Eiland Madeira
Madeira is een Portugees eiland, en is het grootste en dichtstbevolkte van de Madeira-archipel. Het heeft een oppervlakte van 740,7 km2, met inbegrip van Ilhéu de Agostinho, Ilhéu de São Lourenço, Ilhéu Mole (noordwesten). In 2011 telde Madeira in totaal 262.456 inwoners.
Atlantische Oceaan
32°39′4″N 16°54′35″W / 32.65111°N 16.90972°WCoordinaten: 32°39′4″N 16°54′35″W / 32.65111°N 16.90972°W
Madeira-archipel
Atlantische Oceaan
740,7 km2 (286.0 sq mi)
Pico Ruivo
1,862 m (6,109 ft)
Autonome Regio van Madeira
Funchal
267,785 (2011)
Het eiland is de top van een enorme ondergedompelde schildvulkaan die ongeveer 6 km (3.7 mi) uit de bodem van de Atlantische Oceaan oprijst. De vulkaan is ontstaan boven op een oost-west scheur in de oceaankorst langs de Afrikaanse Plaat, die begon tijdens het Mioceen, meer dan 5 miljoen jaar geleden, en doorging in het Pleistoceen tot ongeveer 700.000 jaar geleden. Dit werd gevolgd door uitgebreide erosie, waardoor in het centrale deel van het eiland twee grote amfitheaters ontstonden, open naar het zuiden. Later werd de vulkanische activiteit hervat en ontstonden er scorikegels en lavastromen boven op het oudere geërodeerde schild. De meest recente vulkaanuitbarstingen waren in het west-centrale deel van het eiland slechts 6.500 jaar geleden, waarbij meer sintelkegels en lavastromen ontstonden.
Madeira is het grootste eiland van de groep met een oppervlakte van 741 km2 (286 sq mi), een lengte van 57 km (35 mi) (van Ponta de São Lourenço tot Ponta do Pargo), terwijl ongeveer 22 km (14 mi) op het breedste punt (van Ponta da Cruz tot Ponta de São Jorge), met een kustlijn van 150 km (90 mi). Het heeft een bergrug die zich uitstrekt langs het midden van het eiland, tot 1.862 meter (6.109 voet) op het hoogste punt (Pico Ruivo), terwijl het veel lager is (minder dan 200 meter) langs de oostelijke uitgestrektheid. De primitieve vulkanische brandpunten die verantwoordelijk zijn voor het centrale bergachtige gebied, bestonden uit de toppen: Ruivo (1.862 m), Torres (1.851 m), Arieiro (1.818 m), Cidrão (1.802 m), Cedro (1.759 m), Casado (1.725 m), Grande (1.657 m), Ferreiro (1.582 m). Aan het einde van deze eruptieve fase werd een eiland gevormd, omringd door riffen, waarvan de mariene overblijfselen te zien zijn in een kalklaag in het gebied van Lameiros, in São Vicente (dat later werd onderzocht voor de productie van calciumoxide). Zeekliffen, zoals Cabo Girão, valleien en ravijnen strekken zich uit vanaf deze centrale ruggengraat, waardoor het binnenland over het algemeen ontoegankelijk is. Het dagelijks leven is geconcentreerd in de vele dorpen aan de mondingen van de ravijnen, waarlangs de zware regens van de herfst en de winter meestal naar de zee gaan.
