Het pariëtale “oog”

Het pariëtale oog is een fotosensorisch orgaan dat verbonden is met het pijnappelorgaan en dat actief is bij het op gang brengen van de hormoonproductie (met inbegrip van de voortplanting) en de thermoregulatie. Het is gevoelig voor veranderingen in licht en donker, het vormt geen beelden, omdat het slechts een rudimentair netvlies en een lens heeft. Het is zichtbaar als een opalescente grijze vlek op de top van de kop van sommige hagedissen; ook wel aangeduid als “pijnappeloog” of “derde oog.”

Het pariëtale oog is de witte vlek op de top van de kop van de leguaan.

Het pariëtale oog van baardagamen past goed bij hun kleur.

Ondanks zijn gebruikelijke naam kan het pariëtale ‘oog’ niet zien (echte beelden onderscheiden) zoals hun ogen zien, maar dit is orgaan is een zeer goede reden waarom je ’s nachts geen wit licht kunt gebruiken om te verwarmen, en waarom ongetemde igs (en zelfs sommige tamme) uit je hand wegvluchten als je van bovenaf naar beneden duikt om ze uit hun verblijf te plukken, of waarom ze in de auto wegduiken als je onder viaducten doorrijdt, en waarom ze als een razende opvliegen als er een piepklein vogeltje of vliegtuigje, bijna te klein om met het blote oog waar te nemen, voorbij vliegt.

Veel skinken en agamiden, zoals blauwtongskinken en wateragamen, hebben dit “oog” ook. Mensen hebben er ook een, maar het onze heeft geen uitgang boven in de schedel (zie Circadian Rhythms and Your Biological Clock).

Journal Abstracts on Circadian Rhythm and Thermoregulation in Reptiles

Journal Abstracts on Parietal (Pineal) “Eye” Function in Reptiles