Interstitiële cystitis (blaasontsteking)

Wat is interstitiële cystitis?

Interstitiële cystitis (IC) is een complexe, chronische aandoening die wordt gekenmerkt door een ontstoken of geïrriteerde blaaswand. Het kan leiden tot littekenvorming en verstijving van de blaas, verminderde blaascapaciteit en glomerulaties (puntbloedingen). IC kan ook bekend staan als pijnlijk blaassyndroom of frequentie-urgency-dysurie-syndroom.

Wat veroorzaakt interstitiële cystitis?

De oorzaak van IC is nog onbekend en patiënten reageren niet op antibiotische medicatie. Onderzoekers onderzoeken vele theorieën om de oorzaken van IC te begrijpen en passende behandelingen te bepalen.

Wat zijn de symptomen van interstitiële cystitis?

Het volgende zijn de meest voorkomende symptomen van IC. Elk individu kan de symptomen echter anders ervaren. De symptomen kunnen zijn:

Frequent urineren
Gevoel van druk, pijn en gevoeligheid rond de blaas, het bekken en het perineum (het gebied tussen de anus en de vagina of de anus en het scrotum)
Pijnlijke geslachtsgemeenschap

Bij de meeste vrouwen kunnen de symptomen verergeren rond de menstruatiecyclus. Stress kan de symptomen ook verergeren, maar stress veroorzaakt niet dat de symptomen optreden. De symptomen van IC kunnen lijken op andere aandoeningen of medische problemen. Raadpleeg altijd uw arts voor een diagnose.

Hoe wordt interstitiële cystitis gediagnosticeerd?

Omdat er geen definitieve test is om IC te diagnosticeren, en omdat de symptomen van IC lijken op die van andere urinewegaandoeningen, kan een verscheidenheid aan diagnostische tests en procedures noodzakelijk zijn. Naast een volledige anamnese en een lichamelijk onderzoek kunnen de diagnostische procedures voor IC het volgende omvatten:

Urineonderzoek: Laboratoriumonderzoek van de urine op verschillende cellen en chemicaliën, zoals rode bloedcellen, witte bloedcellen, infectie of overmatig eiwit.
Griekskweek en cytologie
Cystoscopie (Ook wel cystourethroscopie genoemd.): Een onderzoek waarbij een scoop, een flexibele buis en kijkapparaat, via de plasbuis wordt ingebracht om de blaas en de urinewegen te onderzoeken op structurele afwijkingen of obstructies, zoals tumoren of stenen.
Blaaswandbiopsie: een procedure waarbij weefselmonsters worden weggenomen (met een naald of tijdens een operatie) uit het lichaam voor onderzoek onder een microscoop; om te bepalen of er kanker of andere abnormale cellen aanwezig zijn.

Hoe wordt interstitiële cystitis behandeld?

Een specifieke behandeling wordt door uw arts bepaald op basis van uw leeftijd, medische voorgeschiedenis en voorkeuren. Momenteel is er geen specifieke manier om IC te diagnosticeren en is er geen genezing voor IC, waardoor het moeilijk te behandelen is. Daarom zijn de behandelingen voornamelijk gericht op het verlichten van de symptomen, en kunnen bestaan uit:

Blaasverwijding: Een procedure gericht op het vergroten van de blaasinhoud en het verstoren van pijnsignalen die door de zenuwcellen in de blaas worden doorgegeven.
Blaasinstillatie: Ook wel een blaasspoeling of -bad genoemd. De blaas wordt gevuld met een oplossing die gedurende een variërende periode, van een paar seconden tot 15 minuten, wordt vastgehouden voordat ze via een katheter wordt geleegd.
Medicatie
Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS): Milde, elektrische impulsen gaan twee of meer keer per dag gedurende minuten tot uren het lichaam in, hetzij via draden die op de onderrug worden geplaatst, hetzij via speciale apparaten die in de vagina bij vrouwen of in het rectum bij mannen worden ingebracht.
Bladdertraining: De patiënt plast op bepaalde tijden en gebruikt ontspanningstechnieken en afleiding om zich aan het schema te houden. Geleidelijk aan probeert de patiënt de tijd tussen de geplande urinelozingen te verlengen.
operatie

Behandeling van IC kan ook het volgende omvatten:

Dieetaanpassing: Er is geen wetenschappelijk bewijs voor een verband tussen voeding en IC, maar sommige artsen en patiënten denken dat alcohol, tomaten, specerijen, chocolade, cafeïne- en citrusdranken en voedingsmiddelen met een hoog zuurgehalte kunnen bijdragen aan blaasontsteking. Door deze stoffen uit het dieet te schrappen, kunnen sommige symptomen worden verholpen.
Roken: Roken is een belangrijke bekende oorzaak van blaaskanker.
Oefening: Lichaamsbeweging kan helpen de symptomen te verlichten of de remissie te versnellen.