Hoe Nevada een staat werd
1/24/01 The Mail
Staatsvorming zonder staatsfuncties: Nevada Continued
Timothy Cooper, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. You need JavaScript enabled to view it
Een van de economische factoren die volgens Guy Roche, archivaris van de staat Nevada, van invloed waren op de oorspronkelijke toekenning van de territoriale status aan Nevada in 1861, was de ontdekking van de Comstock Lode in 1859. Hoewel dit niet de doorslaggevende factor was in het succesvolle streven van het gebied om drie jaar later de status van staat te verwerven, had het er wel een materiële invloed op omdat de territoriale status van Nevada rechtstreeks ten goede kwam aan de regering van de VS. Het zorgde er onder andere voor dat ” rijkdommen de Unie zouden helpen en niet de Confederatie. Bovendien beweert Roche dat de “federale regering veel van Nevada’s zilver en goud opkocht om haar munteenheid te ondersteunen” en natuurlijk gingen alle federale belastingen die werden geïnd rechtstreeks “naar de schatkist van de Unie.”
En interessant genoeg waren het de mijnexploitanten van Nevada zelf die in 1863 het initiatief namen voor de status van Nevada als staat, op een moment dat de economie van Nevada relatief robuust was. Het voornaamste motief van de mijnwerkers was in de eerste plaats economisch. In de hoop een vertegenwoordiging in het Congres te krijgen om een voorgestelde federale belasting op minerale afzettingen uit de westelijke gebieden te kunnen verwerpen, drongen zij aan op de rechten van de staten. En de timing paste goed bij de vrees van president Lincoln zelf om de komende presidentsverkiezingen te verliezen en zijn vurige hoop om het 13de Amendement aan te nemen, dat uiteraard de slavernij verbood. (Hij dacht dat hij twee extra senatoriale stemmen nodig had om het amendement erdoor te krijgen; ironisch genoeg bleek dat niet het geval te zijn.)
In 1864 verleende het Congres Nevada inderdaad de status van staat. Maar in datzelfde jaar begon een recessie in de hele staat. Ironisch genoeg waren het de mijnwerkers zelf die het jaar daarvoor een voorstel voor een belasting op de bruto-opbrengst van de mijnen hadden verworpen, waarmee de financiële crisis in de staat voorkomen had kunnen worden. Als gevolg van de economische neergang namen de mijnwerkers in plaats daarvan een “netto-opbrengst”-belasting aan, die helaas niet voldoende inkomsten opleverde om de crisis te bezweren. Nevada gaf vervolgens obligaties uit om de economie te ondersteunen, die door Californische bankiers tegen exorbitante rentetarieven werden opgepikt. Maar tegen het einde van de jaren 1860 had de “Big Bonanza” toegeslagen — aangewakkerd door goud- en zilvervondsten in Nevada’s zuidwestelijke woestijn en de komst van de Transcontinentale Railroad. (Zilver zou spoedig de plaats van goud innemen als Nevada’s belangrijkste economische motor, en het werd bekend als “De Zilverstaat”). In 1869 was ook de vee- en schapenteelt een van de belangrijkste economische sectoren van de staat geworden. In de loop van de volgende zeven jaar stroomde het “geld binnen”, aldus historicus Drakes, en in 1875 kon Nevada zijn Californische obligaties “afbetalen”.