Interpersoonlijke Communicatie

Interpersoonlijke communicatie is het proces van uitwisseling van informatie, ideeën, gevoelens en betekenis tussen twee of meer mensen via verbale en/of non-verbale methoden.

Het omvat vaak een persoonlijke uitwisseling van boodschappen, die de vorm kan aannemen van een bepaalde stemtoon, mimiek, lichaamstaal en gebaren. Het niveau van iemands interpersoonlijke communicatievaardigheden wordt gemeten aan de hand van de effectiviteit van de betekenis die via de boodschap wordt overgebracht.

Binnen een zakelijke organisatie wordt interpersoonlijke communicatie vaak gebruikt voor gesprekken binnen de bedrijfskoeler, vergaderingen met klanten, functioneringsgesprekken met werknemers en projectbesprekingen. Maar natuurlijk maakt online conversatie tegenwoordig een groot deel uit van de interpersoonlijke ervaring van mensen.

Kernbegrippen

Communicatie vindt plaats wanneer twee of meer mensen die zich op dezelfde plaats bevinden, zich bewust zijn van elkaars aanwezigheid. De communicatie kan subtiel of onbedoeld zijn en hoeft niet noodzakelijkerwijs verbaal te zijn.

Hoewel communicatie niet bedoeld kan zijn, geven non-verbale methoden zoals lichaamshouding en gezichtsuitdrukking boodschappen door van de ene persoon naar de andere. Interpersoonlijke communicatie is grotendeels dyadisch van aard (tussen twee mensen), maar wordt vaak uitgebreid tot een kleine groep, zoals familie.

Interpersoonlijke communicatie betreft mensen die van elkaar afhankelijk zijn

Interpersoonlijke communicatie is de communicatie waarbij twee of meer mensen op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Het kan gaan om de uitwisseling tussen een leraar en zijn leerlingen, een echtpaar, een baas en een stagiair, enzovoort.

De mensen die bij de communicatie betrokken zijn, zijn van elkaar afhankelijk, wat betekent dat de actie van de ene persoon gevolgen heeft voor de andere persoon. Voorbeeld: De driftbui van een kind heeft gevolgen voor zijn ouders en broers en zussen.

Interpersoonlijke communicatie bepaalt in wezen een relatie

Interpersoonlijke communicatie is relationeel van aard; het vindt plaats in een relatie en de manier waarop we communiceren hangt af van het soort relatie dat we met de andere persoon hebben. Voorbeeld: Je zou je baas niet bij zijn bijnaam noemen, maar wel voor een broer of zus of een vriend.

Het soort communicatie kan variëren van relatief onpersoonlijk tot zeer persoonlijk. Voorbeeld: Je zou niet over je ex roddelen met je baas, maar wel met een vriend.

Elementen van interpersoonlijke communicatie

Bron-ontvanger

Bron verwijst naar de partij die berichten formuleert en verzendt, terwijl de ontvanger berichten ontvangt en begrijpt. De term bron-ontvanger benadrukt de dubbele rol van een persoon als bron en ontvanger.

Boodschappen

Om interpersoonlijke communicatie te laten bestaan, moeten boodschappen worden verzonden en ontvangen. Bij persoonlijke communicatie worden verbale en non-verbale boodschappen uitgewisseld via spraak, gezichtsuitdrukkingen, lichaamsbewegingen en gebaren. Bij online communicatie worden boodschappen overgebracht met woorden, emoticons, foto’s, video’s en audio’s.

Feedback

Feedback geeft informatie over de verzonden boodschappen. Bij persoonlijke communicatie zijn instemmende knikjes, glimlachen, verbaasde blikken, verwarring enzovoort feedback, die kan worden gevolgd terwijl we spreken. Bij online communicatie is de feedback vertraagd.

Kanaal

Kanaal verwijst naar het medium tussen bron en ontvanger waarlangs berichten worden overgebracht. Berichten worden via meerdere kanalen overgebracht. In face-to-face communicatie bijvoorbeeld, worden boodschappen overgebracht door middel van zowel stem als gebaren.

Ruis

Ruis verwijst naar elke interferentie waarmee men te maken krijgt tijdens het ontvangen van een bericht. Dit kan fysiek, fysiologisch, psychologisch of semantisch zijn. Ruis kan niet volledig worden geëlimineerd, maar wel worden verminderd.

Context

Elke communicatie vindt plaats binnen een context. Context verwijst naar een omgeving die de vormen en inhoud van communicatie beïnvloedt.

Typen interpersoonlijke communicatie

In brede zin wordt interpersoonlijke communicatie ingedeeld in twee typen.

Verbal communicatie

Verbal communicatie omvat de uitwisseling die met gesproken woorden plaatsvindt. Dit omvat wat we zeggen en hoe.

Volgens Albert Mehrabian vormen woorden (wat we zeggen) slechts 7% van onze communicatie, terwijl onze toon van de stem, pauzes, ritme etc (hoe we zeggen) 38% van onze communicatie uitmaken. Dit laatste wordt ook wel para-verbale communicatie genoemd.

Non-verbale communicatie

Non-verbale communicatie daarentegen maakt 55% uit van onze interpersoonlijke communicatie. Ons handelen spreekt boekdelen en is een belangrijk aspect in de communicatie. Zelfs wanneer we stil zijn, communiceren we een boodschap.

Wanneer het gaat om online non-verbale conversatie, kan interpersoonlijke communicatie asynchroon of synchroon zijn.

Asynchrone communicatie betekent dat het gesprek niet in realtime plaatsvindt. Voorbeeld: De afzender stuurt een e-mail. De ontvanger kan deze een week later ontvangen en er nog langer over doen om te antwoorden.