Halen vrouwen met een hoog onderhoudsniveau betere vrienden aan de haak?

De uitdrukking “vrouw met een hoog onderhoudsniveau” verwijst terloops naar een vrouw die uitzonderlijk hoge eisen stelt aan zichzelf en haar datingpartner. Ze besteedt een buitensporige hoeveelheid tijd aan zichzelf. Ze maakt hoepel-springen lijken als een normaal onderdeel van dating, is voortdurend het maken van hun partners bewijzen hun waardigheid, hetzij door middel van displays van genegenheid, betrokkenheid of status – die zij al dan niet wederkerig. Volgens onderzoekers is “high maintenance” gewoon de hedendaagse term voor een goed afgestemde concurrentiestrategie om een partner met een hoge mate van partnerwaarde voor zich te winnen. Iedereen wil zijn kansen maximaliseren om de best mogelijke partner te krijgen, maar als je al het werk in aanmerking neemt, is het het dan waard om met een vrouw te daten die veel onderhoud vraagt?

“Ingrid Bergman- nu is ze weinig onderhoud.
-Lage onderhoud?
Er zijn twee soorten vrouwen: veel onderhoud en weinig onderhoud.
-En Ingrid Bergman is weinig onderhoud?
Een LM, zeker.
-Welke ben ik?
Jij bent de ergste soort. Je bent zeer onderhoudend, maar je denkt dat je weinig onderhoud hebt.”
***

De bovenstaande scène uit ‘When Harry Met Sally’ bracht het concept van de “zeer onderhoudende vrouw” in de dagelijkse gesprekken over liefde en daten. Hoewel ik denk dat Harry een beetje hard was tegen Sally, zijn we allemaal wel eens een vrouw tegengekomen die echt veel onderhoud vraagt. Zowat iedereen probeert zichzelf te “verfraaien” voor een dating partner; dit type vrouw kan perfectie eisen op één of meer van deze gebieden. Vrouwen met veel aandacht willen het gewoon “zoals zij het willen” en genoegen nemen met iets minder is gewoon onaanvaardbaar. Als je al het werk dat dit met zich meebrengt in overweging neemt, is het dan de moeite waard om met een veeleisende vrouw uit te gaan?

Waarom zijn sommige vrouwen zo veeleisend?

Onderzoekers die de aantrekkingskracht van partners bestuderen, hebben de film waarschijnlijk gezien en zeiden: “Natuurlijk! Dat is gewoon de evolutie aan het werk.” Onderhoudsgezindheid is de hedendaagse term voor een goed afgestemde concurrentiestrategie om een partner met een hoge mate van partnerwaarde voor zich te winnen. De evolutionaire theorie van partnerkeuze begint met het idee dat voortplantingssucces de basis is voor het kiezen van een partner. Iedereen wil zijn kansen op het krijgen van sterke gezonde nakomelingen maximaliseren. Mannen zouden daarom op zoek moeten gaan naar vrouwen die jong en aantrekkelijk zijn (omdat dat een teken van vruchtbaarheid is), terwijl vrouwen op zoek zouden moeten gaan naar mannen die vindingrijk zijn, een hoge status hebben en in staat zijn te blijven om het nageslacht groot te brengen. Deze zouden worden beschouwd als partners met een hoge mate van partnerwaarde. Gezien het risico dat vrouwen lopen bij het kiezen van een partner om kinderen mee te krijgen (hij kan bijvoorbeeld weggaan, ontrouw worden of er kunnen problemen ontstaan bij het verwekken of grootbrengen van kinderen), is het goed dat zij haar waarde kent en de partner met de hoogste status kiest die beschikbaar is.

Elk individu heeft een constellatie van deze eigenschappen die zich zou vertalen in een algemene partnerwaarde. Degenen die deze gewenste kenmerken bezitten, hebben een hogere partnerwaarde (een ’10’) dan degenen zonder (een ‘4’), en zouden dus kieskeuriger kunnen zijn in hun strategie om een partner te vinden. Natuurlijk, met een beperkte poel van partners, zou er binnen elke partij concurrentie ontstaan om de aandacht te trekken van partners met een hoge waarde, in het bijzonder voor diegenen die de felbegeerde kenmerken konden vertonen. Dus bijvoorbeeld, in de moderne tijd kunnen make-up, kledingkeuze, verandering van uiterlijk en/of flirten gezien worden als tactieken die vrouwen gebruiken in concurrentie met andere vrouwen om de aandacht van de man met de hoge status. Vrouwen met veel aandacht gebruiken gewoon alle mogelijke middelen om te winnen. Darwin noemde dit fenomeen intrasexuele selectie: concurrentie tussen leden van hetzelfde geslacht om toegang te krijgen tot leden van het andere geslacht voor paring. Tegenwoordig noemen we het vele dingen; de meeste kunnen hier niet worden herdrukt- maar het concept wordt meestal uitgebeeld in films waar hete meisjes elkaar saboteren omwille van de komedie terwijl de nerd wint. Dat is echt, toch?

Maar we hebben al een relatie. Wanneer draait het niet meer om mij, maar om haar?

In een eerdere blog hebben we besproken hoe beide partners verschillende retentiestrategieën gebruiken om hun partner bij zich te houden. Volgens de evolutietheorie draait het allemaal om jou, zelfs als het om haar gaat. Volgens deze theorie moet een vrouw niet alleen een partner krijgen, maar ook zorgen dat hij niet afdwaalt. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen (vooral jonge vrouwen) hun partner nauwlettend in de gaten houden: ze verbeteren hun uiterlijk, geven aan andere vrouwen door dat hun partner niet in de markt is, of gebruiken emotionele manipulatie om een partner dichtbij te houden. Het is mogelijk dat een vrouw die veel aandacht besteedt aan haar uiterlijk, er uren over doet om zich klaar te maken om haar partner te laten weten dat ze van grote waarde is (en het waard is om op te wachten), en om anderen te laten weten dat er niet met haar status geconcurreerd hoeft te worden. Ze vindt dat ze er op haar best uit moet zien om ervoor te zorgen dat haar man niet afdwaalt. En als haar partner net zo’n hoge waarde heeft, dan moet ze waarschijnlijk alle beschikbare middelen aanwenden om ervoor te zorgen dat hij niet vreemdgaat.

Is ze diep van binnen gewoon onzeker?

Velen willen graag denken dat vrouwen met veel aandacht gewoon onzekere kleine meisjes zijn die een empathische en toegewijde partner nodig hebben om weer een brug te slaan naar kwetsbaarheid (en een trainingsbroek in het openbaar), maar dat is misschien niet het geval. Vrouwen met veel aandacht voor hun eigenwaarde hebben misschien wel een uitzonderlijk hoog zelfbeeld, zelfs als dat gebaseerd is op oppervlakkige normen. Onderzoek naar niet-pathologische narcisten (diegenen die geen stoornis hebben maar waarschijnlijker degenen zijn die zonder reden opscheppen in een teamvergadering) stelt vast dat deze individuen een verhoogd niveau van eigenwaarde hebben – meer afgeleid van hun eigen perceptie van waarde dan van hun waargenomen sympathie van anderen. Ze zijn zich ook bewust van hoe ze overkomen en het kan ze gewoon niet schelen. Hun eigenbelang is belangrijker dan hun gemeenschapszin. Maar er is een voordeel: ze zijn ook minder geneigd om angstig of depressief te worden. Als je met haar uitgaat, weet dan dat ze misschien niet verandert, maar ze zal er ook niet depressief van worden. Een vrouw met veel onderhoud kan zich prima op haar gemak voelen met haar ongevoeligheid voor afspraakjes – zolang ze er maar een partner met een hoge waarde aan overhoudt.

Betekent dit dat vrouwen met veel onderhoud snobs zijn?

Misschien. Het hangt er ten dele van af hoe de vrouw zichzelf ziet ten opzichte van andere vrouwen (d.w.z. haar waargenomen partnerwaarde). Als een vrouw denkt dat zij over betere middelen beschikt en de concurrentiestrijd om een partner met dezelfde waarde kan winnen, dan zal zij geen genoegen nemen met iemand met een lagere partnerwaarde, zeker niet voor een langdurige relatie. Uit onderzoek blijkt zelfs dat zowel mannen als vrouwen over het algemeen een hogere minimumeis stellen aan kwaliteiten wanneer zij aan een langdurige relatie denken dan aan een relatie op korte termijn.

Moet ik een relatie met een vrouw met veel onderhoud vermijden?

Dat hangt ervan af – bent u een partner met een hoge mate van partnerwaarde? In de film wordt het als romantisch afgeschilderd, maar ’10’s’ en ‘4’s’ gaan zelden of nooit voor langere tijd met elkaar uit. Als je ongeduldig op je partner wacht terwijl ze haar make-up doet, of haar outfit weer aanpast, maar geen partner met een hoge status bent, is het mogelijk dat dit paar de tand des tijds niet zal doorstaan. Als je de partner bent met een hoge status, dan kunnen haar pogingen om je vast te houden ook mislukken.

Terwijl zowel mannen als vrouwen zoeken naar een evenwicht tussen de kwaliteiten van hun ideale partner, moet een potentiële partner op elke dimensie in een acceptabel minimumniveau vallen, anders komen ze niet in aanmerking. Degenen die zichzelf zien als iemand met een hoge mate van partnerwaarde zullen minder bereid zijn om compromissen te sluiten. Zie dit als de vriend van het andere geslacht waar je mee lacht maar waar je geen fysieke aantrekkingskracht voor voelt – het gaat gewoon niet gebeuren. Gezien de inzet, is het het beste om je partnerwaarde te kennen, en je best te doen om iemand te vinden die bij je past. Als je denkt dat je door je waarde aan de verkeerde kant van de datingpoel terechtkomt, is het verhogen van je eigen partnerwaarde misschien de beste manier om een partner met een hogere waarde te strikken.

Er blijft een vraag: Zijn vrouwen met veel aandacht vanuit evolutionair oogpunt goede moeders? Hoewel de theorie zegt dat voortplantingssucces het fundamentele doel is van elk paar, moeten de moderne tijd en het gezond verstand rekening houden met de lange termijn. Het mooiste meisje hebben dat volledig in zichzelf gekeerd is, kan in sommige situaties een voordeel zijn, maar drie onhandelbare (maar mooie) kinderen en een rommelig huis later mogelijk een nadeel. Men moet zich afvragen of een vrouw met een hoog onderhoudsniveau haar aandacht wel zal verleggen van de beste partner naar het beste gezinslid.

Buss, D. (1988). De evolutie van menselijke interasexuele competitie: Tactiek van het aantrekken van partners. Journal of Personality and Social Psychology (54)4 616-628.
Regan, P. (1998). Wat als je niet kunt krijgen wat je wilt? Willingness to compromise ideal mate selection standards as a function of sex, mate value, and relationship context. PSPB (24) 12, 1294-1303.
Buss, D. and Shackelford, T.K. (1997). Van waakzaamheid tot geweld: Mate retention tactics in married couples. Journal of Personality and Social Psychology (72)2 346-361.
Sedikides, C., Rudisch, E., Gregg, A., Kumashiro, M. and Rusbult, C (2004). Zijn normale narcisten psychologisch gezond?: Eigenwaarde doet ertoe. Tijdschrift voor Persoonlijkheids- en Sociale Psychologie, 87 (3), 400-416. DOI: 10.1037/0022-3514.87.3.400