iets wil horen – wat in veel gevallen de sensor in de band toch al activeerde. (Waarna ik kunstmatig aan de band moest rukken om hem te laten denken dat ik de hoofdtelefoon weer opzette, ook al had hij mijn schedel nooit verlaten).

Edifier probeerde het ook wat ingewikkelder te maken door volume, track zoeken en afspelen/pauzeren te combineren in een onhandig aanraakoppervlak aan de zijkant van de rechter oortelefoon. Voor de meeste acties moet de drager zijn vinger in het midden van de rechteroorschelp tikken en deze vervolgens in een bepaalde richting schuiven (afspelen/pauzeren is een dubbele tik zonder schuiven). Volgens de handleiding verhoogt “langzaam omhoog schuiven” het volume, terwijl “snel naar links schuiven” naar het vorige nummer gaat. Er is geen aparte functie voor snelle bewegingen op en neer, of langzame van links naar rechts. De helft van de tijd leek het helemaal niet te registreren.

Skullcandy heeft het goed voor elkaar. Eén oor heeft een aan/uit-knop, die een paar millimeter boven de behuizing uitsteekt, feloranje is om de hoofdtelefoon links/rechts te kunnen oriënteren en zich precies op de plek bevindt waar een menselijke duim zou kunnen landen als hij van onderaf wordt vastgepakt. Een doordacht ontwerp, stel je voor! Het andere oor heeft alleen volume omhoog en omlaag (als je een van beide lang indrukt, zoek je vooruit of achteruit), en een afspeel-/pauzeknop in het midden ervan. Ik heb me nooit een seconde afgevraagd waar ik op drukte tijdens het hardlopen, of of ik mijn koptelefoon wel had uitgezet na afloop.

Winnaar: Skullcandy Crusher Evo

Overall Pick

Ik kan het ook niet geloven, maar het gaat naar Skullcandy. Ik associeerde het merk met de gimmicky oordopjes uit de vroege jaren 2000, maar de Crusher Evo is een goed ontworpen hoofdtelefoon die zich in het midden van het prijsspectrum bevindt en een indrukwekkende batterijlevensduur van 40 uur heeft. Het integreert niet met Siri. Hij heeft geen verdomde app nodig (hoewel, god helpe me, er bestaat er een). Hij produceert gewoon heel lang heel behoorlijk geluid, voor een heel redelijke prijs.

Ze zijn niet ontworpen om mee te hardlopen, maar net als bij de Mobius zouden eenvoudig verwisselbare oorschelpen de levensduur van deze jongens moeten verlengen als je er dagelijks op zweet en ze minder vaak schoonmaakt dan dat het geval is.

Toegegeven, de “sensorische bas”-functie is belachelijk – minder een basversterking en meer een rumble pack voor je grijze massa – maar het is ook volledig optioneel. En verdorie, de schuifknop ervoor voelt heerlijk soepel aan. Ik ben nooit hoger gegaan dan wat in de documentatie wordt omschreven als een “mellow” instelling, en dan nog alleen voor bepaalde soorten muziek die baat hebben bij een subwooferachtige kick. In tegenstelling tot andere bass boosts, lijkt deze ook geen ondraaglijke hoeveelheid vervorming toe te voegen.

De marketing van de Crusher Evo beweert niet dat hij waterbestendig is, dus een regen- of sneeuwjogging is misschien niet ideaal als je van dat soort dingen houdt. Ik niet, maar ik kan bevestigen dat ze prima overleven op de loopband.

Een eerdere versie verwees naar een van de kanshebbers als de Harman Wireless Sport Train. Hoewel Harman eigenaar is van JBL, dat deze hoofdtelefoons maakt, is de juiste naam UA Wireless Sport Train.