Hoe werken kegeltjes en staafjes? Anatomie van het oog 101
Onze ogen zijn complexe lichaamssystemen die in staat zijn ongelofelijke hoeveelheden details waar te nemen, waardoor we een breed scala aan voorwerpen zowel dichtbij als veraf kunnen zien.
Het oog bestaat uit een netwerk van vaten, spieren en zenuwen, maar welke delen van het oog zorgen er eigenlijk voor dat je het voorwerp ziet waar je naar kijkt?
En de kegel en de staaf.
Om meer te weten te komen over kegeltjes en staafjes, moeten we inzoomen op een van de belangrijkste onderdelen van het oog, het netvlies.
Kegeltjes en staafjes zijn twee soorten fotoreceptoren binnen het netvlies. Dit betekent dat ze verantwoordelijk zijn voor het ontvangen van signalen (of beelden), het verwerken ervan, en het verzenden ervan naar de hersenen.
De kegel en de staaf dienen verschillende doelen om naar hetzelfde doel toe te werken: u helpen te zien!
Rods helpen uw perifere gezichtsvermogen en helpen u te zien bij weinig licht
De staaf is verantwoordelijk voor uw vermogen om te zien bij weinig licht, of scotopisch zicht.
De staaf is gevoeliger dan de kegel. Dit is de reden waarom u nog steeds in staat bent om vormen en sommige voorwerpen waar te nemen, zelfs bij weinig of helemaal geen licht.
Het kost uw ogen tijd om zich aan te passen van een goed verlichte kamer naar een donkere kamer, of als u ’s nachts buiten bent. Dat komt omdat de staaf meestal ongeveer 30 minuten nodig heeft om zich volledig aan de afwezigheid van licht aan te passen.
Naast het feit dat de staaf de receptor is waarmee u in het donker kunt zien, is de staaf ook de betere bewegingssensor, omdat deze van nature gevoeliger is en meer afzonderlijke receptoren heeft dan de kegel.
Dit bewegingsgevoel is het sterkst in het perifere gezichtsveld, omdat daar de staafjes zijn geplaatst.
Kegeltjes zorgen ervoor dat u kleur ziet
De kegeltjes bestaan uit drie verschillende soorten receptoren waarmee u kleur kunt zien.
Deze drie verschillende receptoren worden toepasselijk de kegeltjes met korte, middellange en lange golflengte genoemd. Dit verschil in grootte staat voor de gevoeligheid van elke receptor voor licht.
Het belangrijkste verschil tussen de kegel en de staaf is dat de kegel lichtgevoeliger is dan de staaf, en de kegel heeft veel meer licht nodig om binnen te komen om signalen naar de hersenen te kunnen sturen.
Dit is de reden dat u bij weinig licht geen kleuren kunt onderscheiden.
Omdat de kegeltjes veel licht nodig hebben om signalen te kunnen verzenden, zijn de kegeltjes in de eerste plaats verantwoordelijk voor uw gezichtsscherpte (uw vermogen om voorwerpen in fijne details te zien). Defecte kegeltjes stellen u niet in staat op een bepaald voorwerp scherp te stellen of de kleur ervan correct waar te nemen, als ze dat al doen.
Zoals u ziet, zijn de staaf en de kegel zeer belangrijk voor uw vermogen om voorwerpen om u heen te zien.
De staaf ziet het lichtniveau om u heen, en de kegel ziet de kleuren en de scherpte van de voorwerpen, maar samen vormen ze de basis van ons normale dagelijkse gezichtsvermogen.
De volgende keer dat je je weg probeert te vinden in een donkere kamer, of je probeert te concentreren op die puzzel voor je, bedank dan je staafjes en je kegeltjes voor het mogelijk maken van dit alles!
