Down The Rabbit Hole: Absint’s Hallucinogene Geschiedenis
Artiesten waren er dol op, maar geheelonthouders zeiden dat het moord veroorzaakte en de samenleving instortte. Dus, wat is absint?
Adam Berry/Getty Images De groene drank werd beroemd om zijn vermeende hallucinerende eigenschappen.
Vooral geassocieerd met creatieve types als Ernest Hemingway en Oscar Wilde, heeft absint een onmiskenbaar literaire reputatie. Maar wat is absint?
Wilde beschreef ooit hoe alleen een schrijver absint kan drinken:
“Na het eerste glas absint zie je de dingen zoals je zou willen dat ze waren. Na het tweede glas zie je ze zoals ze niet zijn. Uiteindelijk zie je de dingen zoals ze werkelijk zijn, en dat is het vreselijkste wat er is.”
Maar ondanks alle mystiek die absint en zijn effecten omgeeft, is de groengekleurde spiritus diep aards.
Dit is het verhaal achter de meest ondeugende drank van de drank.
Wat is absint?
Wikimedia CommonsDe reputatie van deze groene geest is groot. Maar wat is absint eigenlijk?
Dus, wat is absint? In zijn meest basale vorm is absint een sterke drank met een zeer hoog alcoholpercentage – meestal tussen 110 en 144 proof. De drank is er in twee vormen: absint verte (groen) en absint blanc (wit).
Traditioneel wordt absint gemaakt van een spirit op basis van witte druiven, alsem, anijs, venkel, en andere kruiden. Absinthe verte krijgt zijn beroemde Tinkerbell-groene kleur van deze kruiden.
En de anijs is belangrijk – die geeft absint zijn kenmerkende smaak. “Het eerste wat ik mensen vraag is: ‘Wat vind je van zwarte drop?'” merkt Matt Johnson op, die eigenaar is van een bar in Portland, Oregon. Dat is waar absint naar smaakt. Dus als iemand niet van zwarte drop houdt, raadt hij meestal iets anders aan.
Dat zijn de basisprincipes van de drank, maar de allure van absint zit ‘m in hoe het mensen laat voelen. Iedereen die Moulin Rouge heeft gezien, weet van La Fée Vert (de groene fee) en de vermeende hallucinerende eigenschappen van absint. Dus, is absint een hallucineermiddel?
De drank dankt zijn hallucinogene reputatie aan de chemische stof thujon, die van nature in de drank voorkomt. Thujon kan in voldoende hoge concentraties stuiptrekkingen en zelfs de dood veroorzaken, maar dit is praktisch onmogelijk bij het drinken van absint terloops.
Een liefhebber van de groene fee loopt veel meer kans op een alcoholvergiftiging dan op een overdosis thujon. Een distilleerder schatte dat iemand drie flessen zou moeten drinken om de effecten van thujon te voelen.
De mythe van de kracht van absint komt van kunstenaars als Henri de Toulouse-Lautrec, Vincent van Gogh, en Oscar Wilde.
“Al die kunstenaars dronken absint, maar ze deden ook andere dingen,” zei Johnson. “Ze experimenteerden met drugs en iedereen dronk uit loden glazen. Dus er waren andere dingen aan de hand.”
De geschiedenis achter “La Fée Vert”
Wikimedia CommonsEen poster die reclame maakt voor een distilleerderij met “superieure absint” circa 1849-1916.
Absint werd in 1840 voor het eerst in Frankrijk geïntroduceerd. Maar het heeft een veel oudere geschiedenis.
De Franse naam komt van het Griekse woord absinthion. De Grieken gebruikten absinthion (alsem gedrenkt in wijn of sterke drank) als medicijn bij bevallingen, menstruatiekrampen, geelzucht, bloedarmoede en reuma.
Dit gebruik ging door in de eeuwen daarna, toen alsem werd gebruikt om maagproblemen te behandelen en zelfs om de builenpest af te weren.
De Franse soldaten in Algerije in de jaren 1830 en 1840 gebruikten alsem ook als medicijn. Ze dronken het om koorts te verkoelen en dysenterie te voorkomen. Maar ze vermengden hun medicijn met een beetje wijn om het beter te laten smaken – en zo werd absint geboren.
Soldaten brachten “vert” mee naar het vasteland van Frankrijk, waar l’heure verte (het groene uur) snel aan populariteit won. Absint was krachtig. En de Fransen realiseerden zich dat ze meer waar voor hun geld (of franc) kregen door absint te drinken dan met iets anders. Omdat het zo sterk was, mengden de meeste mensen het met water.
Adam Berry/Getty ImagesDe man op deze absintposter zegt: “Ik ben vergeten er water bij te doen! En dan te bedenken dat sommige mensen het puur drinken.”
Absinthe’s populariteit verspreidde zich snel onder de artistieke klasse. In 1859 schilderde Edouard Manet De Absintdrinker.
Wikimedia CommonsManets schilderij werd afgewezen van de Salon van Parijs van 1859, waardoor Manets mentor opmerkte: “Jij bent de absintdrinker. Jij hebt je morele vermogens verloren.”
De Ierse dichter Oscar Wilde werd verliefd op de drank en raaskalde dat: “Een glas absint is net zo poëtisch als alles in de wereld. Wat is het verschil tussen een glas absint en een zonsondergang?”
En ook Ernest Hemingway werd een bekeerling en merkte op: “Het zou je hersens verrot moeten slaan, maar ik geloof het niet. Het verandert alleen de ideeën.” Hij ging zelfs zover dat hij een absintcocktail uitvond, Death In The Afternoon (genoemd naar een van zijn boeken), waarin absint en champagne worden vermengd.
De kunstenaars waren misschien dol op absint. Maar tegen het einde van de 19e eeuw begon de bevolking te vermoeden dat de groen getinte drank meer kwaad dan goed deed.
Hoe absint het doelwit werd van geheelonthouders
FlickrAan een anti-absint poster uit 1905 is te lezen: “Absint is de dood!”
Een petitie voor matiging in 1907 vroeg aandacht voor de “kwaden” van absint. De tekst luidde:
“Absint maakt je gek en crimineel, lokt epilepsie en tuberculose uit, en heeft al duizenden Fransen gedood. Het maakt een woest beest van de man, een martelaar van de vrouw, en een ontaarde zuigeling, het ontregelt en ruïneert het gezin en bedreigt de toekomst van het land.”
Het tij keerde zich al tientallen jaren tegen absint. Sommigen in Frankrijk zagen het als het ultieme kwaad – de oorzaak van maatschappelijk verval – en beweerden dat de drank “de bevolking vergiftigde.”
Maar de populariteit van absint daalde pas echt toen een Zwitser, onder invloed van absint, in 1905 zijn hele familie vermoordde.
Zeg me alsjeblieft dat ik dit niet heb gedaan,” riep de man, Jean Lanfray, die zich niets van het incident kon herinneren. “Ik hield zoveel van mijn gezin en kinderen!”
Lanfray had die dag niet alleen absint gedronken – hij had ook enkele glazen wijn en een kop koffie met brandewijn op.
Maar dat deed er niet toe. De pers noemde de moorden “de absintmoord”. De burgemeester van Lanfray’s kleine Zwitserse stad verklaarde dat absint “de voornaamste oorzaak is van een reeks bloedige misdaden in ons land.”
Snel werd absint verboden in heel Europa en in Amerika. Maar langzaam begon absint weer aan populariteit te winnen. Honderd jaar nadat Lanfray zijn familie had vermoord, draaide Zwitserland het absintverbod terug.
In 2005 waren ze pas het laatste land dat dat deed.
Hoe ziet absint er vandaag de dag uit?
Verboden op absint zijn over de hele wereld opgeheven.
Heden ten dage wordt absint over de hele wereld regelmatig gedronken. Maar het duurde bijna honderd jaar voordat het grootste deel van Europa zijn mening over de krachtige drank veranderde.
Het grootste deel van de Europese Unie stemde in 1988 in met legalisering van de drank.
Er was echter één belangrijke uitzondering – Frankrijk, waar absint in eerste instantie populair was geworden. Frankrijk stond de verkoop van absint toe, maar alleen als handelaren het een “op wormwood gebaseerde geest” noemden. Frankrijk heeft het verbod pas in 2011 teruggedraaid.
“Ik zal niet meer worden gezien als een drugsverslaafde,” zei Clement Arnoux, een absint liefhebber, toen het verbod werd ingetrokken. “Het verandert alles voor mijn vrienden en familie.”
Amerikanen kunnen zich ook tegoed doen aan La Fée Vert. Maar absint die in de Verenigde Staten wordt verkocht, moet aan bepaalde regels voldoen. De drank moet minder dan 10 delen per miljoen thujon bevatten. En absint etiketten mogen niet suggereren dat de drank hallucinogene eigenschappen heeft.
Hallucinogene of niet, de groene fee vliegt nog steeds. Er zijn nog steeds genoeg dorstige drinkers die zich door haar willen laten betoveren.
Volgende, bekijk deze zes fascinerende drinkrituelen. En bekijk dan de geschiedenis van bier.