Ja, Giant Technicolor Squirrels Really Roam the Forests of Southern India

De veelkleurige, drie meter lange eekhoorns die momenteel het internet stormenderhand veroveren, zijn geen gefotoshopte mythische wezens.

Als Jason Bittel rapporteert voor National Geographic, de kleurrijke vier-pond beestjes – die een hernieuwde uitbarsting van aandacht genieten dankzij een reeks kiekjes geplaatst op Instagram door amateurfotograaf Kaushik Vijayan – zwerven niet alleen in de bossen van Zuid-India, maar ook, in de woorden van wildlife conservatie bioloog John Koprowski, lijken ze “precies” op de majestueuze oranje, paars en kastanjebruin gekleurde dieren die te zien zijn op Vijayan’s feed. (Met een paar filters meer of minder, wel te verstaan: Evolutionair bioloog Dana Krempels wijst erop dat de fotograaf de natuurlijke kleur van de eekhoorns kan hebben versterkt door een “vibratie” instelling toe te passen.)

Officieel bekend als Ratufa indica, of de Malabar reuzeneekhoorn, is de soort een van de vier relatief forse knaagdieren in de eekhoornfamilie.

“De vier soorten die deze groep vormen zijn fascinerend door hun grote omvang, briljante kleur, en voorliefde voor het voeden met enkele van de massieve tropische vruchten in de boomkruinen,” vertelt Koprowski aan Bittel.

Hoewel deze metgezellen de Malabar eekhoorn evenaren in pure massa, hebben ze beslist minder technicolor vachten: Ratufa affinis, die voorkomt in Thailand, Maleisië, Singapore en Indonesië, is bruin of geelbruin gekleurd, terwijl Ratufa bicolor, zoals de naam al aangeeft, voornamelijk zwart en wit is. Ratufa macroura, ook wel de Sri Lankaanse reuzeneekhoorn genoemd, heeft twee-tonige tinten zwart en grijs.

Volgens Chiara Giordano van de Independent, kunnen Malabar reuzeneekhoorns tot 36 inch, of drie voet, meten van kop tot staart. Hun meer bekende grijze, rode en zwarte verwanten (zoals de vriendelijke oostelijke grijze dieren die in Noord-Amerika voorkomen) zijn ruwweg half zo groot.

Het is indrukwekkend dat de reuzenknaagdieren in staat zijn om 2 meter tussen bomen te springen. En dit is lang niet hun enige speciale vaardigheid: Zoals John Wible, conservator van zoogdieren in het Carnegie Museum of Natural History, uitlegt aan National Geographic’s Bittel, leggen de eekhoorns voedselvoorraden aan in boomtoppen hoog boven de bosbodem. De meeste eekhoorns verbergen hun zaden en noten onder de grond.

Vijayan zag het paarsgekleurde dier in kwestie tijdens een bezoek aan een bos in het Indiase district Pathanamthitta. “Ik was zo verbaasd hoe prachtig het eruit zag,” vertelde hij Christopher Brito van CBS News. “Het was inderdaad een jaw-dropping gezicht om te zien.”

Malabareekhoorns stonden zo’n 20 jaar geleden op de lijst van kwetsbare diersoorten, schrijft Mike McRae voor Science Alert, maar hun aantallen zijn sindsdien gestabiliseerd. In 2016, zo schreef Badri Chatterjee voor de Hindustan Times, bleek uit een telling dat de populatie van de reuzeneekhoorns in de Indiase districten Pune en Thane zelfs met acht procent was toegenomen.

Het blijft onduidelijk waarom de reuzenwezens zulke levendige kleuren hebben. Hoewel deze kleuren een zegen zijn voor natuurfotografen, kunnen ze een gevaar blijken in bossen waar dieren als leeuwapen, luipaarden en slangenarenden op jacht zijn naar ongelukkige knaagdierprooien.

McRae veronderstelt dat de kleur van de Malabar eekhoorns hen helpt op te gaan in de contrasterende kleuren van de rieten bedekking van het bos, of misschien de aandacht van een partner trekt. In een gesprek met Bittel gaat Koprowski dieper in op de eerstgenoemde theorie en merkt op dat hun tekening de eekhoorns in staat stelt zich te camoufleren tussen het “mozaïek van zonvlekken en donkere, schaduwrijke gebieden” van het bos.