Geschiedenis van South Dakota
Kolonisatie en goudkoorts
In 1682 was René-Robert Cavelier, sieur de La Salle, de eerste Europeaan die Boven-Louisiana bezocht. De Fransen bleven het gebied in de 18e eeuw verkennen en verkochten het in 1803 aan de Verenigde Staten als onderdeel van de Louisiana Purchase. Pelshandelaren waren de voornaamste kolonisten tot het midden van de jaren 1850, toen grondspeculanten arriveerden en Fort Randall aan de Missouri-rivier werd gesticht. In 1859 werden permanente nederzettingen gesticht in Vermillion en Yankton. Het Dakota Territory werd in 1861 gesticht, toen de geschatte kolonistenbevolking niet groter was dan 1.000 en de Siouxbevolking niet meer dan 25.000. Gedurende enkele jaren bleef de nederzetting beperkt tot het zuidoosten tussen de Big Sioux en de Missouri rivieren.
Bibliotheek van het Congres, Washington, D.C.
De aanhoudende oorlogen tussen de Sioux en de Amerikaanse regering begonnen in 1854 en eindigden in 1890 met het bloedbad bij Wounded Knee, een episode die de militaire verovering van de inheemse Amerikanen in de regio afsloot. De zoektocht naar goud in de Zwarte Heuvels in het begin van de jaren 1870 had duizenden kolonisten naar het westelijke deel van Dakota Territory getrokken. Ondanks het Tweede Verdrag van Fort Laramie (1868), dat de Sioux het exclusieve bezit garandeerde van het land ten westen van de Missouri Rivier, zwermden de mijnwerkers over het gebied. In de Sioux “overeenkomst” van 1877, dwong het Congres de Sioux groepen om hun aanspraak op de Zwarte Heuvels en het omliggende gebied op te geven. (De Sioux stammen spanden in 1887 een rechtszaak aan, die pas in 1980 definitief werd beslecht, toen het U.S. Supreme Court besliste dat de Zwarte Heuvels aan de Sioux toebehoorden en dat het afnemen van het land zonder compensatie onwettig was. Het Hof gaf de federale regering toestemming om de Sioux meer dan $100 miljoen te betalen voor het land. De stammen weigerden echter de schikking te aanvaarden, tenzij het Congres al het federale land in de Zwarte Heuvels, ten bedrage van 1,3 miljoen acres, zou teruggeven, welk land de Sioux beschouwen als deel van hun erfgoed en als hun fundamentele verdragsrecht. Aan het begin van de 21e eeuw hadden de Sioux nog steeds geen geldelijke schikking van de Amerikaanse regering geaccepteerd.)