Het kunsthart. Costs, risks, and benefits–an update

Zoals hierboven besproken, kunnen ongeveer 32.500 personen in de leeftijd van 55 tot 70 jaar met een hartziekte in het eindstadium elk jaar potentiële kandidaten voor het kunsthart zijn. Echter, voortdurende toepassing van een protocol dat geïnformeerde toestemming van de patiënt vereist, beperkt de groep tot 12.000 per jaar. Schattingen van de kosten van het kunsthart omvatten de kosten voor de chirurgische ingreep, het apparaat en de console, en het voortdurende medische toezicht. Deze schattingen lopen uiteen van een minimum van 100.000 dollar tot een maximum van 300.000 dollar per patiënt in het eerste jaar. Uitgaande van een vijfjarig overlevingspercentage van 51% en van initiële kosten van $ 100.000, zullen de totale programmakosten in het vijfde jaar naar verwachting $ 1,3 miljard bedragen voor een groep van 12.000 patiënten, en $ 3,8 miljard voor 32.500 patiënten. Deze geraamde kosten houden verband met de verwachte toename van de levensverwachting. Voor mensen die voorbestemd zijn om een hartaandoening te krijgen, is de verwachte gemiddelde toename ongeveer een half jaar. Ter vergelijking: harttransplantatiepatiënten die aan de chirurgische criteria voldoen maar geen nieuw hart krijgen, overleven niet langer dan zes maanden. In een tijdperk van beperkte middelen is het noodzakelijk dat zo’n potentieel dure innovatie als het kunsthart zorgvuldig wordt vergeleken met andere sociale en medische programma’s die zijn ontworpen om het leven te verlengen en de kwaliteit ervan te verbeteren. Een dergelijke vergelijking vereist een volledig begrip van de waarschijnlijke kosten en baten van het hulpmiddel. Een levensvatbaar kunsthart zou de huidige behandeling van hartziekten in het eindstadium ingrijpend veranderen. Meer patiënten zouden baat hebben bij deze therapie dan momenteel bij harttransplantaties het geval is, en de kosten van de verzorging van deze patiënten zouden aanzienlijk stijgen. De huidige stand van de ontwikkeling van het kunsthart biedt de mogelijkheid om gegevens te verzamelen over de prestaties van het kunsthart, klinische resultaten, de status van patiënten en de economische en sociale kosten. Deze kennisbasis zou van onschatbare waarde zijn voor toekomstige technologie-evaluaties en beleidsbeslissingen betreffende vergoeding door derden. Aangezien we in de toekomst te maken kunnen krijgen met een jaarlijkse investering van miljarden dollars, moeten gedetailleerde evaluaties van het kunsthart worden uitgevoerd.