Huis van Hannover

Hertogen en keurvorsten van Brunswijk-LüneburgEdit

George, hertog van Brunswijk-Lüneburg, wordt beschouwd als het eerste lid van het Huis van Hannover. Toen het hertogdom Brunswijk-Lüneburg in 1635 werd opgedeeld, erfde George het vorstendom Calenberg en verhuisde hij zijn residentie naar Hannover. Zijn zoon, Christian Louis, erfde het vorstendom Lüneburg van George’s broer. Calenberg en Lüneburg werden vervolgens gedeeld door de zonen van George, totdat zij in 1705 werden verenigd onder zijn kleinzoon, ook George geheten, die later George I van Groot-Brittannië werd. Allen voerden de titel hertog van Brunswijk-Lüneburg. George stierf in 1641 en werd opgevolgd door:

• Christian Louis, 1e zoon van hertog George, prins van Calenberg (1641-1648) en prins van Lüneburg (1648-1665). Hij deed afstand van Calenburg toen hij prins van Lüneburg werd.
• George William, 2e zoon van hertog George, prins van Calenberg (1648-1665) en prins van Lüneburg (1665-1705). Hij deed afstand van Calenburg toen hij prins van Lüneburg werd bij de dood van zijn broer, Christian Louis.
• John Frederick, 3e zoon van hertog George, prins van Calenberg (1665-1679).
• Ernest Augustus, 4e zoon van hertog George, prins van Calenberg (1679-1698). Hij werd Prins van Calenberg bij de dood van zijn broer John Frederick. Hij werd in 1692 tot keurvorst van het Heilige Roomse Rijk verheven. De echtgenote van Ernest Augustus, Sophia van de Palts, werd erfgename van de troon van Engeland verklaard door de “Act of Settlement” van 1701, die bepaalde dat rooms-katholieken geen toegang tot de troon konden krijgen. Sophia was op dat moment de oudste in aanmerking komende protestantse afstammeling van Jacobus I van Engeland.
• George Louis, zoon van hertog Ernest Augustus en Sophia, werd keurvorst en prins van Calenberg in 1698 en prins van Lüneburg toen zijn oom George William in 1705 overleed. Hij erfde de aanspraak van zijn moeder op de troon van Groot-Brittannië toen zij in 1714 overleed.

Monarchen van Groot-Brittannië, Ierland en HannoverEdit

George Lodewijk werd in 1714 als George I de eerste Britse vorst van het Huis Hannover.:13 De dynastie leverde zes Britse vorsten:

Van de koninkrijken van Groot-Brittannië en Ierland:

• George I (r. 1714-1727) (Georg Ludwig = George Louis)
• George II (r. 1727-1760) (Georg August = George Augustus)
• George III (r. 1760-1801)

Van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland:

• George III (r. 1801-1820)
• George IV (r. 1820-1830)
• Van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland:
  • George III (r. 1801-1820)
  • George IV (r. 1820-1830)
  • Willem IV (r. 1830-1837)
  • Victoria (r. 1837-1901).

  George I, George II, en George III waren ook keurvorsten en hertogen van Brunswijk-Lüneburg, informeel, keurvorsten van Hannover (vgl. personele unie). Vanaf 1814, toen Hannover een koninkrijk werd, was de Britse vorst ook koning van Hannover.

  • Wapens van de Hannoveraanse koningen van het Verenigd Koninkrijk (1816-1837)

  • George I (1714-1727)

  • George II (1727-1760)

  • George III (1760-1820)

  • George IV (1820-1830)

  • William IV (1830-1837)

  • Victoria (1837-1901)

  In 1837, kwam met de dood van Willem IV een einde aan de personele unie van de tronen van het Verenigd Koninkrijk en Hannover. De opvolging van de Hannoveraanse troon werd geregeld door het semi-Salische recht (agnatisch-cognatisch), dat voorrang gaf aan alle mannelijke lijnen boven de vrouwelijke, zodat de troon niet overging op koningin Victoria, maar op haar oom, de hertog van Cumberland.:13,14 In 1901, toen koningin Victoria, de laatste Britse monarch van het Huis Hannover, overleed, werd haar zoon en erfgenaam Edward VII de eerste Britse monarch van het Huis Saksen-Coburg en Gotha, waarbij Edward zijn familienaam ontleende aan die van zijn vader, prins Albert van Saksen-Coburg-Gotha.:14

  Koningen van Hannover na het uiteenvallen van de personele unieEdit

  Na de dood van Willem IV in 1837, zetten de volgende koningen van Hannover de dynastie voort:

  • Ernest Augustus, koning van Hannover (r. 1837-1851)
  • George V (r. 1851-1866, afgezet)

  • Wapenschild van het Koninkrijk van Hannover 1837

  • Ernest Augustus, Koning van Hannover (1837-1851)

  • Koning George V van Hannover (1851-1866)

  Het Koninkrijk Hannover kwam tot een einde in 1866 toen het werd geannexeerd door het Koninkrijk Pruisen en de koning van Hannover (en hertog van Cumberland) gedwongen werd in ballingschap te gaan in Oostenrijk. De breuk van 1866 tussen het Huis van Hannover en het Huis van Hohenzollern werd pas beslecht door het huwelijk in 1913 van Prinses Viktoria Luise van Pruisen met Ernest Augustus, Hertog van Brunswijk, de kleinzoon van de laatste koning.

  Prins-bisschoppen van OsnabrückEdit

  Aan het einde van de Dertigjarige Oorlog werd bij de Vrede van Westfalen (1648) het prins-bisdom Osnabrück afwisselend toegekend aan een katholieke bisschop en aan een cadettentak van Brunswijk-Lüneburg. Omdat het verdrag cadetten voorrang gaf boven erfgenamen en regerende vorsten, werd Osnabrück een vorm van appanage (bij toerbeurt) van het Huis Hannover.

  • Ernest Augustus, keurvorst van Brunswijk-Lüneburg (r. 1662-1698), vierde zoon van George, hertog van Brunswijk-Lüneburg
  • Ernest Augustus, hertog van York en Albany (r. 1715-1728), zesde zoon van Ernest Augustus, keurvorst van Brunswijk-Lüneburg
  • Prins Frederik, hertog van York en Albany (r. 1764-1802), tweede zoon van George III

  Osnabrück werd in 1803 tot Hannover bemiddeld.

  Hertogen van BrunswijkEdit

  In 1884 stierf de oudste tak van het Huis Welf uit. Bij semi-Salische wet zou het Huis Hannover zijn toegetreden tot het hertogdom Brunswijk, maar er was sterke Pruisische druk uitgeoefend tegen de opvolging van George V van Hannover of zijn zoon, de hertog van Cumberland, in een lidstaat van het Duitse Rijk, althans zonder strenge voorwaarden, waaronder het zweren bij de Duitse grondwet. Bij wet van 1879 stelde het hertogdom Brunswijk een tijdelijke regentenraad in om bij de dood van de hertog de macht over te nemen en zo nodig een regent te benoemen.

  De hertog van Cumberland riep zichzelf bij de dood van de hertog uit tot hertog van Brunswijk, waarna langdurige onderhandelingen volgden, die echter nooit tot een oplossing kwamen. Prins Albert van Pruisen werd tot regent benoemd; na zijn dood in 1906 werd hij opgevolgd door hertog Jan Albert van Mecklenburg. De oudste zoon van de hertog van Cumberland kwam in 1912 bij een auto-ongeluk om het leven; de vader deed afstand van Brunswijk ten gunste van zijn jongere zoon Ernest Augustus, die nog datzelfde jaar met de keizerlijke dochter Victoria Louise trouwde, trouw zwoer aan het Duitse Rijk en in november 1913 de troon van het hertogdom mocht bestijgen. Hij was generaal-majoor tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar werd in 1918 omvergeworpen als hertog van Brunswijk. Ook zijn vader werd in 1919 zijn Britse titels ontnomen, wegens “het dragen van wapens tegen Groot-Brittannië”.

  Na zijn vertrek uit het Brunswijk paleis verhuisde de hertog met zijn gezin terug naar hun ballingsoord kasteel Cumberland in Gmunden, Oostenrijk, maar in 1924 kreeg hij kasteel Blankenburg en enkele andere landgoederen in een schikking met de Vrijstaat Brunswijk, en verhuisde daar in 1930 naar toe. Enkele dagen voordat Blankenburg eind 1945 door Britse en Amerikaanse troepen aan het Rode Leger werd overgedragen en deel ging uitmaken van Oost-Duitsland, kon de familie op bevel van koning George VI snel met al hun meubilair verhuizen naar kasteel Marienburg (Hannover), vervoerd door vrachtwagens van het Britse leger. Hertog Ernest Augustus overleed op kasteel Marienburg in 1953. Zijn paleis Herrenhausen in Hannover was tijdens de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. Zijn oudste zoon, prins Ernest Augustus, verkocht in 1961 zijn resterende bezittingen in Herrenhausen, maar behield het nabijgelegen vorstenhuis, een klein paleis dat in 1720 door George I voor zijn dochter Anna Louise was gebouwd. Het is nu het privé-huis van zijn kleinzoon Ernest Augustus, samen met kasteel Marienburg.

  • Slot Wolfenbüttel

  EisersEdit

  

  Vlag van het Huis van Hannover

  De latere hoofden van het Huis van Hannover zijn geweest:

  • George V (1866-1878)
  • Ernest Augustus, kroonprins van Hannover, 3e hertog van Cumberland en Teviotdale (1878-1923)
  • Ernest Augustus, Hertog van Brunswijk (1923-1953), zoon van de vorige
  • Ernest Augustus, Prins van Hannover (1953-1987)
  • Ernest Augustus, Prins van Hannover (1987-heden)
    • Ernest Augustus, erfprins van Hannover (troonopvolger)

  De familie verbleef sinds 1866 in Oostenrijk en kreeg dus naast hun Duitse en Britse ook de Oostenrijkse nationaliteit. Aangezien de latere koning Ernest Augustus in 1799 door zijn vader George III tot hertog van Cumberland en Teviotdale en graaf van Armagh was benoemd, werden deze Britse adeldom door zijn nakomelingen geërfd. In 1914 werd de titel Prins van Groot-Brittannië en Ierland door koning George V aan de leden van het huis verleend. Deze adellijke graden en titels werden echter geschorst door de Titles Deprivation Act van 1917. De titel Koninklijke Prins van Groot-Brittannië en Ierland was echter in 1914, samen met de Duitse titels, in de Duitse paspoorten van de familie opgenomen. Na de Duitse Revolutie van 1918-19, met de afschaffing van de adellijke privileges, werden titels officieel deel van de achternaam. Vreemd genoeg maakt de titel van de Britse prins in hun Duitse paspoorten nog steeds deel uit van de achternaam van de familie, terwijl hij in hun Britse documenten niet meer wordt vermeld.

  Op 29 augustus 1931 verklaarde Ernest Augustus, hertog van Brunswijk, als hoofd van het Huis Hannover, de formele hervatting, voor zichzelf en zijn dynastieke nakomelingen, van het gebruik van zijn vroegere Britse prinselijke titel als een secundaire titel van pretentie, welke stijl, “Koninklijke Prins van Groot-Brittannië en Ierland”, zijn kleinzoon, het huidige hoofd van het huis, ook Ernest Augustus genaamd, blijft claimen. Hij heeft het recht om op grond van de Titles Deprivation Act 1917 een verzoekschrift in te dienen voor het herstel van de geschorste Britse adelstand van zijn voorouders, Duke of Cumberland and Teviotdale en Earl of Armagh, maar hij heeft dat niet gedaan. Zijn vader, een andere Ernest Augustus, heeft echter na de Tweede Wereldoorlog met succes de Britse nationaliteit opgeëist op grond van een tot dan toe over het hoofd geziene (en sindsdien ingetrokken) bepaling van de Sophia Naturalization Act 1705. Volgens de beslissing van een rechtbank van het Hogerhuis dragen alle familieleden in het Verenigd Koninkrijk de achternaam Guelph en worden zij in hun documenten aangeduid als Koninklijke Hoogheden.

  Lijst van ledenEdit

  Main article: Lijst van leden van het Huis Hannover

  Patrilineaire afstammingEdit

  1. Oberto I, 912-975
  2. Oberto Obizzo, 940-1017
  3. Albert Azzo I, Markgraaf van Milaan, 970-1029
  4. Albert Azzo II, Markgraaf van Milaan, geb.
  5. Welf I, hertog van Beieren, 1037-1101
  6. Hendrik IX, hertog van Beieren, 1074-1126
  7. Hendrik X, hertog van Beieren, 1108-1139
  8. Hendrik de Leeuw, 1129-1195
  9. Willem van Winchester, Heer van Lunenburg, 1184-1213
  10. Otto I, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1204-1252
  11. Albert I, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1236-1279
  12. Albert II, Hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1268-1318
  13. Magnus de Vrome, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1304-1369
  14. Magnus II, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1328-1373
  15. Bernard I, Hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1362-1434
  16. Frederik II, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1408-1478
  17. Otto V, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1439-1471
  18. Heinrich, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1468-1532
  19. Ernest I, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1497-1546
  20. Willem, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1535-1592
  21. George, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1582-1641
  22. Willem, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1535-1592
  23. George, hertog van Brunswijk-Lüneburg, 1582-1641
  24. Ernest Augustus, keurvorst van Hannover, 1629-1698
  25. George I van Groot-Brittannië, 1660-1727
  26. George II van Groot-Brittannië, 1683-1760
  27. Frederick, prins van Wales, 1707-1751
  28. George III van het Verenigd Koninkrijk, 1738-1820
  29. Ernest Augustus, koning van Hannover, 1771-1851
  30. George V van Hannover, 1819-1878

  kroonprins van Hannover, 1845-1923

• Ernest Augustus, hertog van Brunswijk, 1887-1953
• Ernest Augustus, prins van Hannover, 1914-1987
• Ernst Augustus, prins van Hannover, geb. 1954
• Prins Ernest Augustus van Hannover, geb. 1983

• Het Leinpaleis in Hannover (Voormalige Koninklijke Residentie van het Koninkrijk Hannover)

• Paleis en tuinen van Herrenhausen in Hannover (ca. 1708)

• kasteel Marienburg (Hannover), huidige zetel van de prinsen van Hannover