Emotiewoorden: Kleuters leren over hun gevoelens
Emoties zijn een abstract begrip. Een kleuter kan ze voelen, maar het is een uitdaging om die gevoelens in woorden uit te drukken. Met behulp van deze ideeën kun je kleuters helpen emoties te herkennen, emotiewoorden te gebruiken, meer over zichzelf te leren en te begrijpen hoe ze zich moeten uitdrukken.
Waarom emotiewoorden onderwijzen?
Wanneer jonge kinderen hun gevoelens uiten en met anderen delen, ontstaat er een diepere band. Bovendien, als een negatief gevoel eenmaal is gedeeld, kan het minder intens lijken. We moeten jonge kinderen leren hoe ze kunnen delen wat ze voelen om aan hun behoeften te voldoen. We kunnen hun mondelinge taalvaardigheid helpen opbouwen met extra woorden (woordenschat). Hier zijn enkele manieren om kinderen te helpen hun emoties te verwoorden en te delen.
Emotiewoorden aanleren met boeken
Boeken vormen het podium om over allerlei gevoelens te praten in kindvriendelijke situaties. Pauzeer tijdens het lezen en stel vragen. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “Ze is verdrietig. Kun je me een verdrietig gezicht laten zien?”
Geef feedback over hun uitdrukkingen. Bijvoorbeeld: “Hmm, hoe ziet een echt boos gezicht eruit? Wauw! Ik vind het mooi hoe Maria haar wenkbrauwen heeft samengeknepen, dat zegt me dat ze ECHT boos is! Als haar wenkbrauwen niet samengedrukt waren, zou ze misschien een beetje boos zijn.”
Help oudere kleuters om emoties van personages en mogelijke redenen voor die emoties te identificeren. “Ze ziet er bang uit. Waarom denk je dat ze bang is? Zou jij bang zijn als je wakker werd en drie beren zag?”
Kijk eens naar onze lijst met boeken over emoties voor kleuters.
Identificeer emoties met gevoelspotjes
Gevoelenspotjes zijn potjes met verschillende plaatjes waarop emoties staan. Ik gebruik blij, boos, bang en verdrietig. Elk kind heeft zijn eigen knutselstokje met een foto van zichzelf. Als de kleuters elke ochtend binnenkomen, als onderdeel van de ochtendroutine, pakken ze hun stokjes en doen ze die in de potjes om uit te drukken hoe ze zich op dat moment voelen.
Als de dag vordert en een kind overstuur raakt, kunnen we zeggen: “Je ziet er heel verdrietig uit. Wil je je gevoelsstokje verplaatsen?” Dit helpt kinderen zich te realiseren dat gevoelens veranderen en dat het normaal is om vele keren per dag van de ene emotie naar de andere te gaan. Deze emotionele check-in helpt een kind ook om emoties en gevoelens te beoordelen. Hij kan boos zijn in plaats van verdrietig. Dit helpt hem na te denken over hoe hij zich voelt.
Bouwen aan begrip van emotiewoorden met rekwisieten
Kijk naar rekwisieten die emoties laten zien. Ik vond een paar grappige, knijpbare eieren met grappige gezichtjes (vergelijkbaar met deze eieren). Ik heb ze bij de gevoelspotjes gezet. De kinderen vinden het heerlijk om ze in hun handen te pletten. Als een kind een van deze eieren kiest, kan dat een gesprek over die emotie op gang brengen.
Bedenk dat kinderen niet in een spiegel kijken, tenzij ze thuis een spiegel ten voeten uit hebben. De meeste badkamerspiegels zijn te hoog. Voeg niet-breekbare spiegels toe aan centra of bevestig ze aan de muur. Dit zal de kinderen helpen te oefenen met het trekken van verschillende gezichten om een verscheidenheid aan emoties uit te drukken. Voeg niet-breekbare handspiegels toe aan het kunstcentrum. Kinderen kunnen hun uitdrukkingen bekijken en ze met verschillende media namaken.
Enkele tips van experts
Beperk de potjes met gevoelens tot een paar keuzes. Ik gebruik eenvoudige emoji-plaatjes. Als je het concept introduceert, geef dan aan welke emotie het gezichtje voelt en beschrijf hoe je weet dat het gezichtje zich zo voelt. Als het droevige gezicht bijvoorbeeld tranen heeft die over het gezicht rollen, kun je zeggen dat mensen meestal alleen huilen als ze verdrietig zijn, dus weten we dat dit het droevige gezicht is.
Modelleer de hele dag, elke dag. Praat over hoe je je voelt. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “Ik voel me gefrustreerd omdat sommige van mijn vrienden niet voorzichtig zijn met het speelgoed. Kunnen wij wat voorzichtiger zijn?”