GAPS Dieet
Het GAPS Dieet is een eliminatiedieet, wat betekent dat u voedingsmiddelen elimineert en ze één voor één opnieuw introduceert om uit te zoeken welke de symptomen veroorzaken die u ervaart.
Het GAPS Dieet bestaat uit twee delen: de zes introductiefasen, gevolgd door het volledige eetregime. Nadat u de inleidende stadia hebt doorlopen, gaat u over op het volledige GAPS-voedselprogramma, dat de nadruk legt op vers vlees (bij voorkeur hormoonvrij en grasgevoerd), dierlijke vetten, vis en schaaldieren, biologische eieren van de boerderij, gefermenteerde voedingsmiddelen en niet-zetmeelrijke groenten.
Hier volgt een overzicht van elk van de zes inleidende stadia van het GAPS-dieet:
Stadium 1. Deze fase is belangrijk voor iedereen die last heeft van ernstige spijsverteringssymptomen, waaronder frequente diarree, buikpijn en een opgeblazen gevoel. Je eet zelfgemaakte soep met vers vlees, gevogelte en vis; probiotische voeding, zoals kefir of zelfgemaakte yoghurt; en verse kruidenthee.
Stadium 2. In elke fase bouwt u voort op de voedselgroepen van de vorige fasen. De tweede fase voegt rauwe biologische eidooiers, zelfgemaakte ghee en gefermenteerde vis toe. Vermijd specerijen in dit stadium, hoewel zout en verse kruiden OK zijn.
Stadium 3. Deze fase bevat rijpe avocado, notenboter, hele eieren en gekookte en gefermenteerde groenten. Bovendien wordt een probiotisch supplement van hoge kwaliteit aan de mix toegevoegd.
Stadium 4. Je voegt geroosterd en gegrild vlees, koudgeperste olijfolie, versgeperste groentesappen en notenmeel toe aan je dagelijkse dieet.
Stadium 5. In deze fase voegt u appels, rauwe groenten en vers geperst vruchtensap (toegevoegd aan het groentesap) toe.
Stap 6. In de laatste inleidende fase kunt u alle rauwe vruchten toevoegen van een door GAPS goedgekeurde lijst. Dit omvat bessen, rijpe bananen en kokosnoot. Gedroogd fruit, kokosmelk en geweekte noten of zaden zijn ook met mate toegestaan.
Hoe snel – of langzaam – je door de zes inleidende stadia beweegt varieert, afhankelijk van de individuele tolerantie. Campbell-McBride raadt aan om minstens drie tot vijf dagen in elke fase te blijven, hoewel sommigen misschien meer dagen, of zelfs weken, in een bepaalde fase moeten blijven als hun symptomen niet verdwijnen.
Een veelgemaakte fout die mensen maken die dit dieet volgen is te snel vooruitgaan, waardoor het moeilijk wordt om probleemvoedsel te identificeren dat maagdarmklachten veroorzaakt. Om te weten wanneer je naar de volgende fase moet gaan, moet je nauw samenwerken met een geregistreerde diëtist en je arts terwijl je het GAPS-dieet volgt, en veranderingen in de ontlasting observeren: “Laat de diarree beginnen op te klaren voordat u naar de volgende fase gaat,” suggereert de website van het GAPS Dieet. Sommige voedingsmiddelen moeten misschien in een latere fase worden geïntroduceerd, afhankelijk van overgevoeligheden.
Als je alle zes fasen hebt doorlopen, ga je over op het volledige GAPS-voedingsregime. Campbell-McBride’s boek, “Gut and Psychology Syndrome,” bevat een volledige lijst van GAPS-vriendelijke voedingsmiddelen, voedingsmiddelen om te vermijden en voedingsmiddelen om te beperken, naast vitaminen en supplementen om te gebruiken. Om je darmen de tijd te geven om te genezen, volg je het volledige GAPS-regime gedurende ten minste 1,5 tot twee jaar voordat je opnieuw voedingsmiddelen introduceert.
Hoewel het boek beweert dat het dieet zeer succesvol is in het “behandelen van patiënten met leerstoornissen en andere mentale problemen,” is er geen onderzoek gedaan om de beweringen van het dieet te onderzoeken, zoals bevestigd door Campbell-McBride. Het vermeende succes van het dieet berust op getuigenissen van zijn online gemeenschap.
Still, onderzoek suggereert dat het volgen van een eetplan vergelijkbaar met het GAPS-dieet een effectief hulpmiddel kan zijn bij het beheersen van spijsverteringsproblemen. In een casestudy uit 2015, gepubliceerd in het Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics, concludeerden onderzoekers dat het volgen van het Specifieke Koolhydraten Dieet (het dieet waar GAPS uit voortkomt) het potentieel had om het darmmicrobioom van patiënten te veranderen, wat zou dienen als een effectieve behandeling voor iemand met een inflammatoire darmziekte. De onderzoekers erkenden echter ook tekortkomingen in het onderzoek en concludeerden dat meer studies nodig waren.