Hoeveel van de communicatie is echt non-verbaal?

Als je snel onderzoekt welk percentage van de communicatie non-verbaal is, kom je steeds weer hetzelfde getal tegen: 93%. Volgens veel bronnen, waaronder de New York Times, is slechts 7% van de communicatie van een spreker verbaal. Er is maar één probleem met dit getal: het is een totale miskenning van de werkelijke wetenschap! Als u zich afvraagt hoeveel van de communicatie non-verbaal is, dan is het antwoord in werkelijkheid niet zo eenvoudig. Hier zijn de vaak verkeerd weergegeven feiten.

Ontkrachting van “de 7%-regel”

Eerst iets: laten we het grote misverstand doornemen dat bekend staat als “de 7%-regel” en dat al tientallen jaren de ronde doet.

In een artikel uit 2011 legt de gerespecteerde wetenschapsauteur Philip Yaffe uit wat de oorsprong is van de mythe dat 7% van de communicatie verbaal is, terwijl 93% non-verbaal is. Het adagium begon met een misverstand over onderzoek dat in de jaren zestig werd uitgevoerd door professor Albert Mehrabian en zijn collega’s aan de UCLA.

“Toen de resultaten in 1967 in vaktijdschriften werden gepubliceerd, werden ze in verkorte vorm op grote schaal verspreid over de massamedia,” legt Yaffe uit. “Omdat de cijfers zo gemakkelijk te onthouden waren, vergaten de meeste mensen wat ze werkelijk betekenden. Zo ontstond de mythe dat communicatie slechts voor 7% verbaal en 93% non-verbaal is. En daar hebben we sindsdien last van.”

Het oorspronkelijke onderzoek van Dr. Mehrabian bestond uit twee studies die gebundeld waren in één onderzoekspaper. In het artikel wordt besproken hoeveel van de communicatie non-verbaal is, met name wanneer mensen luisteren naar slechts één woord dat door een spreker wordt uitgesproken.

Studie #1: Het woord “misschien” op drie manieren uitgesproken

In de eerste van de twee studies van Dr. Mehrabian luisterden deelnemers naar een opname van de stem van een vrouw die het woord “misschien” op drie manieren uitsprak. De drie klanken waren voorkeur, neutraliteit en afkeer. Tegelijkertijd keken de proefpersonen naar foto’s van het gezicht van de vrouw die deze drie emoties uitdrukten. Vervolgens vroegen de onderzoekers de mensen te raden welke emoties ze konden horen in de opgenomen stem, konden zien op de foto’s, en vervolgens konden zien en horen samen.

Het resultaat was dat mensen de emoties 50% vaker correct identificeerden op basis van de foto’s dan op basis van de stem.

Studie #2: Verschillende Woorden Op Drie Manieren Uitgesproken

In de tweede studie lieten de onderzoekers negen verschillende opgenomen woorden horen aan mensen in groepjes van drie. Drie van de woorden drukten “sympathie” uit (schat, liefje, bedankt). Drie woorden drukten “neutraliteit” uit (misschien, echt, oh). De laatste drie woorden waren afwijzend (niet doen, bruut, verschrikkelijk).

Wanneer de luisteraars raadden welke emoties de spreker overbracht, concludeerden de onderzoekers dat de toon van de stem hen meer beïnvloedde dan de woorden zelf.

Het probleem met “de 7% regel”

Ten slotte, toen Dr. Mehrabian deze twee studies combineerde, verwerkte hij ze in één statistiek over welk percentage van de communicatie non-verbaal is. Hij zei dat 7% van de informatie uit het woord zelf kwam, terwijl 93% van de informatie non-verbaal was. Tot die non-verbale component behoorde lichaamstaal (55%) en de toon van de stem (38%).

Het probleem is dat deze getallen alleen relevant zijn als de spreker slechts één woord zegt. En dan nog is het alleen relevant in een gecontroleerde onderzoekssetting. Bovendien omvatte het onderzoek zelf slechts 37 proefpersonen, allen vrouwelijke psychologiestudenten aan de universiteit. Die groep is noch groot, noch divers genoeg voor een sluitende wetenschap.

In werkelijkheid wordt het een stuk gecompliceerder als mensen zinnen gaan samenstellen, speeches, presentaties, en andere communicatie die in onze dagelijkse ervaring voorkomt. Zoals Timothy Hegstrom schreef in een artikel uit 1979, geeft Mehrabian’s formule “de indruk dat er meer bekend is over de relatieve bijdragen van de verschillende communicatiekanalen dan in feite bekend is. Het is misleidend om dit te gebruiken.”

Daar komt nog bij dat Mehrabian zelf een toelichting op zijn studie publiceerde nadat de statistiek viraal was gegaan.

“Let wel,” schreef Dr. Mehrabian, “dat deze en andere vergelijkingen met betrekking tot het relatieve belang van verbale en non-verbale boodschappen zijn afgeleid van experimenten die zich bezighielden met communicatie van gevoelens en attitudes (d.w.z. sympathieën/afkeer). Tenzij een communicator het heeft over zijn gevoelens of attitudes, zijn deze vergelijkingen niet toepasbaar.”

Als je deze mythe doordenkt met deze informatie, lijkt het een kwestie van gezond verstand, nietwaar? Zodra je verder gaat dan een enkel woord, worden de woorden een stuk belangrijker. Probeer maar eens zonder ze te communiceren, en je zult snel ontdekken hoe moeilijk het is om te communiceren via non-verbale technieken alleen. Toch is deze misinformatie zo wijdverbreid dat in 2007 slechts 5% van de zogenaamd gezaghebbende websites daadwerkelijk op deze misvatting wees.

Geen enkel getal beschrijft de hoeveelheid communicatie die non-verbaal is

Hoewel veel minder vaak geciteerd, is er een andere onderzoeker die dit probeerde uit te zoeken. Zijn naam was Ray Birdwistell, en hij was de grondlegger van de kinesica, een gebied van studie dat zich bezighoudt met menselijke beweging. Birdwistell geloofde dat tussen 60% en 70% van de menselijke communicatie non-verbaal is.

Hoe overtuigend het ook moge zijn, Birdwistells werk heeft nooit veel weerklank gevonden in de wetenschappelijke gemeenschap. Wetenschappers hebben hem slechts sporadisch geciteerd, en tientallen jaren onderzoek hebben zijn overtuiging niet op een systematische manier kunnen bevestigen. Sommige vakgenoten hebben hem vrij streng bekritiseerd en schreven: “Birdwhistells werk bevat grote gebreken, en het oordeel van andere onderzoekers die hebben geprobeerd zijn kinesische theorieën verder te ontwikkelen, is vernietigend geweest.”

Het komt erop neer dat er hoogstwaarschijnlijk niet één getal is dat de hoeveelheid communicatie beschrijft die non-verbaal is.

Dus, hoeveel van de communicatie is non-verbaal, echt?

Ondanks deze punten, is het voor de meeste mensen, inclusief wetenschappers, duidelijk dat non-verbale communicatie een groot deel van ons leven uitmaakt. Voor een betrouwbaar begrip van non-verbale communicatie en de waarde ervan, kun je dieper kijken in studies die de impact aantonen van dingen communiceren met behulp van lichaamstaal.

Gesturing en lichaamstaal

Enkele van de coolste bevindingen die we hebben opgegraven hebben betrekking op het onderwijs. Volgens verschillende studies die in dat artikel worden besproken, leren zowel kinderen als volwassenen beter van leraren die gebaren gebruiken. Deze studies zijn specifiek gericht op wiskunde en het leren van vreemde talen, waar het gemakkelijk is om eenvoudige gebaren te gebruiken om mensen te helpen onbekende woorden en concepten te onthouden. Ongeacht hun leeftijd presteren leerlingen die met gebaren les krijgen beter op toetsen en ontwikkelen ze over het algemeen een beter begrip van de stof die ze leren.

Een onderzoek naar TED-sprekers, bekeken door honderden vrijwilligers, toonde aan dat mensen meer geïnteresseerd zijn in sprekers die gebaren gebruiken. Dit komt deels doordat het zien van meer fysieke beweging mensen helpt langer op te letten. Uit onderzoek blijkt ook dat je door meer gebaren te gebruiken “warmer, aangenamer en energieker” overkomt.

In 2007 ontdekten onderzoekers dat mensen je stem veel beter herkennen als ze ook je gebaren kunnen zien. Dit is nog een andere bevinding die het belang van visuele signalen, met name lichaamstaal, in communicatie ondersteunt.

Als een interessante bonus kan het gebruik van non-verbale communicatie u, de spreker, ook helpen uw werk beter te doen. Onderzoek heeft uitgewezen dat gebaren tijdens het uitleggen van dingen “je cognitieve lading verlicht” en je helpt problemen te doordenken terwijl je praat. Natuurlijk, als je je meer op je gemak voelt tijdens het communiceren, zal je communicatie waarschijnlijk effectiever zijn. Dat is dus een andere rol die non-verbale communicatie speelt, waarvan de meeste mensen zich niet bewust zijn.

Professionals kunnen deze informatie toepassen om betere webinars, verkooppraatjes, webcasts en ander voorlichtings- of educatief materiaal te maken. Door de bewuste keuze te maken om met je handen te praten, kun je andere mensen onderwijzen en informeren.

Gezichtsuitdrukkingen

Gezichtsuitdrukkingen zijn een belangrijke vorm van non-verbale communicatie, en veel onderzoekers hebben ze bestudeerd. Wanneer zijn gezichtsuitdrukkingen het belangrijkst in de communicatie?

Volgens een aantal recente en overtuigende onderzoeken zijn er bepaalde situaties waarin mensen het vaakst gezichtsuitdrukkingen gebruiken om dingen over te brengen die mensen met hun woorden misschien niet kunnen bevatten. Een van die situaties is empathie. We willen dat mensen weten wanneer we met hen meeleven, en we vertrouwen heel vaak op non-verbale communicatie – met name gezichtsuitdrukkingen – om aan te geven wanneer we “meevoelen” met andere mensen.

Ook spelen gezichtsuitdrukkingen een belangrijke rol bij onze beslissingen over wie te vertrouwen. Er zijn talloze studies die dit fenomeen beschrijven. In een van de interessantere onderzoeken werd samenwerking onderzocht aan de hand van speltheorie. In de studie ontdekten onderzoekers dat gezichtsuitdrukkingen een groot verschil maken in de beslissing van mensen om samen te werken of “een team te vormen” met anderen. De bereidheid om samen te werken is een van de belangrijkste indicatoren van vertrouwen. Dit artikel is een goed referentiepunt voor de rol van gezichtsuitdrukkingen in non-verbale communicatie.

Tone of Voice

Gelijk aan gezichtsuitdrukkingen, blijkt uit een groot aantal onderzoeken welke rol je stemtoon speelt. De toon van de stem beïnvloedt de perceptie van beleefdheid en stemmingen, waaronder boosheid.

In een zeer intrigerende studie keken onderzoekers naar de toon van de stem van chirurgen die dagelijks patiënten zien. Zij ontdekten dat chirurgen die in het verleden te maken hadden gehad met wanpraktijken, een heel andere toon aansloegen dan chirurgen die niet te maken hadden gehad met wanpraktijken.

Wetenschappelijk onderbouwde non-verbale communicatietechnieken

U bent er nu waarschijnlijk wel van overtuigd dat non-verbale communicatie belangrijk is. Maar welke technieken zijn nu praktisch gezien het meest bruikbaar in zakelijke en sociale omgevingen?

Er is ook enige wetenschap die u daarbij kan helpen. Hier zijn een paar van de meest effectieve non-verbale communicatietechnieken die u kunt gebruiken om uw eigen communicatievaardigheden aan te vullen, naast uw woorden:

Glimlach, glimlach, glimlach

Als er iets is dat bijna altijd een goed idee is, dan is het wel glimlachen. Echt waar. Het blijkt dat er veel waarheid zit in het gezegde: “Je bent nooit helemaal gekleed zonder een glimlach.” In een onderzoek uit 2011 ontdekten Schotse wetenschappers dat zowel mannen als vrouwen zich meer aangetrokken voelen tot mensen die glimlachen. Oogcontact dat gepaard ging met de glimlach was ook een grote bonus. Er zijn ook aanwijzingen dat mensen je authentieker vinden als je langzaam glimlacht.

Ben niet bang om met je handen te praten en te denken

Zoals we hierboven al uitvoerig hebben besproken, zijn gebaren geweldig om je punt over te brengen. Bovendien kan het gebruik van gebaren als spreker je ook helpen je eigen punten te overdenken. Het verlicht de “cognitieve belasting” die gepaard gaat met spreken, en maakt je dus een natuurlijker en meer ontspannen spreker.

Onderzoekers hebben ook ontdekt dat je met gebaren sympathieker, gedenkwaardiger en interessanter over kunt komen. Gebruik dat in uw voordeel! Of je nu iemand één-op-één ontmoet of een openbare toespraak houdt, er is geen nadeel aan gebaren. Het enige wat het doet is uw energie aanstekelijker maken en uw niveau van charisma verhogen.

Vermijd het samenknijpen van uw lippen

Ingetrokken lippen zijn een van de meest duidelijke non-verbale signalen van verdriet. Je hebt dit wel eens gezien bij politici of publieke figuren die zich in de ongemakkelijke positie bevinden dat ze zich moeten verontschuldigen of corrigeren. Het is bijna alsof hun lippen in hun gezicht verdwijnen. Het is niet iets wat mensen bewust doen – dus als je je bewust bent van de neiging om dit te doen, kun je rustiger overkomen in een moeilijke situatie.

Let op de non-verbale signalen van anderen

Non-verbale communicatie is geen eenrichtingsverkeer: het is even belangrijk voor de spreker als voor de luisteraar. We weten bijvoorbeeld dat leraren effectiever zijn als ze aandacht besteden aan de lichaamstaal van leerlingen.

Dus u kunt non-verbale communicatie niet alleen gebruiken om uw punt over te brengen, maar ook om een betere luisteraar te worden. Als u zich bewust blijft van de non-verbale signalen van anderen, kunt u beter inschatten wat mensen nodig hebben, begrijpen waar ze vandaan komen en sterkere banden smeden.

Gebruik uw woorden – en ook uw gezicht, handen en toon

Bottom line: Hoewel er geen sluitend percentage is van het aandeel van non-verbale communicatie, is er geen twijfel over dat non-verbale signalen belangrijk zijn. Woorden zijn slechts een van de vele “talen” die we spreken.

Als je eenmaal ziet hoe al deze andere vormen van communicatie een rol spelen, kun je beginnen met het creëren van een robuustere stijl van communiceren. Je kunt jezelf meer relateerbaar en sympathiek maken, en je kunt ook andere mensen beter “lezen”. Probeer het eens tijdens uw volgende videogesprek.