De zoekopdracht ‘drie zwarte tieners’ toont aan dat het de maatschappij is, en niet Google, die racistisch is

Deze week postte Twitter-gebruiker Kabir Alli een video waarin hij twee specifieke zoekopdrachten op Google uitvoerde. De zoekopdracht naar “drie blanke tieners” leverde lachende en gelukkige generieke beelden van blanke tieners op, terwijl de zoekopdracht naar “drie zwarte tieners” ook enkele generieke gelukkige beelden opleverde – naast veel te veel politiefoto’s en wat als negatieve beelden van zwarte tieners zou kunnen worden opgevat. De video van de zoekactie werd zonder enige uitleg geplaatst, en de mensen reageerden voorspelbaar emotioneel; de video is meer dan 60.000 keer gedeeld. Het bracht een internetmeme terug die ik in maart van dit jaar ontkrachtte, waarin mensen op sociale media Google op basis van dergelijke zoekresultaten “racistisch” noemden.

De verontwaardiging over Google naar aanleiding van deze zoekopdrachten is logisch als iemand niet op de hoogte is van de aard van zoekmachineoptimalisatie (SEO), algoritmes, alt-tagging en stockfotografie.

Maar als je die kennis eenmaal hebt, kun je je verontwaardiging nauwkeuriger richten. Kort gezegd, Google produceert of tagt de afbeeldingen zelf niet. Google is een zoekmachine; zoekmachines verzamelen gegevens van het internet. De populairste en meest accurate zoekresultaten komen bovenaan te staan. Websites en bedrijven gebruiken SEO om hun afbeeldingen, producten en artikelen bovenaan in de zoekmachine te krijgen. Zodat u, de kijker, ze kunt zien.

Alt tags zijn de beschrijvende woorden die aan een afbeelding of artikel zijn toegevoegd door de producent, d.w.z. een mens, en Google gebruikt deze alt tags om u “accurate” resultaten te geven. Voor deze specifieke zoekopdracht zijn de afbeeldingen die verschijnen meestal afkomstig van twee bronnen: stockfotografie en nieuwssites.

Stockfotografie houdt in dat een fotograaf generieke beelden van modellen maakt en vervolgens de beelden tagt om ze te verkopen aan reclamebedrijven. Zwarten maken 13% uit van de Amerikaanse bevolking en 3% van de Britse bevolking. Dat betekent dat er in elke bevolkingsgroep veel meer blanken zijn, wat betekent dat veel meer bedrijven potentieel op zoek zijn naar beelden van lachende blanke tieners. De demografische uitsplitsing van de samenleving is op zich niet racistisch. Maar het feit dat bedrijven denken dat blanken hun producten niet zouden kopen als ze reclame maakten met zwarte modellen, lijkt een weerspiegeling van de vooroordelen van de maatschappij. Toen het Amerikaanse kledingmerk Old Navy bijvoorbeeld een interraciaal gezin in zijn reclame gebruikte, werd het gebombardeerd met racistische tweets.

Wanneer een nieuwssite een artikel publiceert, beschrijven schrijvers de foto’s in het bijschrift en de alt-tekst, en deze nieuwsfoto’s vormen de bron van veel van de “negatieve” beelden en mugshots die verschijnen. Dus als een verhaal gaat over een blanke of zwarte tiener die een misdaad begaat, kan de bijbehorende foto worden geassocieerd met de zinsnede “zwarte/blanke tiener”.

Nieuwsorganisaties willen pagina’s zien, en helaas zien veel organisaties het bevorderen van angst als een geweldige manier om een groot publiek te bereiken. In westerse landen is een van de angsten die sommigen proberen uit te buiten de perceptie van zwarte mannen als “gevaarlijk”. Deze perceptie komt duidelijk naar voren als je het beeld dat de media schetsen van de jonge zwarte mannen Tamir Rice en Trayvon Martin, die respectievelijk 12 en 17 jaar waren toen ze werden doodgeschoten, vergelijkt met dat van Brock Turner, 20 jaar, die onlangs is veroordeeld voor aanranding. De twee zwarte tieners werden afgeschilderd als criminelen en hun dood werd henzelf aangerekend. Dit verhaal werd ondersteund door beelden die waren gekozen om hen af te schilderen met het stereotype van de “jonge zwarte misdadiger”. Turner werd afgeschilderd als de blanke, gezonde zwemster met een mooie toekomst voor zich – behalve op het moment dat hij besloot te proberen een bewusteloze vrouw te verkrachten. De media portretteerden hem met een lachende schoolfoto in plaats van zijn mugshot.

Uit een onderzoek van de Amerikaanse actiegroep Color of Change bleek dat 51% van de arrestaties voor geweldsmisdrijven in New York City op zwarte mensen betrekking heeft. Toch krijgen de arrestaties van zwarte mensen 75% van de aandacht in het nieuws. Waarom? Omdat is berekend – al is het onbewust of onbedoeld – dat deze verhalen van bijzonder belang zijn voor een nieuwspubliek.

Dus, is Google racistisch? Nee. Maar de samenleving is nog steeds racistisch. Niet op dezelfde manier als de duidelijke en diepgaande segregatie in de VS vóór de burgerrechtenbeweging. Maar op subtielere, verraderlijke manieren, die zich manifesteren via reclame, de media, film en politie.

We moeten accepteren dat computers en zoekmachines niet voor zichzelf denken. Ze zijn een afspiegeling van hun makers, en in het geval van zoekmachines, een afspiegeling van degenen die ze gebruiken – wij. Negatieve beelden van zwarte tieners staan niet bovenaan de zoekresultaten omdat Google racistisch is, maar omdat de maatschappij onze institutionele en onbewuste vooroordelen weerspiegelt.

Als mensen positieve beelden van zwarte jongeren willen zien, zullen ze die moeten gaan schrijven, zoeken, lezen en delen. Dit is de enige manier om het negatieve beeld van zwarte tieners, en zwarte mensen, te veranderen.

• Deel op Facebook
• Deel op Twitter
• Deel via E-mail
• Deel op LinkedIn
• Deel op Pinterest
• Deel op WhatsApp
• Deel op Messenger