Doug Flutie
Doug Flutie, voluit Douglas Richard Flutie, (geboren 23 oktober 1962, Manchester, Maryland, U.S.), Amerikaanse gridiron football quarterback die in 1984 de Heisman Trophy won als beste speler in college football en die een 21-jarige professionele footballcarrière had in de Verenigde Staten en Canada.
Flutie was een uitmuntende speler op Natick (Massachusetts) High School, maar Boston College was de enige National Collegiate Athletic Association (NCAA) Division I-A (nu de Football Bowl Subdivision) school die hem een studiebeurs aanbood. Hij werd de startende quarterback van die school tijdens zijn eerste seizoen, en in zijn tweede jaar leidde hij de school naar hun eerste postseason bowl verschijning in 40 jaar. Zijn senior seizoen werd gekenmerkt door een iconische 48-yard “Hail Mary” touchdown pass die Flutie gooide toen de tijd opraakte om de University of Miami te verslaan in een belangrijke late-season game. Zijn 3.454 passing yards en 27 touchdowns leverden hem dat jaar de All-America onderscheiding op en de eerste Heisman Trophy in de geschiedenis van Boston College. Aan het eind van zijn collegiale carrière had Flutie all-time NCAA Division I-A records gevestigd (sindsdien gebroken) voor passerende yards en totale yards offense.
Bewust van het feit dat zijn 1.78 meter lange lengte hem zou verhinderen om als een geschikte kandidaat te worden beschouwd om in de National Football League (NFL) te spelen, tekende Flutie in plaats daarvan een contract bij de New Jersey Generals van de opkomende United States Football League (USFL). De USFL werd na zijn eerste seizoen opgedoekt, en zijn NFL-rechten (hij was als 11de-ronde draft pick geselecteerd door de Los Angeles Rams in 1985 nadat hij bij de Generals had getekend) werden verhandeld aan de Chicago Bears. In 1986 maakte hij zijn NFL-debuut bij de Bears, maar speelde slechts vijf wedstrijden voor hij het volgende jaar werd verkocht aan de New England Patriots. Na het seizoen 1989 werd hij door de Patriots ontslagen, en in 1990 tekende hij bij de British Columbia Lions van de Canadian Football League (CFL). De CFL, met zijn bredere veld en sterke nadruk op passen, was een perfecte pasvorm voor Flutie en zijn freewheeling scrambling stijl van spelen. Tijdens zijn achtjarige carrière in de CFL werd hij zes keer uitgeroepen tot Most Outstanding Player, en drie van de teams waarvoor hij speelde wonnen de Grey Cup.
Met meer dan 40.000 yards, 270 passing touchdowns, en 70 rushing touchdowns op zijn naam in de CFL, werd Flutie gecontracteerd door de Buffalo Bills van de NFL om als reserve quarterback te dienen aan het begin van het seizoen 1998. Toen de starter vijf wedstrijden na het seizoen uitviel met een ribblessure, greep Flutie zijn kans en gooide voor 2.711 yards en 20 touchdowns terwijl hij de Bills naar een 7-3 record leidde in 10 wedstrijden. De Bills gingen door naar de play-offs, en Flutie werd benoemd tot Pro Bowl. Hij bleef de startende quarterback van het team in 1999 – toen hij de Bills opnieuw naar het naseizoen loodste – maar werd gedegradeerd tot reserve in 2000. In 2001 verliet Flutie de Bills en tekende bij de San Diego Chargers. Nadat hij de Chargers een 5-11 record zag neerzetten in zijn eerste seizoen bij de ploeg, werd Flutie opnieuw gedegradeerd tot reserve. Hij sloot zich in 2005 weer aan bij New England maar ging het jaar daarop met pensioen. Flutie was daarna analist voor college football op televisie. In 2007 werd hij opgenomen in de College Football Hall of Fame.