Februarirevolutie
Op 28 februari nodigde Rodzianko de groothertog Paul Alexandrovitsj en groothertog Kirill Vladimirovitsj uit om hun handtekening te zetten onder het opstellen van het Manifest, waarin keizer Nicolaas II werd aanbevolen het constitutionele systeem in Rusland in te voeren. Rodzianko zei dat de Keizer zal worden gevraagd dit Manifest op 1 maart op het spoorwegstation van Tsarskoje Selo te ondertekenen, onmiddellijk na zijn terugkeer. Laat op de avond werd de tekst “Groot Manifest” ondertekend door de groothertogen Paul Aleksandrovitsj, Kirill Vladimirovitsj en Dmitri Konstantinovitsj. Maar de Keizerin weigerde het ontwerp te ondertekenen. “Ik ben geen heerser – zei de Keizerin – en heb niet het recht om het initiatief te nemen in afwezigheid van de Keizer. Bovendien is dit document misschien niet alleen illegaal, maar ook nutteloos.”
Op 28 februari O.S. (13 maart N.S.), om vijf uur ’s ochtends, verliet de tsaar Mogilev, (en gaf ook Nikolai Ivanov opdracht naar Tsarskoje Selo te gaan) maar kon Petrograd niet bereiken omdat revolutionairen de treinstations rond de hoofdstad controleerden. Rond middernacht werd de trein te Malaya Vishera tot stilstand gebracht, gekeerd, en in de avond van 1 maart O.S. (14 maart N.S.) kwam Nicholas in Pskov aan. Intussen hadden de eenheden die het paleis van Alexander in Tsarskoe Selo bewaakten ofwel “hun neutraliteit verklaard” ofwel naar Petrograd vertrokken en daarmee de keizerlijke familie in de steek gelaten.
De legerleider Nikolai Ruzsky, en de Doema afgevaardigden Vasily Shulgin en Alexander Guchkov die gekomen waren om de Tsaar te adviseren, stelden voor dat hij afstand zou doen van de troon. Hij deed dit namens zichzelf en zijn zoon, tsarevitsj Alexei. Om 3 uur in de namiddag van donderdag 2 maart O.S. (15 maart N.S.) benoemde Nicolaas zijn broer, Groothertog Michael Alexandrovich, om hem op te volgen. De volgende dag realiseerde de Groothertog zich dat hij weinig steun zou hebben als heerser, dus weigerde hij de kroon, verklarend dat hij die alleen zou aannemen als dat de consensus was van de democratische actie van de Russische Grondwetgevende Vergadering, die de regeringsvorm voor Rusland zal bepalen. De 300 jaar oude Romanov-dynastie eindigde met het besluit van de groothertog op 3 maart O.S (16 maart N.S). Op 8 maart O.S. (22 maart N.S.) werd de voormalige tsaar, door de schildwachten minachtend aangesproken als “Nicholas Romanov”, herenigd met zijn familie in het Alexander Paleis in Tsarskoje Selo. Hij en zijn gezin en trouwe aanhangers werden door de Voorlopige Regering in beschermende bewaring gesteld in het paleis.