Het trieste verhaal achter het liedje ‘White Christmas’

Van dit liedje zeggen dat het iconisch is, is hetzelfde als zeggen dat de Grand Canyon een gat is. Het is het best verkochte kerstliedje aller tijden. Toch is deze weemoedige ballade van 54 woorden en 67 noten net zo’n onderdeel van de kerstvakantie als zuurstokken, kousen en vliegende rendieren.

Het liedje is White Christmas. Voor zo’n eenvoudig maar verbazingwekkend liedje is er zo’n achtergrondverhaal dat als je er eenmaal over gelezen hebt, je het liedje nooit meer op dezelfde manier zult horen. Sterker nog, tenzij je in het begin van de jaren veertig leefde, heb je het liedje nog nooit gehoord zoals het oorspronkelijk werd gedaan.

De eerste uitvoering van White Christmas door Bing Crosby vond plaats op eerste kerstdag 1941. Het was een zeer moeilijke kerst voor de Verenigde Staten omdat de Japanners slechts 18 dagen daarvoor Pearl Harbor hadden aangevallen.

Het nummer was zo’n hit dat Bing Crosby in 1942 de studio inging om het nummer op te nemen voor radio-uitzending en distributie. Hier is het ironische deel, de reden waarom hij het lied opnieuw moest opnemen was dat de originele opname van Kerstmis van 1941 verloren was gegaan of misschien was overgetaped.

Het lied werd zo populair dat de 1942 master-opname zo veel werd gebruikt dat het uiteindelijk ook versleten was. Crosby keerde terug naar de studio in 1947 en nam de versie op die de meesten van ons vandaag kennen.

Hier is nog wat ironie. Toen Crosby op tournee ging om de troepen overzee te vermaken, verzette hij zich hevig om het liedje niet uit te voeren als onderdeel van zijn set. Hij vond dat de tekst te veel heimwee zou opwekken bij degenen die overzee dienden. Toch drongen de mannen en vrouwen in uniform er bij hem op aan om White Christmas bij elk optreden te zingen. Het lied en de tekst waren een symbool van thuis geworden.

Maar wacht er is, nog meer, ironie over dit ongelooflijk eenvoudige lied. De componist van het lied, Irving Berlin, vierde niet eens Kerstmis. Berlin was een Joodse immigrant uit Rusland die eigenlijk nooit had gedacht dat het liedje meer zou worden dan een voorbijgaande rage. Berlin schreef het liedje voor een musical revue die uiteindelijk werd omgezet in de film Holiday Inn. Hij dacht dat een ander nummer uit die revue, Be Careful It’s My Heart, een grotere hit zou zijn voor Valentijnsdag.

Toch nog een triest stukje ironie rond White Christmas. Hoewel Berlin vanwege zijn geloof geen kerst vierde, had hij wel een traditie op eerste kerstdag. Elke kerst bezocht hij het graf van zijn zoon die op kerstdag 1928 overleed toen hij nog maar drie weken oud was.

Wie wist dat er zoveel droefheid schuilging in een liedje dat al zoveel kerstmissen de harten van zovelen heeft verwarmd. Zoals wijlen Paul Harvey zou zeggen, nu weet je de rest van het verhaal.